خلیج برده داران: تفاوت میان نسخه‌ها

با وجود آنکه فرهنگ بسیار کمی از سقوط امپراطوری باقی ماند، اما مردمان امروزی خلیج برده داران به میراث گیسکاری خود بسیار مفتخرند. شهرها سمبل هارپی گیس را حفظ کرده اند، هرچند صاعقه ی چنگال هایش را با دستبندهای باز جایگزین نموده اند. شهروندان آزاد این شهرها خود را پسران هارپی می نامند. زبان گیسکاری تا حد زیادی فراموش شده است. بیشتر شهروندان امروزی گیسکاری به زبان فاتحانشان یعنی [[والریایی اصیل]] سخن می گویند که با لهجه ای خشن پیچش یافته و با گویش عامیانه برده داران ضربه خورده است. هرچند گیسکاری امروزی به نوشتن با حروف منحصر به فرد خودشان ادامه می دهند. از نظر نژادی، گیسکاری امروزی نسلی دورگه با مقدار بسیار کمی از خون اصیل گیسکاری است. آنها به دلیل روش زندگی متنعمشان، عمدتا عریض و چاق اند و پوستی کهربایی و چشمان و موهایی تیره دارند. انها معمولا ترکیبی از موهای ضخیم قرمز و مشکی دارند که ویژگی منحصر به فرد این ناحیه است. خلیج برده داران با وجود نقطه ضعفش در اتصال به گیس، خود را به عنوان ادامه سده های عظمت گیس پس از سقوط رقیب باستانی اش، والریا شناسانده اند.

تجارت برده صنعت غالب خلیج برده داران است، و تاجران برده شهرها طبقه اشراف را تشکیل می دهند. برده داران آستاپور، یونکای و میرین خود را به ترتیب اساتید خوب، دانا و بزرگ می نامند، و ''توکار'' می پوشند؛ جامه ای ردا مانند که تنها مردمان آزاد متولد شده می توانند بپوشند. ارزش مواد بکار برده شده در حاشیه ی توکارها، نشانگر ثروت و رتبه اساتیدی است که آنها را به تن دارند. برده داران و خانواده هایشان زندگی سرشار از تجمل دارند، سوار بر قایق های لذت بر روی برکه شناورند و شب ها میزبان جشنواره های استادانه ای هستند که به تجلیل از تاریخشان می پردازند.

شهرها رقابتی صلح آمیز دارند و از جنگ به سبب تمام هزینه هایش خودداری می کنند و ترجیح می دهند به ''کالاسار''های [[دوتراکی]] رد حال گذر باج دهند به جای آنکه با آنها وارد جنگ شوند. به دلیل ثروت شهروندان متوسط، ارتش حرفه ای شهر پر است از پسران برده دارانی که از پست هایشان به عنوان فرصتی برای نمایش یاد می کنند. سربازان شهروند خلیج برده داران با پوشیدن لباس های رزمی رنگارنگ و آرایش دادن موهایشان در شکل های عجیب، جنگجویانی بی فایده اند. هرچند، شهرها برای حفاظت به شدت به سربازان برده و گروه های مزدور وابسته اند. درحالی که بیشتر سربازان برده نسبتا فقیر و آموزش ندیده اند. خواجه سربازان [[آنسالید]] آستاپور در تاثیر خوشنام اند.