رقص اژدهایان: تفاوت میان نسخه‌ها

در {{تاریخ|111}}، به مناسبت پنجمین سالگرد ازدواج ویسریس و آلیسنت، یک [[تورنی]] بزرگ در [[بارانداز پادشاه]] برگزار شد. در ضیافت آغازین، ملکه آلیسنت لباسی سبز رنگ پوشید، در حالی که رینيرا لباس‌های سرخ و سیاه خاندان [[تارگرین]] را بر تن داشت. از آن پس رسم شد که برای اشاره به گروه آلیسنت از واژهٔ «[[سبزها]]» و برای گروه رینيرا از واژهٔ «[[سیاهان]]» استفاده شود. در همان تورنی، [[کریستون کول]] با حمایت از رینيرا، همهٔ قهرمانان آلیسنت (از جمله دو پسرعمو و برادر کوچکترش [[گواین های تاور]]) را از اسب پایین انداخت.{{رف|آوخ|وارثان اژدها - مسئله جانشینی}}

پس از ماجرای بیزبری، شورای سبز نقشه‌های خود را کشید، وفاداری‌شان را به پادشاه جدید سوگند خوردند و همهٔ کسانی را که ممکن بود در [[بارانداز پادشاه]] به رینيرا وفادار باشند دستگیر کردند. در همین زمان کلاغ‌هایی به سوی کسانی که احتمال داشت به اگان وفادار باشند فرستاده شدند. در حالی که رینيرا همچنان در [[دراگون‌استون]] بی‌خبر از وقایع بود.{{رف|آوخ|مرگ اژدهایان - سیاهان و سبزها}}

در [[دراگون‌استون]]، [[رینیرا تارگرین]] با شنیدن خبر مرگ پدرش و خیانت برادرانش، چنان خشمگین شد که به درد زایمان افتاد. این زایمان سه روز طول کشید و در نهایت دختری مرده و ناقص‌الخلقه به دنیا آمد که رینيرا او را [[ویسنیا تارگرین (دختر دیمون)|ویسنیا]] نامید. در پاسخ به خیانت اگان و مرگ دخترش، رینيرا سوگند به انتقام خورد.{{رف|آوخ|مرگ اژدهایان - سیاهان و سبزها}}

[[رینیرا تارگرین]] در [[دراگون‌استون]] شورای خود را تشکیل داد که به «[[شورای سیاه]]» مشهور شد. اعضا شامل شوهر-عمویش [[دیمون تارگرین|شاهزاده دیمون]]، سه پسر بزرگ‌ترش [[جاکریس ولاریون|جاکریس]]، [[لوسریس ولاریون|لوسریس]] و [[جافری ولاریون|جافری]]، لرد [[کورلیس ولاریون]] و همسرش، شاهزاده [[رینیس تارگرین (دختر ایمون)|رینیس]]، و همچنین دیگر متحدان بودند.{{رف|آوخ|مرگ اژدهایان - سیاهان و سبزها}}

در شورا، برخی مشاهده کردند که تعداد اژدهای آماده‌ی جنگ در دراگون‌استون (۹ اژدهای رام‌شده و ۳ اژدهای وحشی) بیشتر از تعداد اژدهای سبزها در بارانداز پادشاه (۴ اژدها) است و پیشنهاد کردند فوراً به شهر حمله کنند. اما رینيرا یادآور شد که تنها پنج [[اژدهاسوار]] در دسترس دارند، چون خودش هنوز بهبود نیافته بود و نمی‌توانست پرواز کند، و سه نفر از این پنج سوار هم پسران خودش بودند. او اشاره کرد که از آن‌جا که یکی از اژدهای سبزها [[وگار]] است، نسبت پنج به چهار برتری واقعی به حساب نمی‌آید. شاهزاده دیمون با همسرش موافقت کرد و پیشنهاد داد به جای حملهٔ شتاب‌زده، بهتر است ابتدا با یک تاج‌گذاری علنی، مشروعیت رینيرا را در برابر اگان تثبیت کنند و سپس بکوشند با گفت‌وگو و جلب حمایت لردهای بزرگ قلمرو، جنگ را ببرند.

همچنین قرار شد تا زمانی که رینيرا در دراگون‌استون برای بازیابی سلامت خود می‌ماند، شاهزاده دیمون همراه با [[کارکسس]] به [[رودخانه‌سرزمین‌ها]] سفر کند و [[هارن‌هال]] را به پایگاه و مرکز گردآوری نیروهای رودخانه‌ای وفادار به رینيرا تبدیل کند. خاندان [[ولاریون]] هم مأمور شدند [[تنگه]] را مسدود کرده و تمام کشتیرانی از [[خلیج بلک‌واتر]] را قطع کنند.

رینيرا سپس [[تاج‌گذاری رینیرا تارگرین|تاج‌گذاری]] شد؛ با تاجی که پدر و پدربزرگش بر سر نهاده بودند و آن را سر [[استفان دارکلین]] از بارانداز پادشاه آورده بود. شاهزاده دیمون شخصاً تاج را بر سر رینيرا گذاشت و لقب «[[نگهبان قلمرو]]» گرفت. همچنین جاکریس رسماً به‌عنوان «[[شاهزاده دراگون‌استون]]» و وارث [[تخت آهنین]] نامیده شد.

وقتی خبر تاج‌گذاری  ناتنی‌اش به شاه [[اگان تارگرین دوم]] رسید، او [[رینیرا تارگرین]] و [[دیمون تارگرین|دیمون]] را خائن اعلام کرد و خواستار اعدام آن‌ها شد. با این حال، [[استاد اعظم اورویل]] خواستار مذاکره شد تا شاید از جنگ جلوگیری شود. این پیشنهاد از سوی [[آلیسنت های تاور]] و [[هلاِنا تارگرین|هلاِنا]] نیز پشتیبانی شد. سرانجام، شاه با اصرار مادر و همسر-خواهرش موافقت کرد و اورویل را با هیئتی و پرچم صلح به [[دراگون‌استون]] فرستاد تا «شرایطی سخاوتمندانه» ارائه دهد.

* اگر رینيرا زانو زده و تاج‌وتخت را به اگان واگذارد، تصاحب او بر [[دراگون‌استون]] تأیید خواهد شد و این جزیره به پسرش [[جاکریس ولاریون]] منتقل خواهد شد.

حتی [[نگهبانان شاهی]] هم از آتش رقص بی‌نصیب نماندند. پس از مرگ شاه [[ویسریس تارگرین اول]]، هفت برادر سوگندخورده از هم جدا شدند. سر [[لورنت ماربرند]] و سر [[اریک کارگیل]] پیش‌تر در [[دراگون‌استون]] بودند و از [[رینیرا تارگرین]] و سیاهان دفاع می‌کردند. بعدها سر [[استفان دارکلین]] هم به آن‌ها پیوست و هستهٔ اصلی [[نگهبانان ملکه]] را تشکیل دادند. چهار نفر دیگر ــ سر [[کریستون کول]]، سر [[آریک کارگیل]]، سر [[ریکارد ثورن]] و سر [[ویلیس فِل]] ــ در [[بارانداز پادشاه]] جانب [[اگان تارگرین دوم]] و سبزها را گرفتند.{{رف|آوخ|مرگ اژدهایان - سیاهان و سبزها}}

شاه [[اگان تارگرین دوم]] که می‌خواست انتقام مرگ وارثش را بگیرد، قصد داشت با [[سان‌فایر]] بر فراز [[دراگون‌استون]] فرود آید و خواهر ناتنی‌اش و پسران «حرامزاده»‌اش را بگیرد یا بکشد. اما شورای سبز او را از این کار بازداشت. سر [[کریستون کول]]، که هم دست شاه و هم فرمانده نگهبانان شاهی بود، پیشنهاد کرد از نیرنگ و پنهان‌کاری استفاده کنند؛ همان‌گونه که «شاهزادهٔ مدعی» (لقب رینيرا نزد سبزها) چنین کرده بود. او مأموریت داد که سر [[آریک کارگیل]] به دراگون‌استون نفوذ کند و خود را به‌جای برادر دوقلویش، سر [[اریک کارگیل]] جا بزند.

[[لرد استاونتن]] در برابر حمله مقاومت کرد و کلاغی به [[دراگون‌استون]] فرستاد. شاهزاده‌خانم [[رینیس تارگرین (دختر ایمون)|رینیس]] با [[میلیس]]، اژدهایش، به یاری او شتافت. اما نیروهای کریستون با [[منجنیق عقرب]]، کمان‌های بزرگ و تیرهای پرشمار به اژدها حمله کردند و بدین ترتیب [[نبرد روکزرست]] در {{تاریخ|129}} آغاز شد.{{رف|آوخ|مرگ اژدهایان - اژدهای سرخ و اژدهای زرین}}

جاکریس می‌خواست تا حد امکان با اژدهاهای بیشتر به پایتخت حمله کند. در آن زمان شش اژدها در [[دراگون‌استون]] بدون سوار مانده بودند. او اعلام کرد هر کسی که بتواند اژدهایی را رام کند، شوالیه و ثروتمند خواهد شد. بسیاری در این راه زخمی یا کشته شدند (از جمله سر [[استفان دارکلین]]، [[فرمانده لرد نگهبانان شاهی]]). اما در نهایت چهار نفر موفق شدند:

در همین زمان، ناوگانی ۹۰ کشتی جنگی از [[اتحاد سه‌دختر]] از [[استپ‌استون‌ها]] به راه افتاد و به‌طور اتفاقی با کشتی ''[[گی اباندن]]'' که حامل شاهزادگان [[اگان تارگرین سوم|اگان جوان]] و [[ویسریس تارگرین دوم|ویسریس]] بود، برخورد کرد ({{تاریخ|129}}).{{رف|آوخ|پادشاهان تارگرین: اگان دوم}} کشتی‌های همراه غرق یا تسخیر شدند. اگان توانست با چنگ زدن به گردن اژدهایش، [[استورم‌کلاود]]، بگریزد. اژدها گرچه زخمی مرگبار برداشت، اما توانست اگان را به [[دراگون‌استون]] برساند. ویسریس که تنها یک تخم اژدها داشت، نتوانست فرار کند و به اسارت دریاسالار [[شاراکو لوهر]] از [[لیس]] درآمد.

اگان پس از بازگشت به دراگون‌استون، شاهزاده [[جاکریس ولاریون]] بر پشت [[ورمکس]] به‌سوی ناوگان لیسنی‌ها پرواز کرد و چهار [[بذر اژدها]] نیز او را دنبال کردند. کشتی‌های جنگی دشمن گریختند، اما در میانه نبرد، ورمکس بیش از حد پایین پرواز کرد و در دریا سقوط کرد. جاکریس خود را به بیرون پرتاب کرد، اما با تیرهای پرتابی کشته شد.

{{مقاله اصلی|سقوط دراگون‌استون}}

هم‌زمان با رخدادهای [[نبرد اول تامبلتون|تامبلتون اول]]، کشتی بازرگانی ''[[نِساریا]]'' که از مسیر خود در اثر طوفان منحرف شده بود، برای تعمیر و تدارکات در [[دراگون‌استون]] توقف کرد. ملوانان هنگام گذر از کنار [[دراگون‌مانت]]، دو اژدها را در حال نبرد دیدند. روز بعد، ماهیگیران محلی بقایای سوخته و شکستهٔ [[گرِی گوست]] را یافتند و قلعه‌بان [[رابرت کوینس]]، [[کانیبال (اژدها)|کانیبال]] را عامل مرگ او دانست.{{رف|آوخ|مرگ اژدهایان - رینيرا پیروزمند}}

اما حقیقت این بود که لرد [[لاریس استرانگ]] شاه [[اگان تارگرین دوم]] را در جریان [[سقوط بارانداز پادشاه]] پنهانی به دراگون‌استون برده بود و اندکی بعد، [[سان‌فایر]] اربابش را یافته بود. در واقع سان‌فایر بود که گری گوست را کشته بود، نه کانیبال. اژدها و سوارش بار دیگر به پرواز درآمدند و در این مدت، حامیان اگان در جزیره متحدانی یافتند که از رینيرا دل خوشی نداشتند.

دفاعیات دراگون‌استون بسیار ضعیف بود و دژ به‌راحتی سقوط کرد. رابرت کوینس به دست سر [[آلفرد برووم]] کشته شد؛ کسی که از اینکه به‌عنوان قلعه‌بان انتخاب نشده بود، خشمگین بود. شاهدخت [[بیلا تارگرین]]، دختر شاهزاده [[دیمون تارگرین]]، کوشید با [[مون‌دانسر]] بگریزد. سان‌فایر با آتش چشمان مون‌دانسر را کور کرد و سرانجام هر دو اژدها به زمین افتادند. مون‌دانسر کشته شد و بیلا، سوزانده و زخمی، اسیر گشت.

اکنون شاه [[اگان تارگرین دوم]] کنترل دراگون‌استون را به دست آورده بود، گرچه در نبرد پایش شکست و دچار جراحات تازه‌ای شد.{{رف|آوخ|مرگ اژدهایان - رینيرا سرنگون‌شده}}

{{مقاله اصلی|شورش بارانداز پادشاه (رقص اژدهایان)|یورش به دراگون‌پیت|گریز به دراگون‌استون}}

در [[بارانداز پادشاه]]، ناوگان خاندان [[ولاریون]] که بیش از نیمی از ارتش را از [[دراگون‌استون]] همراه آورده بود، با شنیدن خبر زندانی شدن لرد [[کورلیس ولاریون]] در سیاه‌چال، ملکه [[رینیرا تارگرین]] را رها کرد. باقی‌ماندهٔ سپاه نیز دیگر قابل اعتماد نبودند.

با کشته شدن [[ایموند تارگرین]] و ناپدید بودن شاه [[اگان تارگرین دوم]]، سبزها بی‌رهبر ماندند. شاهزاده [[دارون تارگرین (پسر ویسریس تارگرین اول)|دارون]] نفر بعدی در صف جانشینی بود و برخی خواستار اعلام او به‌عنوان [[شاهزاده دراگون‌استون]] یا حتی پادشاه شدند. اما لرد [[هیو چکش]] مدعی تاج و تخت برای خود شد، زیرا بزرگ‌ترین و مسن‌ترین اژدهای زنده، [[ورمیثور]]، را در اختیار داشت که سه برابر اژدهای دارون، [[تساریون]]، بود. [[اُلف سفید]] نیز با او همراه شد.

در روز نهم از ماه دوازدهم، سان‌فایر زرین در دراگون‌استون مُرد. پس از آن، اگان آغاز به طرح‌ریزی بازگشت به [[بارانداز پادشاه]] کرد. گرچه رینيرا مرده بود، آرمان او زنده ماند. اگان دوم بار دیگر بر تخت نشست، اما تنها برای نیم سال دیگر دوام آورد.{{رف|آوخ|مرگ اژدهایان - فرمانروایی کوتاه و غم‌انگیز اگان دوم}}

چهارمین منبع بزرگ، شهادت [[قارچ (دلقک دربار)|قارچ]] است؛ [[کوتوله]]‌ی دلقک دربار در زمان سلطنت [[ویسریس تارگرین اول]] که با آغاز جنگ در [[دراگون‌استون]] کنار رینيرا بود. چون در دربار او را کم‌خرد می‌پنداشتند، مردم بی‌پروا کنارش حرف می‌زدند. روایت او، ''[[گواهی قارچ]]''، پر از شرح‌جزئیات دسیسه‌ها، قتل‌ها، رابطه‌ها و عیش‌ونوش‌هاست. گرچه گزارش قارچ بارها با گزارش سپتون اوستاس اختلاف دارد، نکات همسوی شگفت‌انگیزی هم میانشان دیده می‌شود.{{رف|جیوآ|پادشاهان تارگرین: ویسریس اول}} در زمان پادشاهی [[بیلور تارگرین اول]]، کتاب قارچ به سبب مضمون شهوانی و رسوایی‌آمیزش سوزانده شد.{{رف|جیوآ|پادشاهان تارگرین: بیلور اول}}

در [[تورنی دست]]، [[سانسا استارک]] به گروهی از نوازندگان گوش می‌دهد که «[[رقص اژدهایان]]» را اجرا می‌کنند؛ تصنیفی دربارهٔ جنگ.{{رف|بتت|30}}