توروس

ثیئون عزیز. درست می گی اینها خودشون محصول یه فرهنگ سینمایی- "تلویزیونی" اند که اتفاقا این خودش صرف پدیده بینامتنیت رو گسترش می ده و به کار می گیره. گاهی خوب در میاد و گاهی نه. منتها این مورد مضحک یورون من رو چند ثانیه توی موقعیت هجو قرار داد و وضعیت رو مضحکه کرد ?

حتما ثیئون عزیز. ممنونم از لطفت

کاملا موافقم. ممنون. ضمنا بخشی از این نوشته من رو به یاد رشته دیالوگ هایی می اندازه که که یادم نیست کِی بود ، دقیقا کِی بود که فراموشش کردم و حتا فراموش کردم که یک چیز ملموس و مهم رو از یاد برده ام.

درباره سرسی درباره جیمی اگر بخواهیم از جزییات صرفنظر کنیم تنها نقل قول "اولنا تایرل " شاید برای توصیف سرسی و برادرش کافی باشه."سرسی یک بیماریه". چند ثانیه قبل از آن هم به سرجیمی گفته بود که به سرسی مبتلا شده و جیمی هم "ابتلایی ورای کنترل" را پذیرفته بود. حرف های لیدی اولنا به نظرم مدح شبه ذم بود. اما در مورد جیمی اشتباست اگر اینطور قضاوت کنیم که با برگشتن به کینگزلندینگ به رستگاری به دست آمده اش پشت کرد. نه ،جیمی فقط برگشت که خواهر دوقلویش راببیند و همانطور که آمده اند همانطور هم بروند و شاید هم راه نجاتی پیدا شود، که ظاهرا نشد.

ممنونم از لطف ات و بیشتر از اون ار لطف و توجهی که با این نقد دقیق داشتین. بله اینها متناقض نما هستند اما این رو که در متن هم بود اضافه کنم که معتقدم کشتار عامدانه عده ای برای پیشگیری از یک کشتار احتمالی نا معلوم و زیاد غیر اخلاقیه ...اما در ادامه نوشتم که در عمل اگر راه دیگه ای نداشتم معلوم نبود که برخلاف اعتقادم رفتار نکنم. اما بند دوم به نظرم مهم تر از چیزیه که به نظر میرسه.اگر درگیری و دلزدگی عشقی دنریس رو در نظر نگیریم و فرض شما رو مبنا قرار بدیم موضوع منتفیه. ممنون و تشکر دوست من

در سراسر گات اشاره ها و ادای دین های متعددی به فیلم های مشهور تاریخ سینما می شد مثلا در همین قسمت ، مرگ سرسی و جیمی ملانکولیا(فون تریر)، دیالوگ آریا و سندور مخمصه (مایکل مان) را تداعی می کرد که بد هم نبود ولی در پایان کارِ یورون نام فیلمی از جان فورد " مردی که لیبرتی والانس را کشت" از زبان یورون درآمد و با آن خنده احمقانه اش گفت "من مردی ام که جیمی لنیستر رو کشت" ! هم خنده ام گرفته بود و هم با خودم گفتم همین دیالوگ هم زیادیش بود !

جالب شد 1 مسایل انسانی پیچیده تر از اون هستند که به یک فاکتور فروکاسته بشن.ولی اگر فرض کنیم عمل جان در طرد احساسی عمه اش عامل این کشتار بود طبیعتا جان اشتباه کرده و با علم به تاثیر منفی زیاد این طرد حتا اگر لازم بود باید ادای عشاق فدایی رو در می آورد. ولی این حق فردی و جزوی از فردانیت جان بود که با پرنسیپ های اخلاقی اش بعدها از این ماجرا به هر نحو کنار بره. شخصا معتقدم ماجرا فقط اون طرد احساسی نبود و جان می تونست با دنریس طور دیگه ای به توافق برسه. 2 اگر فرض کنیم کنار رفتن آن مردان شجاع و خردمند و عاشق از کنار دنریس راه رو برای احساس انزوا و پارانویای اون باز کرد این یک عقب روی از مواضع فمنیستی - و به حق - داستان بود که مهم ترین زن داستان را در فقدان همراهی یک مرد تبدیل به قاتل اعظم کرد 3 در مورد ند استارک بزرگ و کینگ راب نکته‌ی جالب اینه که فضیلت اخلاقی اونها یعنی "رازداری" ند و " خودداری از دروغ"راب به ترتیب حاصل "دروغگویی" ند و "عهد شکنی" کینگ راب بود. می بینیم که هیچ جوره نمیشه از یک نظام اخلاق و شرافت که مو لای درزش نره صحبت کنیم. کاش چنین نظامی وجود داشت 4 به نظرم کشتن عامدانه چند نفر برای اجتناب از کشته شدن احتمالی عده ای نامعلوم - یا زیاد- کار عیر شرافتمندانه - منظورم غیر اخلاقی ایه- اما مطمین نیستم که در عمل همین رو انجام بدم. به خصوص که آپشن دیگه ای اصلا نداشته باشم

جالب اینجاست که این قصاص قبل از "جنایت" هم نیست. کشتن مردم توسط یک فاتحیه که اون مردم ممکنه در آینده یکی رو بیشتر از اون بخوان.(و رفع و رجوعش کلی راه ممکنه داشته باشه،ضمن اینکه کشتار مردم مشکلترش می کنه) اما اینکه دنریس به سیم آخر زد به دو سه پست دوستان مرتبطه که میشه در موردش بحث کرد.

اینکه شخصیت مورد علاقه ما بمیره یا نمیره یا هر بلای دیگه ای سرش بیاد یا پایان خوش باشه یا بد باشه یا باز باشه هیچکدام ملاک ارزشیابی یک فیلم نیست. من اصلا احتمال نمی دادم که دنریس این طوری بزنه به سرش و دوست داشتم یک حاکم خوب بشه و مثل پدرش نشه و او یا جان به همراه تریون نظم جدیدی به وستروس بیارن ولی ظاهرا دست کم تا حالا برعکس شده. تصور می کردم داستان سریال مجموعا به سوی خیر و پیشرفته که ظاهرا همچین خبری نیست.(شاید در کتاب طور دیگه ای باشه) اما از نظر فنی بهش 10 می دم.(غیر از فیلمنامه). هم‌سطح هاردهوم در بین اپیزودهای نبردی. بهتر از نبرد دیوار و بلکواتر و حرامزادگان و این مسخره‌ی آخر : کشتن شاه شب. دلیل ساده اش اینکه توی این چند دسته نیروی متخاصم و کلی شهروند ، مثل نبرد با شاه شب خر تو خر نشد و این همه سیاهی لشگر از همدیگه قابل شناخت بودند و خیلی خوب هدایت شده بودند. چیزی که در نبرد حرامزادگان رعایت نشده بود. فیلمنامه اش هم بهتر از قسمت های قبل بود ولی خب به خاطر مسایل اقتباس از اساس مشکل داره.

نه من اهل خوندن و دیدن و حواشی ها و تفسیرها نیستم. فقط فصل 6 رو به یاد بیارید که همه قسمت ها غیر از هولد د در بد بود ولی دوقسمت آخر رو سعی کردند خیلی پرشکوه بسازن . موضوع فقط این سریال نیست.سریال هایی بودند که 9 یا 15 قسمت چرندیات به خورد مردم دادند و قسمت پایانی خاطره خوشی به جا گذاشتند

به نظرم احتمالا این دو قسمت پایانی رضایت گسترده تری به دست میارن.

مخلصم .بی شباهت هم بهش نیستم ? عشق در یک نگاه بود.... تا دیدمش(البته توی تورنمنت آزاد در کتاب دافعه داشت) ولی بعد از اون تا دیدمش گفتم "خودشه"... یه راهب مست دیگه از کجا می تونستم پیدا کنم ?

بسیار عالی. لب کلام. ساده و صریح. دقیقا همینه و باهات موافقم تیئون عزیز من احساس آشنایی می کنم.

عمرا . میای شرط ببندیم ؟ ایشون یک فرد کتابخونده‌ی بینا رشته ایه

ممنونم. صداش برام پخش نمیشه این ساشا تسلط خوبی روی دنیای نغمه و سوراخ سمبه هاش داره اما توازن دراماتیک داستان رو زیاد متوجه نیست و گاهی احتمالات خیلی عجیبی مطرح می کنه. مثلا دنریس وقتی 7 فصل روی آسمان ها سیر می کنه و همه چی داره و همه دوستش دارند ، همین باعث میشه که کمی پایینش بیارن یا حذفش کنن(مثلا میگم)

کاملا موافقم . اوایل که با یکی از دوستان درگیر این بحث شده بودیم من خیلی تعجب می کردم که چطور یک سریال گاهی بیشتر از یک جنگ محدود دنیا رو عوض می کنه ولی ظاهرا همینه و باید همینطور باشه.

موضوع شوخی نیست یه تولید عظیم مولتی مورد دار در تلویزیون. اگر از اول با گات همراه بودید حتما دیدین که انگار زبان و حتا لایف استایل خیلی از انسان ها حتا در ایران که ایزوله است رو تغییر داده.

لطف دارین.فکر می کنم تنظیمات من مشکل داره . ولی میشه این بحث ها رودر فضاهای دیگه یا بعد از نشستن گرد و غبار سریال در همینجا ادامه داد. مکالمه با شما لذت زیادی می برم.ممنون و ارادت

نه والا ندیدم. من فن دنریس نیستم ولی دنریس قهرمان آمریکایی اثر مارتینه و نمی تونه به طرف شر بره. احتمال مرگش نزدیک 100 درصده اما در واقع شهید می شه! جان و دنریس با هم درگیر نمی شن و به نظرم راه همدیگه رو ادامه می دن و احتمالا هر دو به فنا می رن. اون ورژن که شما گفتین توی این دو قسمت جا نمی گیره

"تلخ و شیرین" به نظر من اینطوریه:، شیرینش اینه که نیروهای شر از بین می رن ، تلخش اینه که نیروهای شاخص خیر هم از بین می رن . و ستروس جایی میشه بدون جادو و اژدها و سرسی . یک مرحله جلوتر میره. دنریس هم دیوونه نمیشه.یعنی دیوونه تر نمیشه . در واقع شرط می بندم که مد کویین نمی شه. سر آخر تیریون و سانسا و گندری و رابرت آرن و چند نفر دیکه توی این مایه ها وستروس رو اداره می کنند (با تشکر از زحمات دنریس ها و جان ها)

دنریس ظالم نیست یه نمه خُله ، ولی توی این سریال کی خُل نیست؟ مرحومان ند و راب استارک و همینطور جان که شخصیت های مورد علاقه من اند کم کارهای احمقانه کردند؟ یا حتا سانسا با اون قد و بالاش ? دنریس قهرمان این داستانه ، جان بدلش ، و تیریون مکمل اینها اثر مارتین قهرا به یک عصر جدید می انجامه (سریال البته خدا داند)، با لوث شدن چیزهای احمقانه ای مثل نجیب زادگی و پادشاهی و این چرندیات . و تلاش برای شکستن چرخه‌ی معیوب بازی آریستوکراتیک تاج و تخت .

از بین اینها من black mirror رو دیدم که خیلی خوب بود.البته سه فصلش. نمی دونم چند فصله کلا. ولی ارزش دیدن داشت. خدا یعنی آدمچطور اون همه خون توی دکستر و اون قضایا رو تحمل می کنه؟ کار خوبی کردین.سریال ها دو دسته اند دسته اول بدن و دسته دوم یا به مشکل فیلمنامه می خورن یا بودجه یا اعتصاب و اینجور چیزا و نتیجتا بدن. از ما که گذشت ولی شما کلا سریال رو بیخیال شین خیلی خوب میشه. به جای 100 ساعت سریال میشه 50 تا فیلم دید یا 10-15 تا کتاب خوند