شمال

این مقاله ناقص است. با توسعه ی آن یا ویرایش متن موجود به دانشنامه نغمه ای از یخ و آتش کمک کنید.
قسمت‌های ناتمام.

نقشه ی شمال

شمال (The North) یکی از مناطق وستروس (westeros) است و تا پیش از جنگ فتح (War of Conquest) کشوری مستقل بوده است. شمال تمامی نواحی جنوب دیوار (The Wall) تا شمال نک (The Neck) را در بر می گیرد. خاندان استارک (House Stark) برای مدت چند هزار از فراز قلعه ی وینترفل (Winterfell) بر شمال حکومت کرده اند. سایر خاندان های برجسته شمال را خاندان بولتون (House Bolton)، آمبر (Umber)، کار استارک (Karstark) و مندرلی (Manderly) تشکیل می دهند. حرام زاده های شمالی را به نام "اسنو" (Snow) می شناسند.

جغرافیای شمال

شمال بسیار وسیع است، بزرگترین قلمروی هفت پادشاهی (Seven Kingdoms) است و مساحت آن تقریبا با مجموع مساحت تمام شش پادشاهی دیگر روی هم برابر است. شمال تراکم جمعیتی پایینی دارد. تعدادی معدود از برج های دیده بانی و روستا های کوچک در دل دشت های و جنگل های وسیع، تپه های پوشیده از کاج و کوه های پر از برف شمال جای گرفته اند. زمستان های شمال بسیار سرد و سخت است، و حتی در تابستان ها نیز برف می بارد.

شمال دو سد دفاعی عمده دارد. یکی دیوار در شمال، که منزل گاه مردان نایت واچ (Night Watch) است و از مرزهای شمالی در برابر تهدید وحشی های (Wildings) آن سوی دیوار (Beyond the Wall) حفاظت می کند. مانع دیگر باتلاق ها و مرداب های غیر قابل گذر نک در جنوب است. باریکی این ناحیه و دشواری عبور از آن، نک را تبدیل به مرزی طبیعی برای شمال کرده است. دژ مهیب موت کیلین (Moat Cailin) بر تنها مسیر قابل عبور از نک احاطه دارد و هر گونه تهدید احتمالی را دفع می کند. در این نقطه شاهان شمال (Kings in the North) بار ها و بار ها تهاجم جنوبی ها را دفع کرده اند.

شمال را دو دریای بزرگ احاطه کرده اند. دریای شیورینگ (Shivering Sea) در شرق و دریای سانست (Sunset Sea) در غرب. در نزدیکی ساحل هر دو دریا جزایر بسیاری قرار دارند، برخی مسکونی و برخی غیر قابل سکونت. دو رود بزرگ زمین‌های شمال را سیراب می کنند. رود وایت نایف (White Knife) که در وایت هاربر (White Harbor) به دریا می ریزد و چون از نزدیکی وینترفل رد می شود، امکان تجارت دریایی را با آن ایجاد می کند. رود دیگر لست ریور (Last River) نام دارد که از لست هارت (Last Hearth) رد می شود.

مکان های قابل ذکر

وینترفل

وینترفل، دژی بزرگ در مرکز شمال، دژ باستانی خاندان استارک

وایت هاربر، یکی از بزرگ ترین شهر های هفت پادشاهی و مهم ترین بندر شمال

نک، یک ناحیه تنگه مانند در مرز جنوبی، یک باتلاق وسیع که منزلگاه مردم مرداب (Crannogmen) است. قلعه ی ویرانه ی موت کیلین در شمال آن قرار دارد. این ناحیه سدی طبیعی در برابر هر گونه تهاجم از جنوب است.

دیوار، یک بنای عظیم الجثه که از شمال در برابر زمین های وحشی آن سوی دیوار حفاظت می کند. زمین های نایت واچ که هدیه (The Gift) نام دارند، دیوار را از بقیه ی شمال جدا می کند.

اسکاگوس (Skagos)، جزیره ای دور افتاده در دریای شیورینگ، گفته می شود آدم خوار ها و اسب های شاخدار (Unicorn) در آن زندگی می کنند.

جنگل گرگ ها (Wolfswood)، یک بیشه ی وسیع که از وینترفل تا استونی شور (Stony Shore) در ساحل غربی امتداد یافته است.

زمین های ماهور (Barrowlands)، یک دشت پر از تپه که پشته هایی از نخستین انسان ها (First Men) در آن واقع است.

صخره های خاکستری (Grey Cliffs)، یک سری صخره در ساحل شرقی و در مجاورت کارهولد (Karhold)

ریلز (The Rills)، یک ناحیه در شمال غربی زمین های ماهور و در شرق استونی شور

مردم

شمالی ها را گاهی گرگ می نامند. اثری از Tiziano Baracchi

تقریباً همه‌ی مردم شمال از نسل نخستین انسان‌ها هستند. آن‌ها مردمانی سرسخت خشن و جسورند که راحتی جنوب را به دیده‌ی تحقیر می نگرند. اغلب آن‌ها هنوز خدایان قدیم (Old Gods) درختان ویروود (Weirwood) را می پرستند. البته تعدادی کمی از جمله مندرلی ها استثناً هستند. مندرلی‌ها از نسل آندال ها (Andal) هستند و به مذهب هفت اعتقاد دارند.

آب و هوا و زمین شمال در برابر نیاز‌های روزمره‌ی مردمان به راحتی تسلیم نمی‌شود. سرمای مداوم و چنگ آهنین زمستان شمالی‌ها را از مردمان پادشاهی‌های جنوب نک جدا کرده است. تمام زندگی در گرو این حقیقت است که زمستان خواهد رسید و آن‌ها باید خود را آماده کنند تا از آن، جان به در ببرند. در چنین محیطی نه از تواضع تو خالی خبری است، نه از تشریفات درباری و نه از تورنومنت ها (Tourneys) و فرهنگ تجملی. فرهنگ آن‌ها هرگز با رسوم جنوبی تماس چندانی نداشته، از این رو مردمان شمال، خصوصاً استارک ها، سخت پایبند شرفی هستند که با دسیسه‌ها و توطئه‌های مرسوم در دربار‌های جنوبی آلوده نشده است. شمالی‌ها حافظه‌ای طولانی دارند و چیزی را فراموش نخواهند کرد. یک لرد شمالی که در پی گرفتن انتقام مشروعش بر نیاید، باید این تهدید را که مردانش علیهش برگردند را به جان بخرد.

برخی شمالی‌ها در نواحی دورافتاده زندگی می کنند، مناطقی دور دست که در آن مردمان تنها کمی بیش از قبایل و طوایفی از جنگجویان وحشی هستند. حتی این مردم دور افتاده از جمله مردم مرداب، قبایل کوهستان شمالی (Northern mountain clans) و اسکاگوسی ها واسال استارک ها هستند. آن‌ها البته این اجازه را دارند که رسوم و سنن سابق خود را ادامه دهند مشروط بر آن که به وینترفل وفادار بمانند.

نشان‌های خانوادگی در شمال به میزان قابل توجهی از جنوب ساده‌تر است، که بیانگر آن است که شوالیه‌گری در شمال نفوذ کمتری دارد. به علت وجهه‌ی مذهبی آن، بسیاری از شمالی‌ها حاضر نمی شوند آیین‌های مقدس را انجام دهند و از این رو شوالیه (Knight) نمی شوند. با این وجود شمالی‌ها به نایت واچ احترام بسیاری می گذارند.

فصول

شمال در زمستان‌های طولانی بسیار سرد و سخت می شود. بسیاری از مردم بر اثر کمی محصول قبل از زمستان و یا عدم امکان کاشت غله در زمستان‌های طولانی‌تر از گرسنگی می میرند. تنها در "گلخانه‌های" (باغ‌های شیشه‌ای) برخی قلعه‌های خاص، چون وینترفل، که بر روی چشمه‌های آب گرم قرار دارد، و درد فورت (Dreadfort)، که در زمین های آتشفشانی بنا شده، می توان محصول کاشت و برداشت کرد.

زمانی که اساتید (Maesters) آغاز پاییز را اعلام می کنند، لردهای شمالی مقداری از غله‌ی برداشت شده‌ی خود را انبار می کنند. مقدار آن متغیر است، با این وجود معقولانه است که یک پنجم تا یک چهارم محصول ذخیره شود. به علاوه غذاها را نمک زده، دودی کرده و یا به روش‌های دیگر برای زمستان نگه می دارند. معاش مردم ساحلی به ماهیگیری وابسته است. هر چند حتی در زمستان‌ها نیز در رود ها و در دریاچه‌ی لانگ لیک (Long Lake) ماهیگیری در یخ‌ها رایج است. محصول کم پیش از زمستان به معنی قحطی و گرسنگی در زمستان است.

در زمستان ممکن است تا چهل فوت برف ببارد. باران سرد و سخت می بارد، گاهی تبدیل به تگرگ هایی می شود که محصولات را خراب می کند و کسی یارای ایستادن در زیر آن را ندارد. حتی در تابستان نیز بارش برف غیر معمول نیست، هر چند بارش سبک تر است و به کشاورزان آسیب نمی زند.

تجارت

از آنجا که غالب شمال غیر مزروعی و غیر قابل کشت هستند جاده‌های مهم کمی در شمال قرار دارند. تجارت زمینی غالباً از جاده ی شاهی (Kingsroad) و یا از طریق رودها صورت می پذیرد. پشم یکی از عناصر تجاری است.^[۱] در وایت هاربر نقره‌سازی رواج دارد.^[۲]

تاریخ

تقریباً نسب تمام مردم شمال به نخستین انسان‌ها می‌رسد، که حدود 12000 سال قبل به این سرزمین پای نهادند. اطلاعات کمی از آن زمان در دست است ولی هنوز نوشته‌های رمزآلودِ کنده شده بر رو سنگ‌های کهن و پشته‌هایی که نخستین انسان‌ها در آنجا می زیسته‌اند در زمین های ماهور یافت می شوند.

حدود 8000 سال قبل، شب طولانی (The Long Night) رخ داد و آدرها (Others) حمله کردند، اتفاقی که شمال را دگرگون کرد، و موجبات تأسیس دیوار، فرقه‌ی نایت واچ، قلعه‌ی وینترفل و اولین شاهان استارک شد.

زمانی که آندال‌ها حمله کردند، شاهان زمستان (Kings of the Winter) در برابر آن‌ها ایستادگی کردند، و در موت کیلین آن‌ها را عقب راندند. آن‌ها تنها پادشاهان وستروس بودند که تهاجم آندال‌ها را دفع کردند.^[۳]

برای سال‌های بسیار بولتون ها رقبای سرسختی برای استارک های وینترفل بودند. علاقه به کندن پوست دشمنانشان به بولتون‌ها شهرت شومی بخشید. تقریباً حدود هزار سال پیش بولتون‌ها نهایتاً به شاهان شمال سوگند وفاداری خوردند و پذیرفتند که از کندن پوست دشمنانشان دست بکشند. با این وجود سیصد سال بعد بولتون‌ها علیه استارک ها شورش کردند. لشکر استارک ها درد فورت را برای چهار سال محاصره کرد تا آن که بولتون‌ها سر انجام تسلیم شدند و بار دیگر پرچم‌هایشان را پایین آوردند.

هزار سال پیش از جنگ فتح مندرلی ها به شمال گریختند. استارک ها آن‌ها را به عنوان پرچم داران خویش پذیرفتند. آن‌ها در سواحل رود عظیم مندر (Mander) سکنی داشتند اما خاندان گاردنر (House Gardner) آن‌ها را بیرون راندند.^[۴] مندرلی‌ها تنها شمالی هایی هستند که اصالتی آندال دارند. آن‌ها در وایت هاربر اقامت گزیدند که سابقاً مقر راهزنانی بود که شاه جان استارک (Jon Stark) آن‌ها را بیرون رانده بود. وایت هاربر یکی از پنج شهر وستروس و بندر اصلی شمال برای تجارت و مسافرت دریایی است.