تخت آهنین: تفاوت میان نسخه‌ها

[[File:Marc Simonetti Bran theironthroneJoff.jpg|براساس گفته جورج مارتین این نقاشی نزدیک ترین تصویر به تخت آهنین است  <ref>[http://io9.com/george-r-r-martin-this-is-what-the-iron-throne-really-721293015?utm_source=recirculation&utm_medium=recirculation&utm_campaign=afternoon/ جرج آر.آر مارتین:این چیزی است که دوست دارم از تخت آهنین به نظر برسد]</ref> - اثری از Marc Simonetti ©|thumb|350px|چپ]]

'''تخت آهنین''' (Iron Throne) صندلی شاهان در [[هفت پادشاهی]] (Seven Kingdoms) است و اغلب به عنوان یک دستگاه دگرنامی برای اشاره به اقتدار پادشاه استفاده می شود. پادشاه تنها کسی است که حق قانونی دارد که بر تخت آهنین بنشیند. فقط [[دست پادشاه]] ممکن است در غیاب پادشاه بر روی تخت آهنین بشیند. صندلی خود سرد و سخت است، با لبه‌های ناهموار بسیار که نشستن را حتی سخت‌تر می‎کند.{{رف|نش|25}}

تخت آهنین در زمان [[اگان تارگرین اول]](Aegon I Targaryen) اولین پادشاه هفت پادشاهی ساخته شده است. اگان فاتح تخت را با شمشیرهای تسلیم شده دشمنان خود ساخت. [[بالریون|بالریون رعب سیاه]] (Balerion the Black Dread) تمام یک هزار تیغه را با نفس آتشین خود گرم کرد و پس از 59 روز چکش کاری تخت آماده شد.{{رف|بتت|43}}

تخت آهنین هیولای است فلزی در هم پیچیده با سطح ناهموار و لبه‌های برآمده. به دلیل وجود ناهمواری‌های فلزی در تخت تکیه زدن بر آن کار بسیار سخت و ناراحت کننده‌ای می‌باشد. گفته می‌شود اگان اول این تخت را به عمد ساخته است تا اعلام کنند یک پادشاه هرگز نباید آسان بر روی این تخت بنشیند. پادشاه [[ایریس تارگرین دوم]]، "پادشاه دیوانه" همیشه خود را در هنگام نشستن بر روی تخت زخمی می‌کرد، و گفته می‌شود که تخت آهنین موجب مرگ چندین نفر شده است.{{رف|بتت|43}}

 

در طول حکومت [[خاندان تارگرین|تارگرین]]‌ها تالار تخت را با جمجمه [[اژدها]]یان مرده خود تزئین کرده بودند. هنگامی که [[رابرت براتیون]] (Robert Baratheon) آن‌ها را سرنگون کرد، جمجمه اژدهایان شکار پرده‌های نقش دار شد.{{رف|بتت|43}} و حتی پس از مرگ رابرت نیز به همین شکل باقی ماند.

* اعدام [[ریکارد استارک|ریکارد]] و [[برندون استارک]]  

هنگامی که [[اگان اول]] شش پادشاهی از هفت پادشاهی را فتح کرد، خود را پادشاه [[وستروس]] (Westeros) اعلام کرد، و حکومت تخت آهنین را بر این قاره گسترش داد. او توسط پادشاهان قبلی [[پادشاه شمال|شمال]] و [[پادشاه صخره|صخره]] تصدیق شد و مورد حمایت حاکمان [[سرزمین های رودخانه]]، [[سرزمین های طوفان]] و [[ریچ]] بود.

 

اولین سال سلطنت [[خاندان تارگرین|تارگرین]]‎ها یک دوره ناآرامی و آشوب بود. پس از مرگ پادشاه اگان، پسر او  [[اینیس تارگرین اول|اینیس]] (Aenys) بر تخت پادشاهی نشست، او متولد از زنای با محارم و فردی بی‌بنیه بود. [[مذهب هفت]] (Faith of the Seven) مشروعیت او را رد کرد، و این باعث شروع [[قیام پیروان هفت]] بر علیه تخت آهنین شد. پادشاه اینیس که فردی ضعیف و فاقد قدرت تصمیم گیری بود، قادر به مقابله با این بحران نبود از این رو او برادر نانتی خود را [[میگور تارگرین اول|میگور]]  (Maegor) را به عنوان [[دست پادشاه]] (King's Hand) به خدمت گرفت و بسیاری از مسئولیت‌های جنگ را به او واگذار کرد. او موفق شد پنج سال بعد از درگذشت اینیس به عنوان پادشاه انتخاب شود. میگور حاکمی خشن و بیرحم بود-پاسخ او به قیام خونین و وحشیانه بود، که منجر به مرگ هزاران نفر در جنگ، و کشتار توسط آتش اژدهایان شد. این کشتار در طول سلطنت میگور و اینیس به طول انجامید. ساختمان [[قلعه سرخ]]، در دوران میگور به پایان رسید، و از این رو اقامتگاه سلطنتی آن به [[قلعه سرخ#دژ میگور|دژ میگور]] شهرت دارد. او پس از پایان کار، سازندگان قلعه را اعدام کرد، تا راز [[قلعه سرخ#مسیرهای مخفی|مسیرهای مخفی]] پنهان بماند.{{رف|بتت|58}} پس از مرگ میگور برادرزاده‌اش [[جیهیریس تارگرین اول|جیهیریس اول]] (Jaehaerys I) به پادشاهی رسید. جیهیریس صلح را به مدت پنجاه سال به ارمغان آورد. [[ویسریس تارگرین اول|ویسریس اول]] زمانی پادشاه شد که هفت پادشاهی در صلح به سر می‏‌برد. با این حال، پس از مرگ او اختلاف بر سر جانشینی بین دختر بزرگ او و وارث تعیین شده‏‎‏اش [[رینیرا تارگرین]] (Rhaenyra) و پسر جوانش [[اگان تارگرین دوم|اگان]] به وجود آمد. این اختلاف منجر به شروع اولین جنگ داخلی بزرگ هفت پادشاهی، به نام [[رقص اژدهایان]] شد. جنگ داخلی با شکست و اعدام رینیرا به پایان رسید، اما حکومت اگان دوم بسیار کوتاه بود. پس از مرگ او، پسر رینیرا [[اگان تارگرین سوم|اگان سوم]] به عنوان پادشاه تاج و تخت در نظر گرفته شد و دختر اگان دوم به عنوان همسر او برگزیده شد. اگر چه جنگ حل و فصل شده است و تدوام خط تارگرین‌ها دوباره مطمئن ادامه پیدا می‌کند، اما جنگ باعث وارد شدن آسیب‌های بزرگی به قدرت آن‌ها بود: بسیاری از اژدهایان تارگرین‌ها در طول جنگ‌های داخلی کشته شده بودند، در نتیجه تارگرین‌ها از با ارزش‌ترین منابع خود محروم شده بودند.

 

دورن برای مدت بسیار طولانی از دست درازی تارگرین‌ها در امان بود. پس از آنکه پادشاه [[دیرون تارگرین اول|دیرون اول]] در {{تاریخک|157}} تاج و تخت را بدست گرفت، در سن چهارده سالگی و در تلاش برای به اتمام رساندن کار اگان فاتح و متحد کردن هفت پادشاهی اصلی در برابر حکومت تخت آهنین، بلافاصله دستور [[فتح دورن|حمله به دورن]] را صادر کرد. او با لشکر انتخابی خود موفق به حمله به دورن شد، اما دورنیش‌ها بسیار سرکش‌اند و نگه داشتن آنها یک ماجراجویی پر هزینه برای او بود. گفته شده است فتح دورن یک تابستان به طول انجامید و اژدهای جوان ده هزار مرد را در طول جنگ و پنجاه هزار مرد را در طول نگه داشتن دورن از دست داد. دیرون در حالی که در حال تحکیم کنترل منطقه در برابر شورش دورنیش‌ها بود که در گذشت. او در سن هجده سالگی در گذشت و برادرش جانشین او شد. [[بیلور تارگرین اول|بیلور مقدس]] (Baelor the Blessed) پادشاه صلح جوی و انسان وارسته‌ای بود. در زمان پادشاهی او [[سپت اعظم بیلور]](Great Sept of Baelor) در[[بارانداز پادشاه]] ساخت شد. او {{تاریخ|171}} در گذشت و عمویش [[ویسریس تارگرین دوم |ویسریس دوم]] پادشاه شد، او دهمین تارگرین بود که بر روی تخت آهنین تکیه می‌‏زد. او فقط یک سال سلطنت کرد اما گفته می‌شود در زمان پادشاه بیلور او حکومت می‏‏‎کرده است و از زمان سلطنت اگان سوم و حتی در زمان فتح دورن به عنوان [[دست پادشاه]] تمام پادشاهان گذشت خود بوده است.

پسر او [[اگان چهارم]] (Aegon IV) که همچنین نیز با لقب اگان نالایق نیز شناخته می‌شود به عنوان یازدهمین پادشاه تارگرین‌ها انتخاب شد، از او به عنوان بدترین پادشاه در تاریخ هفت پادشاهی یاد می‏‎شود، او در زمانی که در بستر مرگ بود به حرمزادگان خود مشروعیت داد و بذر [[مدعیان بلک فایر]] (Blackfyre Pretenders) را کاشت.

پادشاه [[دیرون تارگرین دوم|دیرون خوب]] دورن را به صورت مسالمت آمیز از طریق یک پیمان ازدواج به هفت پادشاهی پیوند داد. او از اولین [[شورش بلک فایر]] که منجر به مرگ برادر نانتی خود [[دیمون بلک فایر]] (Daemon Blackfyre) شد جان سالم بدر برد.

دیرون در اثر [[بیماری بهار طولانی]] در گذشت و [[ایریس تارگرین اول|ایریس اول]] که مردی کتابخوان بود پادشاه شد، او بیشترین قدرت اجرای زمان خود را در اختیار دست خود [[بریندن ریورز]] (Brynden Rivers) قرار داد. یکی دیگر از شورش‌های بلک فایر در زمان او در [[وایت والز]] (Whitewalls) به پایان رسید. ایریس در دوازدهمین سال حکومتش بدون هیچ فرزندی در گذشت و تاج و تخت را برای برادر کوچکترش [[میکار تارگرین اول|میکار اول]] به ارث گذاشت. پس از او سلطنت به پسرش [[اگان تارگرین پنجم|اگان پنجم]] رسید. او که به لقب «نامحتمل» (The Unlikely) شهرت یافته است، چهارمین پسر شاه دیرون دوم بود و به هیچ وجه گمان نمی‌رفت که روزی شاه شود. [[خاندان بلک فایر]] نهایتا در طول سلطنت او در جنگ [[جنگ ناین پنی کینگز]](War of the Ninepenny Kings) نابود شدند. اگان و ولیعهد او نیز در [[تراژدی سامرهال]] جان سپردند.

پس از او [[جیهیریس تارگرین دوم|جیهیریس بیمار]] (Jaehaerys) پادشاه شد. او هر چند ضعیف بود ولی عاقل و فردی مدبر بود و به مدت سه سال حکومت کرد. پس از مرگ او پسرش [[ایریس تارگرین دوم]] پادشاه شد. او در طول حکومتش به پادشاه دیوانه معروف شد. جنون او باعث شروع [[قیام رابرت]] (Robert's Rebellion) شد که در نهایت منجر به پایان یافتن سلطه‌ی 300 ساله تارگرین ها بر تخت آهنین شد. ایریس نیز توسط یکی از اعضای [[گارد پادشاهی]] خود، که معروف به [[جیمی لنیستر|شاه کش]] شد، کشته شد. [[رابرت براتیون]] به عنوان پادشاه تاج‌گذاری کرد و تارگرین‌های زنده مانده به [[ایسوس]] تبعید شدند.

لرد [[رابرت براتیون]]، [[خاندان براتیون]] از [[سرزمین های طوفان]]، در سال {{تاریخک|283}} پس از موفقیت در رهبری [[قیام رابرت|قیام]] علیه خاندان تارگرین که منجر به قتل ناعادلانه ایریس و چندین حاکم دیگر شد بر تخت حکومت نشست. این واقعیت که ایریس تارگرین توسط [[خاندان لنیستر|لنیستر]]‎ها کشته شد است، رابرت را از برچست شاه‌کش در امان نگه داشت. شش سال پس از به حکومت رسیدن رابرت براتیون، لرد [[بیلون گریجوی]] از [[جزایر آهن]] که باور داشت حکومت رابرت هنوز ناامن و متزلزل است، برای جزایر آهن اعلام استقلال کرد و شورشی را علیه تخت آهنین رهبری کرد. او اشتباه می‌کرد و ائتلافی که در زمان شورش رابرت باعث پیروزی او شده بودند اینبار شورش گریجوی‌ها را سرکوب کرد و آنها را به جزایر آهن باز گرداند.

سلطنت رابرت زمانی به پایان رسید که همسرش، [[سرسی لنیستر|ملکه سرسی]] اقدام به قتل او کرد. پسر ارشد سرسی، [[جافری براتیون|جافری براتیون اول]]، بروی تخت آهنین نشست. رابرت او را به عنوان یک پسر حلال‌زاده اذعان کرده بود، اما او نبود و این حقیقت باعث شد که برادران رابرت، [[استنیس براتیون|استنیس]] و [[رنلی براتیون|رنلی]] نسبت به تاج و تخت ادعای مالکیت کنند. در پی آن سایر خاندان‌های نجیب‌زاده نیز استقلال خود را از تخت آهنین اعلام کردند، که منجر به شروع جنگ [[پنج پادشاهی]] شد.

در طول جنگ پنج پادشاهی، [[شمال]] و [[جزایر آهن]] مدعی استقلال و جدایی از تخت آهنین شدند، در حالی که بقیه پادشاهی‌ها در آشوب فرو رفته بود. [[خاندان استارک|استارک]]‌‌ها زمانی وارد جنگ شدند که به دستور جافری براتیون گردن [[ادارد استارک]] زده شد. گریجوی‌ها از این فرصت استفاده کرده و وارد جنگ شدند و مجددا اعلام استقلال کردند.

پس از دو سال جنگ تلخ، جنگ به صورت غیر رسمی با پیروزی پادشاه جافری به پایان رسید. با وجود پیروزی، او در جشن عروسی خود مسموم شد و برادر کوچیکترش [[تامن براتیون]] به جای او بر تخت پادشاهی نشست. پادشاه کودک تامن براتیون اول، ساکن فعلی تخت آهنین است. تامن توسط مشاوران و مادرش کنترل می‌شود. ملکه نایب السلطنه سرسی، و پدر بزرگ او [[تایون لنیستر]] کسی که به عنوان دست او شناخته می‌شود پادشاهی تامن را کنترل می‌‎کنند.

{{نقل قول|هنوز هم تیغ‌ها [[ایریس تارگرین دوم|او]] را شکنجه می‌دهند، چیزی که او هرگز نتوانست از آن بگریزد، از تیغ‌های تخت آهنین.}}

{{نقل قول|[[جیمی لنیستر|او]] واقعا درست می‌گفت، این صندلی هیولایی ناراحت کننده است، ازهمه نظر.{{رف|بتت|12}}|[[رابرات براتیون]] به [[ند استارک]]}}

{{نقل قول|این جنگه و جنگ هم این شکلیه، این بهای تخت آهنینه.{{رف|بتت|61}}|افکار [[دنریس تارگرین دوم|دنریس]]، در میان شهر [[مردان برده]].}}