R-FAARAZON

درستش کردم ممنون از لطفتون

از کجا پیداش کردی!!!!!!!!!! وای باورم نمیشه اچ بی او shame تو یکی از همون سایتایی که قبلتر هم لیکها توش بودن ممنون میشم اگه از طریق پیام خصوصی برای منم بفرستید

خب این تفاوت سلیقه و دیدگاه ما در این بحثه. من ارزش انسان ها رو در انسانیت و شخصیتشون می بینم یعنی چیزی که به دست میارن و معیار مقایسه ام اینطوره. بعضی انسان ها صرفا از جایگاهشون قدرت یا اعتبار می گیرن مثل رابرت، جافری یا سرسی . این افراد اگه مقامی نداشتن اصولا شخصیت مهم و ماندگاری نداشتن شاید اصلا دیده نمیشدن و صرفا یک انسان عادی بودند. شاید رابرت با خوش شانسی یه شوالیه میشد ولی مثلا ند اینطور نیست ند به جایگاهش چه محافظ شمال باشه و چه دست اعتبار میده و بیشتر ایشون شایستگی شاه بودن رو داشت تا رابرت. خود رابرت هم اینو می دونه یه زمانی جان ارن هوای رابرت رو داشت و بعد جان ارن ، ند ند استارک. این صحبت رابرت بیشتر یه نوع تعارفه اونم بعد از شهادت دروغ سانسا که جافری رو تبدیل به نجیب زاده و جنتلمن واقعی و آریا رو دختری وحشی نشون داد. تاوان و راه جبران خیانت سانسا به خانوادش و در اولویت قرار دادن لنیسترها نجات دانتوس نیست. سانسا تغییر کرد ولی نمیتونه گذشته رو تغییر بده و تا زمانی که بخواد آلت دست یه نفر دیگه باشه این وضعیت وجود داره حالا می خواد اون شخص جافری، سرسی و یا بیلیش باشه.

در مورد رابرت، اینکه رابرت پیش خودش حدسی بزنه با اینکه با شهادت درست سانسا قضیه مشخص میشد و رابرت مجبور میشد که تنبیهش کنه فرق داشت. اینکه سرسی یه چیز بگه و رابرت با اون اخلاقش از سرسی بترسه به نظرم محلی از اعراب نداره یادتون نرفته که رابرت صورت سرسی رو با سیلی سرخ کرد . سرسی ( نقل به مضمون) گفت که به عنوان نشان افتخار این جای سیلی رو حفظ می کنم و رابرت گفت حواست باشه تا دوباره مفتخرت نکردم! فرقی بین آریا و جافری نیست بجز اینکه آریا شجاع بود و جافری ترسو ولی خیره سر. پدرشون در یک مرتبه بودند بلکه ند استارک بالاتر بود. ند این فرصت رو داشت که وقتی بعد از قیام علیه شاه دیوانه با جیمی روبرو شد روی تخت آهنین بشینه ولی خودش نخواست (یا به ذهنش نرسید). آریا درنده و شجاعه چرا التماس کنه ؟ ایشون درست با جافری رفتار کرد. من تاکیدی رو اشتباهات آریا ندارم. شما استارک منطقی و معقول پیدا نمی کنید اگه شکست بخورن ناشی از حماقتشونه و اگه پیروز شن صرفا در یک ریسک فوق العاده خطرناک شانس اوردن. سانسا فقط حماقت نکرد خیانت هم کرد و در زمانی که باید خانوادشو انتخاب می کرد جافری و سرسی رو انتخاب کرد و نتیجه شو دید. البته من علاقه ای به شخصیت خاصی ندارم اینکه صرفا کتاب نغمه یا سریالو دنبال می کردم برای این بود که ببینم انتقام چه تغییراتی رو در آریا ایجاد می کنه و البته فعلا که هم سیر روایی کتاب در مورد شخصیت آریا متوسط تا ضعیف و در سریال ضعیف و بسیار سطحی بود. وگرنه شخصیتی مثل تیریون عمق و طراحی شخصیتی بهتره داره.

در خیلی از موارد تاریخ و قانونو افراد پرزور و فاتح برای فشار بر روی قشر ضعیف تر درست می کنن. فرقی بین مایکاه و جافری نیست. این تفاوت نداشتن رو آریا حس کرد ولی سانسا نه. سانسا بدترین شخصیت ممکن رو انتخاب و برای اهریمن خویی اش بهش انگیزه داد. در مورد شاهد دروغ به نظر من هم در خون مایکاه شریک بود سانسا هم لیدی. شهادت سانسا باعث کشته شدن لیدی شد. درسته مایکاه قبلش کشته شد ولی شهادت دروغ سانسا یعنی تایید عمل جافری و شریک شدن در جرم جافری و خون مایکاه. اگه سانسا حقیقت رو می گفت رابرت باراتیون جافری رو طوری ادب می کرد که خون مایکاه هدر نره و باعث عبرت جافری بشه. قضیه گربه حامله که جافری برای دیدن بچه اش کشت و عکس العمل رابرت رو مسلما ازش خبر دارید. تازه اون در مورد یه حیوان خونگی بود دیگه تصور کنید که خشم رابرت چقدر افزون تر میشد در مورد کشته شدن یه انسان وقتی حقیقت رو می فهمید. اگه جافری درست و حسابی ادب میشد هم خون مایکاه هدر نمیرفت هم چندین و چند هزار مایکاه دیگه بعدا قربانی بی ملاحظگی و اهریمن خویی جافری نمیشن پس سانسا هم در خون مایکاه شریکه و هم در خون مایکاه های بعدی. آریا پنهان شد چون مطمئنا یه تنبیه درست و حسابی در انتظارش بود و دلیل اینکه نایمریا رو قراری داد رو هم خودتون بهتر می دونید

در مورد آریا نمیدونم کجای کار آریا اشتباه بود؟ وقتی برن در بستر مرگ افتاده بود و رابرت به این مضمون اشاره کرد که یکی به این طفلک ترحم کنه و به این زجرش پایان بده اونوقت جافری کاری رو کرد که سلسله ای از فجایع رو به دنبال داشت. وقتی جافری مایکاه رو اذیت کرد خیلی طبیعی بود آریا از مایکاه حمایت کنه. آریا جافری رو خلع سلاح کرد و نشون داد که هیچی بار جافری نیست. امثال جافری دچار عدم تعادل اند یا اعتماد به نفس بالایی دارند یا دچار حس خود حقیر پنداری دارند. اگه کسانی مثل آریا چند بار به خدمت جافری می رسیدن اون گل وجودی اش لگد می خورد و این قدر بی ملاحظه و سبک سر نمیشد. سانسا در جنایت های جافری بخاطر انگیزه ای که به خوی اهریمنی اش میدن شریکه. سانسا با دروغی که گفت در خون مایکاه شریک و باعث کشته شدن لیدی شد.

شاه شب بیفته لای دندونای دروگون تبدیل به گوشت ونخود میشه. البته به شرطی قبلش آتش مهیب دروگون ایشونو تبدیل به فالوده شیرازی نکنه!

فرقی در اصل موضوع نمی کنه بانو. آزموده را آزمودن خطاست.

بانو نایمریا: در مورد سانسا حالا نصف نه ولی همون ماشه هست. کاری که سانسا در مورد لو دادن ند استارک کرد اگه بهتر بگیم اسمش خیانت بود. اینکه کسانی رو از خانواده خودت عزیزتر بدونی همین میشه. بهتره سانسا گذشته شو فراموش نکنه و اشتباهاتشو تکرار نکنه. اینکه از چاله سرسی جافری در بیای و به چاه بیلیش بیفتی اشتباهه. بیلیش مثل آتش می مونه نمیشه ازش استفاده کرد و فقط دستارو می سوزونه. من با ادبیات و این گشتاپو بازی آریا موافق نیستم ( و شاید سریال خیلی بد اونو در آورده) ولی اصل کارش درسته و واقعا نمیشه به بیلیش اعتماد کرد. کسی که بخاطر بیلیش از همه چیزش گذشت لایسابود اونم عاقبتش .سانسا باید ببینه و عبرت بگیره.

در مورد 3-5 روز منتظر موندن گروه: دوستانی که سرباز بودن می دونن 2 ساعت پست دادن در فصل زمستان اونم توی برجک و بدور از برف و باد آدمو خشک میکنه چه برسه به 3-5 روز در اون سرمای وحشتناک و برف و بوران . البته اون طور که در سریال بود به نظر میومد یه روز باشه. این ایراد زمانی وجود داره و متاسفانه فصل هفتم پر از این ایراداته طوری که آدم خیال می کنه یه فن فیکشن رو داره به صورت مصور می بینه. یه نکته در مورد ویسریون : اگه هدف شاه شب گرفتن و استفاده از اژدها باشه ویسریون بر دروگون ارجعیت داره چون ویسریون مشغول پرواز بود دروگون بر روی صخره. بخاطر همین ضربه زدن به ویسریون باعث ساقط شدنش و سقوطش میشه (که هدف مورد نظر شاه شبه) ولی ضربه زدن به دروگون نه باعث سقوطش میشه و ممکنه ضربه شاه شب حتی یه ضربه کاری نباشه و خطر کشته شدن شاه شب توسط دروگون هم وجود باشه.

در کل تا اینجای کار فصل هفتم سریال از نظر بصری خوب بود ولی از نظر منطقی داستان، دیالوگ ها و تا حدودی بازی ها جالب نبود.این قسمت هم مثل قسمت های قبلی بود.از نظر جنبه های بصری، اکشن، جلوه های ویژه، طراحی صحنه و بخصوص موسیقی کار به پختگی لازم رسیده. تا حدود اکشنش خوب بود. نکته مثبت این قسمت عدم حضور سمول تارلی و حوادث مربوط به ایشون و در کنارش غیبت سرسی با اون رفتار و ادبیات خودخواهانه و از خود متشکر بود (که دیگه واقعا به همراه بیلیش زیادی زنده مونده و سوهان اعصاب شده). در مورد سکانس هایی که بین آریا و سانسا گذشت به نظرم از نظر تدوین و ترکیبش با رفتن گروه برای شکار جالب در نیومد. ای کاش کمی زودتر این موش و گربه بازی بین آریا-سانسا و بیلیش شکل می گرفت و قضیه رو هیجانی تر می کردن. بخصوص اینکه بیلیش بیشتر این وسط موش می دووند تا پیروزی یا مرگ احتمالی اش هیجان انگیز تر میشد. در مورد گروه جان ، دیالوگا بخصوص دیالوگ های جورا مورمونت جالب بود، مرگ توروس دردناک بود، توروس و بنجن استارک از کاراکترهای دوس داشتنی بودند و کم کم باید آماده خداحافظی با همه این کاراکترها شد ولی بنجن استارک مفت مرد کمی می تونستن هیجان بیشتری به مرگش بدن و حماسی ترش کنن. این ترکیب تورموند- سندور کلگین هم خوب بود. اگه اون صخره ای که جان و بقیه روش قرار داشت رو بلندتر در نظر می گرفتن میشد اکشن و هیجان مبارزه با وایت واکرهارو بیشتر کرد فقط موندم جان و بقیه چطور توی اون سرمای ویران کننده خشک نشدن و مهم تر از اون فرستادن کلاغ پیش دنریس و اومدنش چندان منطقی نبود که البته انتظاری هم بیش از این نمی رفت و در این فصل طبیعی شده.

فرشید واترز: کیفیت تصویر خوبی داره

آره به نظر میاد این اخلاق جان رو طوری طراحی کردن که دنریس ازش خوشش بیاد. جدای از اون افراد ساکت و کم حرف محکوم اند به جذاب بودن و تحریک کنجکاوی بقیه. البته توی فصل های دیگه جان پرحرف نبود و اکثرا همینطور بود ولی توی این فصل روی این تیپ شخصیتی اش تاکید میشه ( و تا حدودی یادآور ادارد استارکه).

مهدورالدم

سرسی فقط خودش و خواسته هاش براش مهمن و بقیه وسیله ای اند برای رسیدن به هدفش و انحارطلبی اش اگه غیر این بود سعی در سقوط سلطنت تامن نمی کرد. در همین قسمت وقتی جیمی منطقی صحبت می کرد نگاه حقیرانه ای به جیمی می کرد. سرسی فقط با آتش بس می خواد زمان بخره تا توازن قوا دوباره برقرار شه. باید دنریس در همون اول سر افعی رو می کوفت!

کاملا موافقم. تیریون می تونست مدل کسترلی راکو در بارانداز هم پیاده کنه. واقعا نمیشه به سرسی رحم کرد. سرسی حتی اگه یورون و نیروی دریایی اش، گروه طلایی و تمام محافظین بارانداز پادشاه هم نابود شن باز تسلیم نمیشه چون یک انسان خودخواه و انحصار طلبه. ترحم بر پلنگ تیز دندان ، ستم کاری بود بر گوسفندان باید کار سرسی رو یه سره کرد و عازم شمال شد ولی فکر نکنم شخصیت سرسی در فصل هفتم هم حذف شه و چشمم آب نمی خوره تا پایان روایت بلایی به سر این شخصیت بیاد.

فکر میکنم اگر جان از حقیقت باخبر بشه از سلطنت شمال کناره بگیره تا برن یا سانسا که بچه های ند هستن حکومت کنن. از طرف دیگه فکر نمیکنم بخواد پادشاه وستروس بشه و ازین جهت رقابتی با دنریس بر سر تخت آهنین داشته باشه. واقعا حدس زدن عکس العمل جان به این خبر سخته. اگه جان بدونه به نظر منم تمایل داشته باشه کناره گیری کنه ولی چون شمال هیچ فرمانده کامل و پخته ای مثل جان نداره ، اونطور هم که از صحبت ایشون پیداست صرفا من باب وظیفه قبول کرده وگرنه تمایلی به شاه شمال بودن نداره. در همون شورایی که جان رو شاه کرد اولویت با سانسا بود که فرزند ند بود ولی بخاطر لیاقت جان ایشون رو شاه کردن چون اون خصوصیاتی که مردمان رو گرد هم بیاره رو داره. فکر کنم اگه بدونن تارگرین هم باشه باز فرقی نکنه ( و میتونه نماد وحدت شمال و جنوب بعد مدتها شه) مگر اینکه خودش کناره گیری کنه. ولی اینکه دلایل مستند و مردم پسندی پیدا بشه بعید می دونم و عملا نمیشه در داستان مشروع بودن یا نامشروع بودن ایشون یا تبارش اثبات بشه چون هیچ شاهد عینی یا مدرک واضحی وجود نداره. این بحث نسب جان ( حوادثی که برن می بینه یا اون صحبت سیتادل ) بیشتر برای مخاطب سریال و کتابه وگرنه مشروعیت یا نسب جان این وسط ماجرا چیز خاصی رو به دنبال نداره، عملا در حال حاضر جنگ، جنگ قدرت و تدبیره. در مورد ریگار و لیانا استارک، این مسئله به نظر می رسه اقتباسی آشکار از ایلیاد و قضیه پاریس و هلنه. این وسط اغوای پاریس و جذاب بودن هلن ، ریگار یا لیانا یا تبصره های دیگه چندان مهم نیست. مهم اینه این شخصیت ها با تکیه به تمایلات درونی خودشون صلح و منافع جمعی رو فدای غرور و خواسته های شخصی شون کردن، به خاطر همین کارشون اشتباهه.

ایده جالبیه یه چیزی تو مایه پارادوکس پدر بزرگ .ولی خیلی دلایلی برای تاییدش وجود نداره، صحبت هایی هم که شد دلایل قابل اعتنایی نیستند بجز آخری مثلا اون که شاه شب طوری به جان نگاه کرد که انگار اونو می شناسه این بیشتر برداشت شخصیه مثلا من که اون تیکه رو این دیدم از نوع نگاه شاه شب این برداشتو کردم که فهمید دشمن اصلی اش جانه (ممکنه یه نفر دیگه یه برداشت دیگه داشته باشه و ...) ولی اینکه سالها اونو بشناسه رو نه.

در مجموع قسمت خوبی بود هرچند، چند ایراد همیشگی داشت. از ایرادها شروع کنم مهم ترین همین سرعت حرکتی شاه شب و ارتش مردگانه که دوستان توضیح دادن و ازش می گذرم. در مورد فرجام نبرد دنریس و قوای لنیسترها و تارلی ها فرار جیمی و بران جالب در نیومد، اون دست طلایی جیمی خیلی سنگین بود این به علاوه یکدست بودنش و زره سنگینش باعث شده بود نیاز باشه که بران زور فیل داشته باشه که بتونه هم خودش شنا کنه و هم جیمی رو با خودش بکشه. بجز این کسی دنبالشون نیومد بخصوص تیریون. می تونستن اسیرشون کنن و بعد اون پیام دنریس و جان رو بهش بگن و آزادش کنن بره به سرسی بگه. در مورد آتش زدن رندیل و دیکون تارلی واقعا دنریس باهاش راه اومد، تارلی خیانت کرد بجای خجالت و شرمساری ادعاهم داشت. مرگ حقش بود و نمیشد به همچین آدمی که مثل شبث ربعی زود به زود رنگ عوض می کنه اعتماد کرد حالا چه با تیغ کشته میشد چه با آتش فرقی در اصل موضوع نمی کرد. کشته شدن اون دونفر هم باعث شد بقیه حساب کار دستشون بیاد بجز اون در خط روایتی تقابل سرسی -دنریس تکلیف جیمی مشخص نیست . بخصوص در این قسمت هم فاز یکسانی نداشت ولی برعکس جیمی تیریون تا حدودی زیادی بخاطر بازی خوبش نقششو احیا کرد. این رابطه جان و دنریس هم حسابی در این وسط شکل گرفته، هرچند نمیدونم وسط این آخرالزمان شکل گرفته وجود این رابطه ضروریه یا نه. بخصوص که حداقل برای دو قسمت بعدی از دست خط داستانی سیتادل و سم راحت شدیم و اون قضیه به سرانجام رسید. البته اینکه جان مشروع باشه یا... نمیدونم چه تاثیر محسوسی می تونه داشته باشه چون دنریس و جان و مخصوصا جان با شایستگی خودشون به تخت رسیدن و حالا جان تارگرین باشه یا تارگرین مشروع باشه یا ... فرقی در اصل موضوع نمی کنه. در وستروسم وسط این بلوا کسی به اینکه جان اسنو آخرین وارث تارگرین هاست یا نه فکر نکنم اهمیتی بده مگر استادان سیتادل برای ثبت در تاریخ وستروس چون عملا هیچ گواه و دلیل محکمه پسندی بجز اون چیزی که برن در مورد مرگ لیانا استارک و تولد جان دید وجود نداره. خدا کنه اگه دنریس صلاح دونست که کمک بیشتری به جان کنه دم مسیرش اول ترتیب این قوای دریایی یورون که معلوم نیست کجاست رو بده تا بجز گروه طلایی تهدید فرضی دیگه ای برای دنریس باقی نمونه. در مورد بیلیش اجل دور سر این شخصیت منفی می چرخه و انگار دوزاری اش نیفتاده. اینکه یه طرفت برن باشه و سمت دیگه آریا و برین از تارث یعنی فاتحه! باید دید باز بیلیش می تونه جون سالم در ببره فکر نکنم آریا و برن خام این شخصیت بشن مگر اینکه سانسا بخواد. فکر کنم اگه وضعیت سرسی در این فصل به سرانجام نرسه در مورد بیلیش برسه. به طور کلی این قسمت از سریال با اینکه نبردی نداشت ولی از نظر دادن اطلاعات به مخاطب خوب بود و شاید بهترین قسمت فصل هفتم از این نظر بود و در کنار اون اکثر کاراکترهایی که مخاطبان منتظرشون بودن رویت شدن. بازی پیتردینکلیج و لیام کانینگهام هم خوب بود و بخصوص سر داووس عملا با بیان جذابش بار طنز گفتاری سریال رو بردوش داره بجز اون بازگشت گندری اونم با اون پتک مهیب جالب بود! امیدوارم با دو قسمت بیش از یک ساعته سرانجام خوبی برای فصل هفتم ببینیم.

یکی از نکاتی که شاید برای من ( و شاید خیلی از دوستان) نوستالژیک بود، شکل قلعه دراگون استون بود. دراگون استون در فصل های قبل خیلی جزئی تر به تصویر کشیده شده بود ولی در این فصل هم نمای داخلی اش و اون تخت دنریس جالب بود هم نمای جزیره از صخره های ساحلی جزیره تا پلکان ولی مهم تر از اونا شکل کلی قلعه بود که منو به یاد میناس مورگول می انداخت و هیبت خوبی داشت. استنیس: در مورد لیدی استون هارت با توجه به شتابی که روند روایتی گرفته ( و لاجرم کم شدن شخصیت های جانبی یا داستان های فرعی) و همچنین به سامان رسیدن قضیه والدر فری فکر نکنم دیگه ازش استفاده کنند.

جنگی بین کتاب و سریال وجود نداره. کتاب منبع اقتباسه و سریال از پتانسیل های بالقوه کتاب استفاده کرد و موفق شد( نه برعکس) تا جایی هم که بیشتر به کتاب وفادار بود اثر یکدست و بهتری بود. در مورد ارباب حلقه ها شکی در قدرت شاهکار بی نظیر پیترجکسون نیست( و خودم به شخصه فیلم رو به کتاب ترجیح میدم) و در کنار اون فیلم در آشنایی مخاطبان با دنیای تالکین تاثیر گذار بود و اونارو بیشتر آشنا کرد ولی بجز اون ارباب حلقه های تالکین از زمان انتشارش که بیش از 60 سال پیش بوده، یکی از پرفروش ترین و تحسین شده ترین کتاب ها در تمام ادوار بود. https://www.goodreads.com/list/show/33934.Best_Selling_Books_of_All_Time

فکر کنم این ناشی ازاینه که وقتی کسی به چیزی اشاره می کنه می شینید و به انگشتاش بجای جایی که اشاره می کنه نگاه می کنید! نتیجه هم همین میشه! که بجای اینکه صحبت رو درک کنید می شینی یه معنی دیگه که کاملا هم اشتباه و ناشی از یه پیش فرض قبلیه ازش برداشت می کنی. اگه طالب بحث در مورد هری پاتر و ارباب حلقه ها هستید انجمن آردا مهیا هست اونجا حدود 2000 ( حالا نری بشماری که 2000 نبود 1986 تا بود) پست در مورد ارباب حلقه ها و 200-300 تا مثلا در مورد هری پاتر گذاشتم برو اونا بخون و اگه چیزی مدنظرت بود در بحث اونجا شرکت کن . در اینجا این بحث باعث انحراف میشه. یه جمله نیاز به 10 صفحه تفسیر نداره. اگه فکر می کنی منظورم من استفاده از معنی عینی واژه 0 بوده همینجا به طور مفصل از دقت نظرت تشکر می کنم. اگه بالاخره بعد از این همه توضیح بالاخره معنی اون عبارت کنایی رو فهمیدی که از این به بعد کمی با حوصله تر جملات رو بخون . پستی که در 15 ثانیه خونده بشه و در 30 ثانیه پاسخ داده بشه گریزی از اشتباه نداره ( که همونم چندان مهم نیست مهم اون لجبازی و ادبیات هتاکانه نهفته در پسته که این کاربر پست فلانی که مخالف من بود رو لایک کرد حالا جبران کنم). کسی باهات دشمنی نداره بر عکس همه کسانی که مورد حمله قرارشون می دید با اینکه این رفتار براشون عادی شده ( بجز اون اذیت کردن و هتاکی) ولی شاید از سر حس مسئولیت و دوستی با حوصله براتون توضیح میدن، ندیدم کسی علی رغم این بی ادبی در گفتار شکایت کرده باشه از این نحوه ادبیات رکیک. واقعا دوستان از جنبه تساهل و تضارب آرا دارن شمارو تحمل می کنن تا هم در بحث شرکت داشته باشی و هم این انرژی به کار گرفته بشه برای گرم تر کردن بحث. ولی هم این انرژی هدر میره و هم مدیون 10 نفر میشی. هرچقدر که ممکنه دیدن سریال یا کتاب خوندنش لذت بخش باشه این تاپیک مدتیه تبدیل به محل شکنجه شده. سر قضیه یورون من یه صحبت منطقی کردم فکر کنم همین قضیه کنایه رو نگرفتی چندبار هم با حوصله توضیح دادم. چندین سوال منطقی و مودبانه در مورد نحوه اطلاع داشتن سرسی از نحوه چینش نیروهای دنریس برای بحث گفتم تا اون صحبت همیشگی رو رها کنید ولی جواب ندادید. بازم هی قضیه لایک و چرا اینکه یکی 1 داده یکی چرا 7 و.. مطرح شد. الانم که درست عین این قضیه تکرار شد. بازم این مظلوم نمایی و بقولی بزن و فرار کن .دوباره قضیه لایک و اخرش هم خودتون به خودتون پاسخ دادید که به شما مربوط نیست. خب وقتی سر و ته بحثی رو می دونید چرا باز تکرارش می کنید. بجز قضیه لایک یا اختیار هرکس در نمره دادن، فکر کنم یکی از امکانات انجمن پیام خصوصی باشه. خب وقتی در معنی جمله ای ابهام داری یه پیام اونم با ادبیات مناسب و حفظ احترام به فرد مورد نظر بده. اگه فرمایشتون درست بود از دقتتون تشکر کنه و اگه ناشی از کژپنداری شما بود براتون توضیح بده تا دوباره و چند ده بار این قضایا تکرار نشه . امیدوارم این توهم توطئه و تز جان دایی ناپلئونی از بین بره و تاپیک ها به روال عادی و پویای خودش برگرده.

چندمین باره این قضیه لایک مطرح میشه. این کار وقتی بحثا داغه بزرگترین ظلمه به دوستان شرکت کننده در بحثه بخصوص اینکه اصلا این موضوع نه موضوع مهمیه نه اصلا به کسی ربطی نداره. ندیده بودم در مورد لایک یا دیس لایک گمانه زنی یا ریشه یابی بشه که شد. نمی دونم منظور از سانسور پست چیه؟ ولی انتظار نداشته باشید چیزی که شما صدبار تکرار کردید رو بشینن تحلیل کنن و بجای تحلیل خطوط داستانی یا نقاط قوت و ضعف سریال و کتاب، صحبت های شمارو نقدکنن یا ازش تقدیر به عمل بیارن. این چندمین باره دوستان با صبر و حوصله کاربرد لایک رو توضیح میده یا من یه نکته رو دومین باره یه نکته رو تکرار می کنم. یه بار بشین تاپیک های مربوط به فصل های گذشته رو مرور کن و ببین چقدر در اون تاپیک ها بحث ها غنی تر بود و این صحبت ها، پست های پی در پی شما، حملات هتاکانه به دوستان مختلف که عجولانه بوده چقدر در پایین اومدن کیفیت بحث ها تاثیر گذاشته. واقعا هنوز نمی دونی نباید دو پست پشت سرهم اونم به صورت بکسان بزاری؟ واقعا نمی دونی کنایه به چی می گن؟ نمیدونی کسانی که قدیمی ترن خیلی هاشون هنوز مبنای سنجششون 4 ستاره و بر مبنای اون صحبتشونو میگن? قبلا یکی از دوستان فکر کنم اسمش توروس بود پست های تلفیقی و گسترده ای می زاشت شاید گاها سری می زدم ببینم ایشون پشتی گذاشته که از اطلاعاتشون استفاده کنم ولی فکر کنم ایشون و پستاشون لابلای این همه پست پشت سرهم شما گم شد و ترجیح داد فعالیتی نداشته باشه. اولین جمله صحبت رو نخوندی که در جواب استنیس بود. اینکه بخاطر برهم نخوردن نظم تاپیک و خراب نشدن بحث های موازی، من و خیلی از دوستان نقل قول نمی کنیم دلیل نمیشه یه پای ثابت همه بحثا باشی و همه بحثارو منحرف کنی. بجای قضاوت کردن بر مبنای لایک که در حوزه اختیار و صلاحیت شما نیست نحوه ادبیات و هتاکانه بودن، بدون منطق بودن پست هاتو بشین اصلاح کن.

دوست گرامی نمی دونم چرا من هرپستی رو می نویسم و در هر بحثی با دوستی شرکت کنم، بعدش باید منتظر بیانیه جنابعالی باشیم. هروقت بحثی آروم آروم به سمت صحبت بر سر محتوا میره شما باز شعارگویان پیدات میشه و همون بحث همیشگی رو البته بدون رعایت ادب و بدون شناخت طرف مقابل میگی. قبلا هم در یه پست دیگه گفتم، فکر کنم شما اصولا با کنایه و استعاره آشنا نیستی، 0 و 100، 0 و 10، 0 و 1 و 0 و 20 با هم به کار برده میشن برای رسوندن و تاکید بر تضاد بین دو چیز. نمی دونم چرا خودتون رو محور همه بحث ها می دونید که هرپستی با هر مضمونی زده باشه در جواب شماست. فکر کنم به اندازه با این ادبیات فضارو خالی از حضور خیلی از دوستان کردید که ترجیح میدن سیبل این ادبیات شما و درگیر این صحبت های بچه گانه نشن. بهتره این ادبیات دایی جان ناپلئونی کنار گذاشته بشه . اینکه چه کسی به چه کسی و به چه دلیلی لایک بده فکر نکنم ربطی به شما داشته باشه جدا از اینکه فکر کنم شما چندان با کاربرد این گزینه آشنا نیستی لایک برای موافقت با پستیه و گاهی حتی ممکنه اون پست مخالف باشه ولی نویسنده اش اینقدر با منطق و ادب صحبت کنه و در مورد خیلی از پست هایی که مورد پسند من بوده این نکته وجود داشته. به جای دخالت و به حاشیه بردن بحث وقتی پست شما لایک نمیشه بهتره علتشو در خودتون جستجو کنید نه بقیه .خود شکن، آیینه شکستن خطاست. دوستانی که پست بنده رو لایک می کنن ازشون تقاضا دارم اون لایک هارو بردارن و پست ایشون رو لایک کنند بلکه دیگه شاهد این ادبیات گستاخانه از ایشون بخاطر چند لایک (که نمی دونم چه امتیازی رو این لایک ها نصیب صاحبش می کنه) نباشیم.

پیتر دینکلیج(تیریون): واقعا بازی عالی و به یاد ماندنی ای داشت بخصوص در 4 فصل نخست. شاید در فصل های بعدی اون نقش تاثیر گذار رو نداشت ولی باز تا جایی که دست ایشون بود بازی خوبشو ادامه داد. شان بین( ادارد استارک): چه وقتی این بازیگر در نقش برومیر در یاران حلقه ایفای نقش کرد و چه در فصل اول، نقش ایفا شده خیلی مناسب ایشان بود و کار ایشون رو قابل قبول دیدم. مارک ادی ( رابرت براتیون) : شاید تاثیر گذار ترین نقشی که در یادها مونده نقش تیریون باشه ولی مارک ادی از نظر من در نقش کینگ رابرت درخشید. نحوه بیان تئاتری ایشون به خصوص اوج گرفتن و خشم ایشون به لطف انرژی ای که ادی برای اجرا می زاشت، خیلی گیرا و جالب در اومده بود. جیسون موموآ( خال دروگو): درست مثل نقش ند، کاراکتر خال دروگو هم انگار برازنده جیسون موموآ بود هم از نظر قیافه و هیکل و هم از نظر بیان. این شخصیت هم مثل بخاطر زمینه داستانی خوب، فیلمنامه خوب و اجرای قابل قبول موموآ جالب در اومده بود. لیام کانینگهام( داووس سی ورث): این بازیگر رو با سکانس محشری که در گرسنگی مقابل مایکل فاسبندر داشت به یادم داشتم. کار ایشون در نقش شوالیه پیاز هم ستودنی و به یاد ماندنیه. پدرو پاسکال( اوبراین مارتل): بازی انرژیک و جذابی رو داشت. متاسفانه بجز شوالیه پیاز انگار هرکاراکتری چه در کتاب و چه سریال خوب کار میشه محکوم به حذفه حیف! چارلز دنس( تایوین لنیستر): یکی از استوانه های کتاب رو به خوب بازیگری سپردن. بخصوص ترکیب ایشون، دینکلیج در بسیاری از صحنه ها جالب در اومده بود.