اقوام دوتراکی

[Jon Stark 0]

اقوام دوتراکی از قبلیه هایی در سه منطقه تشکیل میشدند:

1.دریای دوتراکی ها (این منطقه بسیار پر جمعیت است)

2.وائس دوتراک

3.مادر کوهستان(Mother Of Mountain)

روند اتحاد این قوم های وحشی تحت نظر رهبرانی به نام کال بود.

از بزرگ ترین کال های دوتراکی:کال بحاربو(پدر کال دراگو)و کال تمو بودند که اختلاف زیادی از نظر عقیده بین این دو کال بود.

این اختلافات ادامه یافت تا این دو کال در جنگی با نام جنگ قهور(Battle of qohor) رو به روی هم صف آرایی کنند که پس از جنگی سهمگین بالاخره کال بحاربو بر کال تمو پیروز شد و پس از کوتاه کردن موی سر کال تمو( رسمی که پس از هر شکست هر کال مو های خودش را کوتاه میکنند تا شکست او نمایان شود) به دستور کال بحاربو سر تمو را قطع کردند و بدنش را بر روی اسبش گذاشتند.

پس از این شکست قدرت کال بحاربو دوبرابر شد به طوری که او را کال بزرگ مینامیدند.

بعد از مرگ کال بحاربو فرزندی جای او را گرفت که در آینده در هیچ نبردی شکست نخورد وبسیاری از کال ها را مطیع خود ساخت.آن پسر کال دروگو همسر دنیریس تارگاریان بود.کالی که هیچگاه موه های خود را کوتاه نکرد و گفته شده است که موی او تا انتهای کمر وی رسیده بوده است!

پس از مرگ وی با جادوی آن عجوزه لشکر کال به سه تکه تقسیم شد که 2 قسمت آن باور مشترکی داشتند.آن عقیده این بود که یک کالیسی نمیتواند جانشین کال باشد.

افرادی که بر این عقیده بودند بسیار بیشتر از طرفداران کالیسی بودند و به دو کال جهاکو(jhaqo) و پونو(pono)پیوستن.

اقوام دوتراکی باور های متعددی درباره خداوند داشتند:

1.عده ای خداوند را استالیون بزرگ مینامیدند که رسومات خاص خودش را داشت.

2.مهم ترین عقیده آنها خال آخریست که سوار بر اسب خال بزرگ جهان را میپیماد و در آن زمان جهان به آخر میرسد(به احتمال زیاد همین استالیون میباشد در باور های ایشان)

3.خداوند سرزمین تاریک

که این عقاید نسبت به مناطق و کال ها متفاوت بود.

امیدوارم مفید بوده باشه.خواهشا اگر نظر یا مطلبی اضافه تر که میتواند به این مقاله کمک کند در اختیار این تاپیک بزارید.باز هم ممنون از وقت گذاشتنتان برای خواندن این مطلب.

[Sr Baristan 0]

گروه سوم دوتراکی ها بعد از تقسیم شدن چه بلایی سرشون اومد؟

[Jon Stark 0]

Sr Baristan » چهارشنبه مرداد 7, 94 9:41 pm[/url]"]گروه سوم دوتراکی ها بعد از تقسیم شدن چه بلایی سرشون اومد؟

مرسی بابت نظر

گروه سوم که اقلیت بودند همراه دنریس تارگاریان(کالیسی)به سمت کارث رفتن که اتفاقاتی که پیش اومدو خودتون بهتر از همه میدونید.اگر نیاز به توضیح بیشتری هست بگویید دوست عزیز

[Daven Lannister 0]

در مورد جنگ ابزار قبایل دوتراکی باید اشاره کرد که عمده فرهنگ جنگی دوتراکی ها بر پایه جنگ های چریکی با کمان و سواره و درگیری نزدیک به وسیله شمشیر های نیمه داس-شمشیری که "آرکْهْ" نامیده میشوند میباشد.

دوتراکی ها در کل قبایل خطرناک و تهدید کننده ای هستند و برای هزاران سال اسوس را زیر سم اسبان خود داشته اند،ولی وستروسی ها از خشم اسب سالاران در امان است چرا که در باور های دوتراکی هر آبی که اسب نتواند از آن بنوشد مکروه است و باید از آن دوری کرد.

قدرت میانی دوتراکی ها در اسب های آن هاست،بدون اسب و پیاده دوتراکی ها هرچقدر هم شجاع باشند از ابزارآلات پیشرفته ای مثل زره وستروسی محروم هستند.همین باعث پیروزی یک لشکر کوچک منظم و صد البته با فرماندهی هوشمند در مقابل سیل عظیم دوتراکی هاست.به گفته جورا مورمونت دوتراکی ها در میدان نبرد بی همتا هستند ولی بدون اسب هایشان حتی نمیتوانند یک برج کوچک را تصرف کنند،البته این کمی اغراق است ولی تا حدودی تاییدیه ای بر ضعف قبایل دوتراک در پیاده نظام است.

همچنین داستان-افسانه ای درباره دوتارکی ها موجود است که خطر اسپویل از کتاب سوم را داراست:

هزاران سال پیش کال بزرگ دوتراک ها(اسم رو فراموش کردم )تمامی شهر های اسوس را فتح و غارت کرده بود به غیر از شهر کوهور.پس او همه سوارانش را جمع و قصد نابودی کوهور را کرد.کوهوری ها دو گروه مزدور و 2000آویژه از آستاپور را استخدام که بعد از رسیدن سپاه عظیمی دوتراکی دو گروه مزدور میدان را خالی کرده و گریختند،در مقابل دوتراکی ها که از پیروزی ناخواسته خود شاد بودند به کمپ خود رفته و تا فردای آنروز به شادی پرداختند.آویژه ها صبح بعد رسیدند و وقتی کال فرصت فتح حتمی فتح کوهور را در مقابل خود میدید دو هزار آویژه در مقابلش صف کشیدند.دوتراکی ها شانزده بار حمله کردند و هربار با خورد شدن صفشان باز میگشتند،در پایان 1400 آویژه کشته شدند ولی در مقابل بخش عظیمی از سپاه دوتراک نابود شده بود،در نتیجه شکست فجیع کال و همه دوتراکی ها موی خود را بریده و به پای آویژه ها انداختند.از آن روز به بعد کوهوری ها همه نگهبانان شهر خود را از آویژه ها انتخاب میکنند و همه آن ها هم یک موی دراز انسان را به سر نیزه هایشان دارند.