درخت نیایش

درخت نیایش

کت ند را در کنار درخت نیایش ملاقات می کند - اثر Thomas Denmark

درخت نیایش اصلی، در جنگل خدایان وینترفل

درخت نیایش گونه‌ای از درختان برگریز است که در سرتاسر وستروس (Westeros) یافت می شود. برگ‌های پنج سر و شیره درختان نیایش به رنگ قرمز خونی است، در حالی‌ که پوست صاف و صیقلی روی تنه عریض آنها و چوبشان به سفیدی استخوان است. بیشتر درختان نیایش صورت‌هایی‌ حکاکی شده روی تنه‌شان دارند. این کار به دست فرزندان جنگل (children of the forest) در ایام کهن و به دست مردم آزاد (freefolk) و همچنین دیگر نوادگان نخستین انسانها (First Men) در زمان حال انجام شده است. در بعضی‌ موارد شیره در شکاف‌های چهره‌های حک شده جمع می شود و به درختان چشمانی سرخ می‌بخشد. در هنگام چکه کردن شیره به مانند این است که درختان در حال گریه اند.

درخت نیایش و خدایان کهن

درختان نیایش برای پیروان مذهب کهن (Old Faith) مقدس به حساب می‌‌آیند. گفته می شود فرزندان جنگل پیش از آمدن نخستین انسانها از طریق دریای باریک (narrow sea) و در طی‌ سپیده قرون (dawn Age) چهره‌هایی‌ روی درختان نیایش حک کردند. گفته می شود خدایان کهن (old gods) از طریق چهره‌ها پیروانشان را می‌بینند و شاهد وقایع مهم هستند. غیبگویان سبز (Greenseers) فرزندان جنگل می توانند از طریق چشم‌های درختان نیایش ببینند و از آنجا که درختان حس زمانی‌ ندارند، غیبگویان سبز می توانند با دیدن از طریق چشم‌های یک درخت به گذشته یا حال نظر بیندازند.

درختان نیایش در جنگل‌ها به صورت خودرو رشد می کنند. پس از اینکه نخستین انسان ها به مذهب کهن گرویدند، جنگل‌های خدایان (godswood) را درون دیوارهای قلعه ها و دهکده‌هایشان ایجاد کردند طوری که یک درخت چهره ی واحد، معروف به درخت قلب، کاشته می شد تا از طریق آن خدایان عبادت شوند.

درختان نیایش به عنوان شاهدانی بر مراسم مهم از جمله عروسی‌ها استفاده می شوند. گفته می شود در حضور یک درخت نیایش نمی‌توان دروغ‌ گفت. یک درخت نیایش عظیم الجثه با دهانی باز در روستای وایت تری (Whitetree) آنسوی دیوار (beyonde the Wall) با تنه‌ای به پهنای هشت فوت وجود دارد.

شوالیه درخت خندان (Knight of the Laughing Tree) روی سپرش طرحی از درخت نیایشی با صورتی خندان داشت.

درخت نیایش و آندال ها

با تهاجم آندال‌ها (Andals) مذهب هفت (Faith of the Seven) نیز آمد. درختان نیایش مذهب کهن را معرفی می کردند و بنابراین اغلب بریده یا سوزانده شدند. به استثنای تعداد کمی‌ درخت باقیمانده، تنها مکانی در جنوب نک (The Neck) که بیشه‌های درختان نیایش باقی‌ ماندند جزیره‌ چهره‌ها (Isle of Faces) بود که فرزندان جنگل و نخستین انسان ها توافق کردند در صلح بماند. به هر حال، آندال‌ها هیچگاه شمال را فتح نکردند، و مذهب کهن در آنجا مستحکم باقی‌ ماند. درختان نیایش هنوز در جنگل‌های شمال (the north) می رویند، و در آنسوی دیوار بسیار رایج هستند. اعضای نگهبانان شب (The Night`s Watch) بیشه‌ای متشکل از نه درخت چهره در جنگل اشباح (Haunted Forest) که نیم لیگ از کسل بلک (Castle Black) فاصله دارد را در زمان نیاز به عنوان جنگل خدایان استفاده می کنند.

به عنوان ماده

چوب درخت نیایش ماده‌ی ساخت و سازی عالی‌ و درعین حال گران قیمت است زیرا پوسیده نمی‌شود. درخت نیایش می تواند برای ساخت کمان ها، نیزه ها، و تیر‌ها استفاده شود؛ ایگریت (Ygritte) و بریندن ریورز (Brynden Rivers) هر دو شیپور و کمان‌هایی‌ از این چوب دارند، و گفته شده فرزندان جنگل از کمان‌هایی‌ از جنس این چوب استفاده می کردند. استایر (Styr) نیزه‌ای بلند از جنس برنز و چوب این درخت دارد.

چوب درخت نیایش همچنین می تواند برای ساخت وسایل خانه استفاده شود. میز اجتماع گارد پادشاه (Kingsguard) از چوب سفید درخت نیایش که به شکل یک سپر طراحی‌ شده و متکی‌ به سه ‌نریان سفید می‌باشد، ساخته شده است، و تخت پادشاهی، همچون در درب ماه (Moon Door)، خاندان ارن (House Arryn) در ایری (Eyrie) از این چوب تراشیده شده اند. همچنین چوب درخت نیایش در معماری مواردی‌ از جمله دروازه ی سیاه نایت فورت (Nightfort) و تیرهای عرضی طاق‌ها در هارن هال (Harrenhal) و وایت والز (Whitewalls) استفاده شده است. در اصلی‌ خانه ی سیاه و سفید (The House of Black and White) و همینطور صندلی‌هایش از چوب درخت نیایش و آبنوس ساخته شده اند. مغازه ی تابهو موت (Tobho Mott) درهایی تراشیده شده از آبنوس و چوب درخت نیایش دارد که صحنه شکاری را نشان می دهد.

دروازه ی سیاه نایت فورت

سرد دست (Coldhands) سمول تارلی (Samwell Tarly) و گیلی (Gilly) را به دروازه سیاه راهنمایی‌ می‌کند تا کسی‌ را بازگرداند که سرد دست برای پیدا کردنش فرستاده شده بود. هنگامی که به دروازه می رسند سام و گیلی از چاهی بالا می روند که پله هایش به آشپزخانه می رسید. در آشپزخانه برن (Bran) و گروهش خوابیده بودند. ورود سم آنها را می‌‌ترساند، و قبل از اینکه آتش روشن شود تا موقعیت قابل تشخیص باشد سم در تور میرا (Meera) گرفتار می شود. پس از اینکه سم به آنها می گوید به دنبال هدایت شخصی‌ برای سرد دست از طریق دروازه است، برن تصمیم به رفتن می‌گیرد، بنابرین سم گیلی را آنجا باقی‌ می‌‌گذارد، و آنها را به سمت دروازه هدایت می‌کند. از آنجا که فقط یک نگهبان شب قسم خورده می تواند دروازه را باز کند، سام باید آنجا می‌بود تا آن را باز کند. هنگامی که آنها به دروازه می‌رسند قابل رؤیت بود که دروازه از چوب سفید درخت نیایشی با چهره‌ای چروکیده و منقبض و رنگ پریده که تابش خفیفی داشت، ساخته شده است. چهره چشم‌هایش را باز می‌کند و می‌پرسد، «چه کسی‌ هستی‌؟». سم پاسخ می دهد:

”	من شمشیر در تاریکی‌ هستم، من نگهبان روی دیوارها هستم، من آتشی هستم که در برابر سرما می سوزاند، نوری که سپیده را می‌‌آورد، شیپوری که خفتگان را بیدار می‌سازد، من سپری هستم که از قلمرو انسان‌ها محافظت می‌کند.	“

چهره پاسخ می دهد، «پس عبور کن» و در کاملا باز می شود. تنها چیزی که باقی‌ می ماند دهانی بزرگ و خمیازه کشان در حلقه‌ای از چروک‌ها است. هنگام عبور آنها هودور (Hodor) به اندازه کافی‌ سرش را پایین نمی‌‌آورد و قطره‌‌ای آب به شوری اشک روی برن می‌چکد.