خاندان تارگرین: تفاوت میان نسخه‌ها

| بنیانگذار = [[اگان یکم|اگان فاتح]]

'''خاندان تارگرین''' (House Targaryen) یکی از خاندان های نجیب زاده از نژاد [[والریا]] (Valyrian descent) هستند که توانستند از [[نابودی والریا ]](Doom) نجات یابند. آنان سال ها در جزیره [[دراگون استون]] (Dragonstone) زندگی می کردند تا این که [[اگان یکم|اگان تارگرین]] (Aegon Targaryen) و خواهرهایش سوار بر اژدهایانشان [[هفت پادشاهی]] را به زیر سلطه خود درآوردند. خاندان تارگرین به مدت سیصد سال به عنوان پادشاهان [[وستروس]] حکومت کردند تا این که در زمان [[شورش غاصب]] (War of the Usurper) سرنگون شدند. مقر آنان شهر مرکزی [[بارانداز پادشاه]] (King's Landing) و قلعه جزیره دراگون استون بود.{{رف|بتت|23}}  

نشان خاندان تارگرین یک اژدهای سه سر سرخ رنگ در حال دمیدن آتش روی زمینه سیاه است. اژدهای سه سر به [[اگان یکم|اگان فاتح]] و دو خواهرش [[راینیس تارگرین|راینیس]] (Rhaenys) و [[ویسنیا تارگرین|ویسنیا]] (Visenya) اشاره میکند{{رف|بتت|3}}{{رف|بتت|62}}، و شعار این خاندان «آتش و خون» است.{{رف|یش|23}}  شاهان تارگرین در شهر [[بارانداز پادشاه]] به تخت می نشستند، که مکانی بود که اگان و ارتشش نخستین بار پا به وستروس گذاشته و نخستین باروی خود را بنا کردند؛ اما با این وجود [[دراگون استون]] همچنان مقر سنتی وارث تاج و تخت باقی ماند.

تارگرین ها [[اربابان اژدها]] (Dragonlords) نامیده می شوند، و به نظر می رسد نسبت به هر انسان دیگری رابطه نزدیک تری با اژدهایان دارند. اگان یکم هنگام فتح وستروس اژدهایان را به مردم آن سرزمین شناساند، و تارگرین ها تا زمان مرگ [[آخرین اژدها]] در زمان پادشاهی [[اگان سوم]] «بلای جان اژدها» (Dragonbane) بر آنان سوار می‌شدند.

با وجود ایمان آوردن به [[مذهب هفت]]، تارگرین ها خود را برتر از قوانین خدایان و انسان ها می‌پنداشتند؛ و همچنان از سنت والریایی ازدواج با محارم که از دیدگاه مذهب هفت گناهی بزرگ بود، پیروی می کردند. در واقع اگان با هر دو خواهرش ازدواج کرد. هنگامی که اگان 37 سال پس از ورودش به وستروس درگذشت، پسر و وارثش [[اینیس یکم]] (Aenys I) که حاصل ازدواج او با خواهرش بود، جانشین او گشت. در نتیجه جمعیت های محلی علیه او شوریدند، که این واقعه به [[قیام پیروان مذهب هفت]] (Faith Militant uprising) شهرت دارد. پادشاهان نخستینِ تارگرین، کسانی را که از نژاد پادشاهی بودند به عنوان [[دست پادشاه|دست]] خود (Hand of the King) انتخاب می‌کردند؛ از این رو اینیس برادر ناتنی و پسر خاله بی رحمش، شاهزاده [[میگور یکم|میگور]] (Maegor) را به عنوان دست خود برگزید. میگور شورشیان را سرکوب کرد و پس از مرگ برادرش اینیس، تخت پادشاهی را برای خود تصاحب نمود. به دلیل مبادرت میگور در سرکوب شدید شورشیان، به او لقب «بی رحم» (the Cruel) داده شده است. ساخت [[قلعه سرخ]] (Red Keep) در زمان پادشاهی او به پایان رسید. پس از مرگ مرموز او در سال 48 پس از ورود اگان، پسر اینیس، [[جیهیریس یکم]] (Jaehaerys I) به پادشاهی رسید. او با عفو عمومی شورشیان، به قیام پیروان هفت پایان بخشید و از این رو به جیهیریس «آشتی دهنده» (The Conciliator) شهرت یافت. فرمانروایی او خردمندانه بود و مدت زمان زیادی به طول انجامید.

پس از مرگ جیهیریس در سال 103 پس از ورود اگان ، نوه او [[ویسریس یکم]] (Viserys I) به پادشاهی رسید. ویسریس پادشاه خوبی بود، و تنها اشتباه او ازدواج دومش بود؛ چرا که او دختر بزرگش شاهدخت [[راینیرا تارگرین|راینیرا]] (Rhaenyra) را وارث خود ساخته بود، اما فرمانده گارد پادشاهی، سر [[کریستون کول]] (Ser Criston Cole) بر خلاف خواسته او، پسرش [[اگان دوم]] (Aegon II) را که از همسر دومش بود به پادشاهی رساند، و از این رو او سر کریستون «شاه ساز» (the Kingmaker) لقب گرفت. در نتیجه بین راینیرا و اگان دوم نبردی برای جانشینی روی داد که [[رقص اژدهایان]] (Dance of the Dragons) نام گرفت. این نبرد از سال 129 تا 131 به طول انجامید و طی آن هر دو مدعی پادشاهی، تعدادی از اعضای شاخه های کوچک تر خاندان تارگرین و همچنین بسیاری از اژدهایانشان کشته شدند. [[اگان سوم]] (Aegon III) پسر راینیرا، پس از پایان جنگ بر تخت آهنین نشست؛ و در زمان او آخرین اژدها جان باخت، و از این رو او «بلای جان اژدها» لقب گرفت. از دست رفتن مرکب های جنگی برجسته آنان و همچنین مرگ بسیاری از اعضای این خانواده، سلطه تارگرین ها بر هفت پادشاهی را به شدت تضعیف کرد.

از زمان مقاومت [[دورن]] (Dorne) در برابر فتوحات اگان یکم، شاهزادگان [[خاندان مارتل|مارتل]] (Martell) سرزمین خود را به عنوان قلمرویی مستقل اداره می کردند. [[دایرون یکم]] (Daeron I) پسر چهارده ساله اگان سوم، پس از بر عهده گرفتن پادشاهی وستروس در سال 157، تصمیم گرفت که به این حکوت خودمختار پایان بخشد. وی با وجود سن کمش و نیز فقدان اژدهایان، توانست در یورشی موفق، مردمان دورن را [[فتح دورن|شکست دهد]]؛ اما به هر حال حکومت او بر دورن چندان دیر نپایید، چرا که او همراه چهل هزار تن از مردانش هنگام تلاش برای سرکوب قیام دورنی ها کشته شدند.

با مرگ زودهنگام دایرون «اژدهای جوان» (the Young Dragon) در سن هجده سالگی و بدون این که فرزندی از خود بر جای بگذارد، برادر او [[بیلور یکم|بیلور قدیس]] (Baelor the Blessed) که در حال آموزش برای [[سپتون]] شدن بود، جانشین او شد. نخستین اقدام او پس از بر تخت نشستن، بستن پیمان صلح با دورن به وسیله ازدواج شاهزاده [[دایرون دوم|دایرون]] (Prince Daeron) نوه عمویش، با [[میریا مارتل]] (Myriah Martell) شاهدخت دورن بود. بیلور میان مردم عادی بسیار به نیکی یاد می شود، اما استادان و تاریخ دانان در کنار پارسایی ، بی توجهی او نسبت به مسائل پادشاهی را نیز به خاطر دارند. بیلور عمویش [[ویسریس دوم|ویسریس]] را که در دوران دایرون یکم مقام دست را بر عهده داشت، در جایگاه خود ابقا کرد. ویسریس زمانی که دایرون در حال جنگ بود و نیز هنگامی که بیلور مشغول دعا و ریاضت بود، کشور را اداره می کرد. بیلور در دوران سلطنتش سه خواهر خود را در مکانی به نام «[[طاق دوشیزه]]» (Maidenvault) در قلعه سرخ زندانی کرده بود تا از اندیشه های شهوانی دوری کند. اما یکی از آن ها به نام [[داینا تارگرین|داینای جسور]] (Daena the Defiant)، با پسرعمویشان [[اگان چهارم|اگان]] روابطی برقرار کرد. وقتی بیلور در سال 171 همچون دایرون بدون فرزند در گذشت، عموی او با نام [[ویسریس دوم]] (Viserys II) تاج گذاری کرد. پس از یک دوره فرمانروایی کوتاه مدت، پسر ویسریس، [[اگان چهارم]] (Aegon IV) که نالایق (the Unworthy) لقب گرفته است جانشین او شد. در زمان پادشاهی پسر او، [[دایرون دوم]]<ref>همان که در زمان بیلور قدیس با شاهدخت دورن ازدواج نمود.</ref> (Daeron II)، پس از ازدواج خواهر دایرون، [[دنریس (دختر اگان چهارم)|دنریس]] (Daenerys) با شاهزاده [[مارون مارتل]]<ref>مارون مارتل و میریا مارتل (همسر دایرون دوم) برادر و خواهر بودند.</ref> (Maron Martell)، سرانجام دورن رسما به امپراتوری تارگرین پیوست.

[[اگان چهارم]] معشوقه های بسیاری داشت و از آنان صاحب فرزندان حرامزاده بسیاری نیز شد. مسن‌ترین آنان، فرزند شاهدخت داینا، ویژگی های برجسته تارگرین ها را داشت؛ و وقتی رشد کرد شوالیه جوان متعهدی شد. به او [[بلک فایر]] (Blackfyre)، شمشیری از جنس پولاد والریایی که متعلق به اگان فاتح بود هدیه شد، و از این رو او پس از آن با نام [[دایمون بلک فایر]] (Daemon Blackfyre) شناخته می شد. اگان چهارم پیش از مرگش در سال 184، همه فرزندان حرامزاده اش را مشروع اعلام کرد، در نتیجه آنان همگی در خط وراثت جانشینی قرار گرفتند؛ البته پس از [[دایرون دوم|دایرون]] فرزند قانونی او. برای نجیب زادگانی چون [[ایگور ریورز]] (Aegor Rivers) ملقب به بیتراستیل (Bittersteel)، که یکی از حرامزادگان بزرگ اگان چهارم بود، شخصیت فرهنگی دایرون یا گرایش دربارش به مردمان دورن اهمیتی نداشت؛ و در خفا زمزمه می کردند که دایرون پسر اگان چهارم نیست، بلکه پدر او برادر اگان، شاهزاده [[ایمون شوالیه اژدها]] (Aemon the Dragonknight) است؛ و این گونه در حق او بر مسند پادشاهی تردید ایجاد می کردند. دایمون بلک فایر نیز به خاطر از دست دادن خواهرشان، شاهدخت [[دنریس (دختر اگان چهارم)|دنریس]] که به [[مارون مارتل|شاهزاده دورن]] وعده داده شده بود؛ بسیار اندوهگین بود. سرانجام به این دلایل دایمون و حامیانش [[شورش بلک فایر|نخستین شورش بلک فایرها]] را علیه فرمانروایی دایرون به راه انداختند. پسران دایرون، [[بیلور بریک اسپیر]] (Baelor Breakspear) و [[میکار یکم|میکار]] (Maekar) و نیز برادر ناتنی دیگر او، [[بریندن ریورز]] (Brynden Rivers) مشهور به بلاد ریون (Bloodraven)، که در عشق خواهر ناتنی شان، [[شیرا سی استار]] (Shiera Seastar) رقیب بیتر استیل بود؛ با شورش آنان مقابله کردند. در [[نبرد چمن زار سرخ]] (Battle of the Redgrass Field)، دایمون توسط بلاد ریون کشته شد؛ و بیتراستیل به آن سوی [[دریای باریک]] (the narrow sea) تبعید گشت. وی در آن جا [[گروه طلایی ]](Golden Company) را پایه گذاری نمود، که هدفش رساندن یکی از فرزندان بلک فایر به پادشاهی وستروس بود.

[[بیماری بزرگ بهار]] (The Great Spring Sickness) سال 209، شاه [[دایرون دوم|دایرون]] و بسیاری از نوه های او (من جمله [[والار تارگرین|والار]] (Valarr) و [[ماتاریس  تارگرین|ماتاریس]] (Matarys)، پسران بیلور بریک اسپیر) را از پا در آورد. پسر دوم او [[ایریس یکم]] (Aerys I) که چون پدرش فردی کتاب خوان و فرهنگی بود، جانشین او گشت و عمویش [[بریندن ریورز|بلاد ریون]] را به مقام دست خود برگزید. ایریس به مشکلات کشور (مانند طاعون، خشکسالی، رکود اقتصادی، افزایش راهزنی، و غارت گری های [[دیگان گریجوی]] (Dagon Greyjoy)) وقعی نمی نهاد و بلاد ریون نیز سرگرم مقابله با شورش های کوچک و بی اهمیت بلک فایرها بود که به تحریک [[ایگور ریورز|بیتر استیل]] انجام می‌شدند. شاهزاده [[میکار یکم|میکار]]، که توقع داشت برادرش او را به عنوان دست انتخاب کند، در سال 221 جانشین ایریس شد و بلاد ریون را در سیاه چال های قلعه سرخ زندانی کرد. در آن سوی دریای باریک، خاندان بلک فایر همچنان از دور به تهدید خاندان تارگرین ادامه می داد. در سال 233 پادشاه میکار در نبرد با یک لرد شورشی که احتمالا از حامیان بلک فایرها بود، کشته شد.

دو نیروی نظامی پیروی هفت، علیه اینیس پسر اگان از خواهرش قیام می کنند. برادر ناتنی و دست اینیس، میگور پس از مرگ او پادشاهی را برای خود تصاحب می کند و در مقابله با شورشیان موفق نمی شود. جیهیریس یکم، پسر اینیس در این کار موفق می شود و دو نیروی نظامی هفت را منحل می کند.

دایرون یکم چهارده ساله، دورن را فتح می کند، اما در حفظ آن ناکام می ماند و به همراه ده ها هزار تن دیگر کشته می شود.

*شهبانو [[دنریس|دنریس یکم استورم بورن]] (Daenerys I Stormborn)، ملقب به مادر اژدهایان، خواهر ویسریس و آخرین وارث شناخته شده تارگرین ها، شهبانوی اندال ها، روینارها و مردمان نخستین، کالیسی دریای علفی بزرگ، در هم شکننده زنجیرها، شهبانوی میرین.