دوتراکی: تفاوت میان نسخه‌ها

هر ''کالی'' [[همخون|همخون هایی]] (Bloodriders) دارد. نیمه محافظ، نیمه برادر و همکار، همخون ها ''کال'' را در کارهای روزمره اش محافظت و همراهی می کنند. سنت های باستانی می گویند وقتی ''کالی'' می مرد، همخون هایش نیز با او می مردند. اگر ''کالی'' در میدان نبرد می مرد، همخون هایش تنها آنقدر زنده می ماندند که انتقام او را بگیرند و سپس مدت اندکی پس از آن می مردند. گفته شده که بعضی ''کال ها'' نه تنها کارهای روزمره شان بلکه همسرانشان را نیز با همخون هایشان شریک می شوند. هرچند اسب ها هرگز بین ''کال'' و همخون هایش تقسیم نمی شود. ''کال'' و همخون هایش معمولا یکدیگر را به صورت « خون خون من» (blood of my blood) خطاب می کنند .

 

کالاسار زیست گاه ثابتی ندارد و برای امرار معاش به شدت به یورش به ملل همسایه و یکدیگر وابسته اند. با این وجود تبادل پول رایج را کسر شان دانسته و بنابراین هدایایی معمولا شامل برده به یکدیگر می¬دهند. گاهی ممکن است یک کالاسار قدرتمند یکی از شهرهای آزاد را به غارت یا تقاضای خراج تهدید کند، اما اهداف مورد علاقه¬شان برای برده، چوپانان مطیع لازارین (Lhazareen) است. دوتراکی ها می توانند برای موقعیت¬های بخصوص چترهای بزرگی از علف برپا کنند، اما معمولا در چادرهای قابل حمل و همواره در حرکت زندگی می کنند. دوتراکی¬ها تنها یک شهر دائمی به نام ویس دوتراک (Vaes Dothrak) دارند، که نقش پایتختشان را دارد. با این که کالاسارها در دشت¬ها معمولا رقیب¬اند اما در ویس دوتراک باید مثل برادر رفتار کنند. هیچکس نمی¬تواند در شهر برای کشتن تیغ کشیده یا خون بریزد. همسران کال¬ها که کالیسی نامیده می¬شوند، وقتی بیوه شوند در ویس دوتراک زندگی می¬کنند. در آنجا به عنوان دوش  کالین (dosh khaleen) بر همه ی کال ها فرمان می رانند.

دوتراکی¬ها به زبانی هم نام خودشان سخن می¬گویند . همه اسب سالاران وقتی که مجبورند مانند مردمان عادی از اسب پیاده شده و گام بردارند، هنگام راه رفتن تحت تاثیر پاهای خمیده قرار دارند.