شورش بلک فایر

[table style=”1″]

[/table]

.: شجره نامه شخصیت های اصلی داستان :.

هشتمین پادشاه بعد از اگان فاتح “دیرون اول” (معروف به اژدهای جوان) بود، پس از مرگ او در دورن، برادرش “بیلور تارگرین” ملقب به بیلور مقدس به سلطنت رسید. در مورد بیلور گفته می شود که بیشتر یک سپتون بوده تا یک شاه. بیلور به خواست پدرش با خواهرش “دینا تارگرین” ازدواج کرده بود اما به علت اعتقادش به مذهب هفت، هرگز ازدواجش را کامل نکرد و با خواهرش همخوابه نشد. زمانی که بیلور به سلطنت رسید ازدواجش با دینا را لغو کرد و سه خواهر خود را در مکانی به نام “طاق دوشیزه”در کنار سپت سلطنتی زندانی کرد تا از شر وسوسه  آن ها رهایی یابد. به همین علت، بیلور هرگز صاحب فرزند و وارثی نشد.

با وجود این که بیلور از دینا دوری میجست، داینا باردار شد و “دیمون” را به دنیا آورد. دینا به هیچ وجه حاضر نشد نام پدر فرزندش را اعلام کند. اما  بعدها مشخص شد که پدر فرزندش،  پسر عموی دینا، “اگان چهارم” بوده است.

اگان چهارم نیز پیشتر با خواهرش “نائریس تارگرین” ازدواج کرده بود اما عشق و علاقه ای بین آن دو وجود نداشت. این احساس چنان سرد و زننده بود که پس از زایمان نائریس و تولد “دیرون دوم”، نائریس از همسرش اگان چهارم خواست او را از سوگندش آزاد کند تا بتواند به فرقه  ایمان بپیوندد. اما اگان چهارم درخواست نائریس را نپذیرفت. در حالی که  به دختر عموی خود؛ دینا که همسر پیشین بیلور بود، علاقه پیدا کرده بود. او به دینا کمک کرد تا از طاق دوشیزه فرار کند و رابطه آن دو با هم موجب تولد دیمون بلک فایر شد.

بیلور آن قدر روزه گرفت و خود را گرسنه نگه داشت تا جوان مرگ شد. هرچند برخی بر این باورند که عمویش “ویسریس دوم”  او را مسموم کرده است تا به سلطنت برسد.

از آنجایی که بیلور وارثی نداشت، پس از مرگش در سن بیست و هشت سالگی، عمویش ویسریس دوم جانشین او شد. اما تخت آهنین به ویسریس دوم نیز چندان وفا نکرد  و او یک  سال بعد از رسیدن به تخت سلطنتی مرد. با مرگ ویسریس دوم، پسرش اگان چهارم (هم خوابه دینا و پدر دیمون دوم) به سلطنت رسید.

اگان چهارم تبدیل به یکی از بدترین پادشاهان تاریخ وستروس شد به گونه ای که او را اگان نالایق نامیدند. اگان شاهی نابکار و فاسد بود و از هر فرصتی برای ارضای شهوتش استفاده می کرد. به خاطر چهره جذابش، هم در میان زنان عادی و هم در میان اشراف زادگان محبوب بود. او ۹ معشوقه داشت و حرامزاده های زیادی را به وسیله آنها به دنیا آورد. او هر زنی را که می خواست به دست می آورد فارغ از آن که زن ازدواج کرده است یا خیر. مردم در مورد اگان چهارم می گفتند که شعارش به جای آتش و خون؛ تارگرین ها چنین است: “بشوییدش و به تخت من بیاوریدش”

اگان چهارم چنان درگیر مسائل جنسی اش بود که یکی از شوالیه های گارد شاهی؛ “ترنس توین” را به جرم خوابیدن با یکی از معشوقه هایش قطعه قطعه کرد. برادر سر ترنس سعی کرد از اگان چهارم انتقام بگیرد اما “پرنس ایمون”( معروف به شوالیه اژدها) از برادرش دفاع کرد و تلاش سر ترنس را ناکام گذاشت، هرچند خود پرنس ایمون نیز در این درگیری کشته شد.

در دهمین سالگرد سلطنت اگان چهارم، مسابقه ای برای ملازمین برگزار شد که در آن دیمون حرامزاده ی دینا و اگان چهارم، با شکست دادن سایر ملازمین، توجه همه را به خود جلب کرد. اگان چهارم هویت مخفی دیمون (پسر حرامزاده خود) را کشف کرد. و شمشیر والریایی تارگرین ها؛ “بلک فایر” را به دیمون هدیه داد. دیمون در آن زمان تنها ۱۲ سال داشت.

اگان چهارم در اواخر عمر به همسرش نائریس مشکوک شد. او حدس می زد که وارثش؛ “دیرون تارگرین” فرزند برادرش ایمون (شوالیه اژدها) باشد. برای همین در بستر مرگ تمام حرامزاده هایش را قانونی کرد. از بین حرامزاده های اگان چهارم ، برخی از آنهایی که مادرانی نجیب زاده داشتند، به عنوان حرامزاده های بزرگ شناخته شدند.

معروف ترین این حرامزاده ها “دیمون بلک فایر”، “ایگور ریورز”، “بریندن ریورز” و “شیرا سی استار” بودند. این چهار نفر در قیام بلک فایر، نقشی اساسی داشتند.

دیمون فرزند اگان چهارم و دینا تارگرین، بلند قد و قوی بود. با موهای نقره ای طلایی و چشمان ارغوانی تارگرین ها. گفته میشد زمانی که دیمون، شمشیرش؛ بلک فایر را به دست میگرفت، همانند شمایلی از جنگجو (یکی از صورت های هفت گانه مذهب هفت) می شد.

ایگور ریورز معروف به بیتر استیل (فولاد تیز) از خاندان مادری متصل به براکن ها بود و برادر ناتنی اش بریندن ملقب به بلاد ریون (کلاغ خونین) از طرف مادری متصل به بلک وود ها بود. بین براکن ها و بلک وود ها سابقه ی دشمنی چند هزار ساله وجود داشت. این کینه باعث شد تا بین دو برادر ناتنی یعنی بیتر استیل و بلاد ریون کینه و دشمنی وجود داشته باشد. شعله این کینه زمانی بیشتر شد که هر دوی آنها عاشق شیرا (خواهر ناتنی خود) شدند. شیرا از بین آن دو، بریندن بلاد ریون را انتخاب کرد.

با مرگ اگان چهارم، دیرون دوم (پسر قانونی و ارشد او که نتیجه ازدواجش با نائریس بود) شاه شد. بیلور مقدس در زمان حیاتش با فراهم کردن ازدواج دیرون دوم با “میریا مارتل” با دورنی ها صلح کرد. دیرون دوم نیز در همین راستا، پس از رسیدن به سلطنت، “خواهرش دنریس تارگرین” را به ازدواج پرنس “مارون مارتل” درآورد. این اقدام منجر به پیوستن دورن به هفت پادشاهی شد.

اما تمام نتیجه این ازدواج خجسته نبود، چرا که دنریس و دیمون (حرامزاده اگان چهارم) به یکدیگر عشق می ورزیدند و دیرون با فرستادن خواهرش به دورن، موجب ناراحتی شدید دیمون شد.

در این میان دیرون دشمنی دیگر برای خود ایجاد کرد. این دشمن “کونتین بال” نام داشت، کونتین بال ملقب به فایربال (توپ آتشین) فرمانده اسلحه خانه کینگز لندینگ بود. اگان چهارم قبل مرگ به کونتین بال وعده ی جایی در میان گارد شاهنشاهی داده بود،  از این روی کونتین بال همسرش را به فرقه خواهران خاموش سپرد تا به خدمت لباس سپید گارد شاهنشاهی دربیاید. اما زمانی که در دوره ی دیرون دوم جایی در گارد شاهی خالی شد دیرون او را نپذیرفت و جای خالی را به سر ویلیام وایلد داد.

از سوی دیگر به علت بدبینی اگان چهارم به همسرش در اواخر عمر. شایعاتی پیرامون حرامزادگی دیرون دوم وجود داشت. بیتر استیل و کونتین بال شایعه کردند که دیرون دوم پسر پرنس ایمون (شوالیه  اژدها) است و دیمون به عنوان یک تارگرین اصیل از نظر وراثت و  قانون، انتخابی  بهتر از شاه فعلی است. آنان معتقد بودند که دیمون نسبت به دیرون دوم، هم مرد بهتری است و هم شاهی بهتر.

دیمون به عنوان وارث واقعی اگان چهارم، مدعی تخت آهنین شد و علیه دیرون دوم قیام کرد. دیمون پیروان بی شماری یافت. آنان او را شاه صاحب شمشیر می نامیدند. دیمون نام “بلک فایر” را برای خاندانش برگزید و حتی نشان خاندان خود را هم تغییر داد. نشان بلک فایر ها اژدهایی سیاه بود در زمینه ی قرمز

نشان خاندان بلک فایر

بسیاری از شوالیه های بزرگ مملکت به شورش دیمون بلک فایر پیوستند. از مهمترین آنان میتوان به راب رین، گارت قهوه ای، سر آوبری آمبروس، لرد گارمون پیک، برایان فلورز سیاه، رد تاسک، فایربال و بیتر استیل اشاره کرد.

از سوی دیگر بلاد ریون (برادر ناتنی دیمون و بیتر استیل) که شمشیر“دارک سیستر” را حمل می کرد به دیرون وفادار ماند و لرد “آمبروس باترول” دست پادشاه، بی طرف ماند. لرد آمبروس دو پسر داشت که یکی به دیرون دوم پیوست و دیگری به دیمون.

در سال ۱۹۷، یک سال از آغاز شورش دیمون بلک فایر گذشته بود که سپاهیان دیرون دوم و دیمون در “ردگراس فیلد” به هم رسیدند. در این نبرد لشکریان دیرون دوم را پسرانش “پرنس بیلور بریک اسپیر”  و”پرنس میکر” رهبری می کردند.

نبرد ردگراس فیلد : دیمون بلک فایر در روز نبرد توقف ناپذیر بود. او در ابتدا جلودار لشکر دشمن، ” لرد ارن” را در هم شکست و “ویل وین وود” و شوالیه ی ” ناین استارز” را کشت. سپس با “سر گواین کوربرای” از گارد شاهنشاهی به نبرد تن به تن پرداخت. جنگ این دو بسیار مهیب بود و دیمون شمشیر مشهورش “بلک فایر”را به دست داشت و گواین با شمشیر والریایی اش “لیدی فورلورن” می جنگید. آن دو تا جایی جنگیدند که گواین چندین زخم برداشت و ناتوان از جنگ بر زمین افتاد. آن گاه دیمون دست از نبرد کشید و مطمئن شد زخم دیگری بر سر گواین وارد نشود. سپس دستور داد تا گواین را به عقب سپاه ببرند تا در امان باشد.

در این زمان بلاد ریون و همراهانش؛ “ریونز تیت” (دندان های کلاغ) به بالای “پل گریان” رفتند و در آنجا موقعیت مناسبی گرفتند. بلاد ریون تیرانداز ماهری بود و پرچم های بلک فایر را نشانه گرفت و دستور تیراندازی به آن نقطه را داد. از آنجا که بلاد ریون می دانست دیمون هرگز پسرانش را در میدان جنگ ترک نمی کند، ابتدا اگان بلک فایر؛ پسر بزرگتر دیمون بلک فایر را به ضرب تیر کشت. سپس با هفت تیر پی در پی، تن دیمون را شکافت و او را کشت. ایمون بلک فایر (دیگر پسر دیمون) با مرگ پدر، شمشرش  بلک فایر را برداشت و رهبری ارتش شورشی را به دست گرفت اما بلاد ریون به او نیز فرصت نداد و با تیر جانش را گرفت.

با مرگ رهبران قیام، ارتش دیمون پا به فرار گذاشتند. تا آن که بیتراستیل که در ابتدا جناه راست سپاه دیمون را فرماندهی می کرد  توانست این فرار را تبدیل به یک یورش عظیم کند. در میانه نبرد، بیتر استیل به برادر ناتنی و دشمن قدیمی خود، بلاد ریون رسید و آن دو به یکدیگر تاختند، در نبرد بین آن دو بیتر استیل چشم بلاد ریون را از حدقه در آورد.

در این هنگام بیلوربریک اسپیر با لشکری متشکل از قوای استورمزلند و دورن عقبه سپاه انقلابی را مورد هجوم قرار داد در حالی که برادر کوچکترش میکر، بقیه سپاهیان را هدایت می کرد. و اینچنین شد که سپاه انقلابی دیمون، بین پتک و سندان سپاهیان وفادار به شاه، در هم شکست.

گفته می شود که اگر دیمون بلک فایر به جای آن که وقتش را بر سر محافظت و انتقال “سر گواین کوربرای” به عقبه سپاه هدر می داد به لشکریان میکر حمله می کرد، می توانست قبل از رسیدن بیلور بریک اسپیر،  لشکر میکر را در هم بشکند و در آن صورت سرنوشت جنگ به کل تغییر می کرد.

تبعات جنگ: ۱۰ هزار مرد در میدان نبرد کشته شدند و دشت نبرد بعد از آن رد گراس فیلد نامیده شد. دیمون بلک فایر و دو پسر دوقلویش (اگان بلک فایر و ایمون بلک فایر) کشته شدند. بیتر استیل به همراه پنج پسر دیگر دیمون که زنده مانده بودند به تایروش گریخت و لشکر مزدور معروف گولدن کمپانی (همراهان طلایی) را ساخت.

بلاد ریون به خاطر کشتن دیمون بلک فایر، خویشاوند کش نامیده شد. (هیچ کس در نظر مردم و خدایان نفرین شده تر از خویشاوند کش نیست.) مردم او را جادوگری شوم می دانستند. در مورد او ترانه ای ساخته شد که می گفت بلاد ریون هزار و یک چشم دارد. بیلور بریک اسپیر به عنوان دست به پدرش دیرون خدمت کرد تا آن که در سال ۲۰۹ در جریان محاکمه با مبارزه توسط برادرش میکر کشته شد. بعد از آن بلاد ریون به عنوان دست پادشاه رسید.

در همان سال بیماری بزرگی در کینگز لندینگ و دیگر نقاط وستروس شیوع پیدا کرد. هزاران نفر در اثر بیماری هلاک شدند، بیماری چنان همه گیر بود که شاه دیرون دوم نیز در میان تلف شدگان بود.

در طی سالیان متمادی بلک فایر ها همواره تهدیدی جدی برای پادشاهان تخت آهنین به حساب می آمدند، آخرین یورش آنان با رشادت “سر باریستان سلمی” پایان یافت و با کشته شدن “میلیس هیولا” به دست سر باریستان، آخرین شعله شورش بلک فایر در وستروس خاموش شد.