دنریس تارگرین: تفاوت میان نسخه‌ها

دنی در جوانی دختری ملایم و کمرو با اعتماد به نفس و عزت نفس کم بود. او از زندگی چیزی جز تبعید، وابستگی و ترس دائمی از برادرش [[ویسریس تارگرین|ویسریس]] (Viserys) نمی دانست. او تنها خانواده ای بود که دنی می شناخت، اما معمولا سرپرستی بی رحم، دمدمی مزاج و مستعد خشونت بود.

ازدواج دنی با [[کال دروگو]] (Khal Drogo) نقطه ی عطفی برای او بود؛ سازگاری با زندگی دوتراکی در ''[[کالاسار]]'' (Khalasar) سخت بود، اما به او اجازه داد از برادر بدزبانش استقلال یابد. او از این تجربه در قامت زنی قوی، مطمئن و شجاع بیرون آمد. با این حال، او فراموش نمی کند یک بچه ی قربانی شده بودن چگونه است و تجربیاتش در او ترحمی برجای گذاشته است که برای فاتح آینده غیرمعمول است. او در به ارمغان آوردن عدالت به میان قلمرویش مصمم است و پایان دادن به [[برده داری]] (Slavery) را اولویتی ویژه قرار داده است. علی رغم حیطه ی اخلاقی قوی اش، او قادر است با دشمنانش بی رحمانه برخورد کند.

معمولا گفته می شود پادشاهان تارگرین به [[دیوانگی تارگرین|مردان دیوانه]] یا حاکمانی باهوش تمایل دارند، و به نظر می رسد دنریس هدیه ی طبیعی رهبری را همچون حقوق انکساری تولدش به ارث برده است. پیروانش عموما از او با احترام و عشق یاد می کنند. او معمولا با برادر مرحومش [[ریگار تارگرین|ریگار]] (Rhaegar) مقایسه می شود، رهبری کاریزماتیک که به مهارت، عزم راسخ، ذهنی پژوهشگر و احساسی قوی به عدالت معروف بود. ضعف اصلی دنی به عنوان یک حاکم، جوانی و بی تجربگی نسبی اوست؛ هرچند، ذهن تیزی دارد و از اشتباهاتش سریعا درس می گیرد.

اگرچه او به اندازه ی کافی بالغ شده است تا بفهمد که [[ویسریس تارگرین|ویسریس]] ضعیف، ترسو و بی رحم بود، اما دلمشغولی دائمی ویسریس در بازپش گیری تاج، که احساس می کرد حق قانونی او بود، در دنریس باوری مشابه القا کرده است؛ باور به آن که پس گرفتن [[هفت پادشاهی]] (Seven Kingdoms) حق و وظیفه ی او به عنوان آخرین تارگرین است و این بزرگترین هدف او در زندگی است. با اینحال، [[وستروس]] برای او سرزمینی بیگانه است که هرگز آن را با چشمان خود ندیده است و گاهی از ته دل آرزوی خانه ی در قرمز در [[براووس]] را می کند که به نوعی سمبل کودکی از دست رفته اش شده است.