قیام رابرت: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۱٬۱۰۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۹ مارس ۲۰۱۵
 
(۱۱ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۹۷: خط ۹۷:
<font color="#008000">براتیون</font>. <font color="#808080">استارک</font>. <font color="#8B4513">تایرل</font>. <font color="#ff0000">لنیستر</font>. <font color="#000000">تارگرین</font>.]]
<font color="#008000">براتیون</font>. <font color="#808080">استارک</font>. <font color="#8B4513">تایرل</font>. <font color="#ff0000">لنیستر</font>. <font color="#000000">تارگرین</font>.]]
[[File:Battle of the Bells.jpg|thumb|350px|[[نبرد ناقوس ها]]]]
[[File:Battle of the Bells.jpg|thumb|350px|[[نبرد ناقوس ها]]]]
[[پرونده:Rob-rhaegar-winterfell.jpg|بندانگشتی|چپ|350px|نبرد ترایدنت]]
=== نبرد سامرهال ===
=== نبرد سامرهال ===
{{مقاله اصلی|نبرد سامرهال}}
{{مقاله اصلی|نبرد سامرهال}}
خط ۱۱۳: خط ۱۱۴:


=== نبرد ترایدنت ===
=== نبرد ترایدنت ===
{{مقاله اصلی|نبرد ترایدنت}}
'''نبرد ترایدنت''' (شماره ۴ بر روی نقشه) نبردی سرنوشت ساز در جریان جنگ بود که در آن ارتش متحدین رابرت با ارتش وفادار به پادشاه که توسط ریگار رهبری می شد به یکدیگر تاختند. در میانه نبرد رابرت و ریگار تن به تن در گدار [[ترایدنت]] با یکدیگر جنگیدند و هر دم جنگ و خون ریزی در اطرافشان اوج می گرفت، رابرت با پتک عظیم جنگی خود ضربه نهایی را به سینه ریگار وارد کرد و سینه و استخوان های ریگار را در هم درید و خرد کرد. پس از آن که ریگار فروافتاد و کشته شد. سپاهیان تارگرین از هم پاشیدند و پراکنده شدند. از آنجایی که رابرت در نبرد زخمی عمیق و دردناک برداشته بود فرماندهی سپاهیان را به [[ادارد استارک]] سپرد تا ادامه جنگ را رهبری کند.
پس از پیروزی در ترایدنت نتیجه جنگ تقریبا مشخص شد، پس از این نبرد بود که خاندان فری اعلام کرد که در جنگ به نفع رابرت و متحدانش وارد جنگ خواهد شد.


=== غارت بارانداز پادشاه ===
=== غارت بارانداز پادشاه ===
{{مقاله اصلی|غارت بارانداز پادشاه}}
'''غارت بارانداز پادشاه''' (شماره ۵ بر روی نقشه) یک سال پس از شروع انقلاب اتفاق افتاد. لرد [[تایوین لنیستر]] که تا زمان پیروزی رابرت در نبرد ترایدنت در جنگ بی طرف مانده بود، پس از پیروزی رابرت در ترایدنت و قطعی شدن نتیجه جنگ وارد میدان شد. او ارتشش را به سوی دروازه های بارانداز پادشاه به حرکت در آورد و در مقابل دروازه های شهر به پادشاه اعلام وفاداری نمود و از ایریس اجازه خواست تا به او ملحق شود. پادشاه ایریس در این باب با [[پایسل|استاد اعظم پایسل]] و ارباب نجواهایش، لرد [[واریس]] مشورت نمود و در نهایت دروازه های شهر را برای ورود سپاهیان لنیستر گشود. اما لنیستر ها پس از ورود، شهر را به نام رابرت غارت کردند و به این ترتیب شکست تارگرین ها کامل شد. ایریس در واکنش به این نیرنگ به دست تازه اش، لرد [[روزارت]] از صنف کیمیا گران، دستور داد تا تمام شهر را با آتش وحشی بسوزاند و با فریاد گفت: «بگذارید (رابرت) پادشاه استخوان های سوخته و گوشت های کباب شده باشد، بگذارید اون پادشاه خاکسترها شود».
سپس ایریس به [[جیمی لنیستر]] که یکی از اعضای گارد پادشاه بود دستور داد تا پدرش تایوین را بکشد، اما جیمی به عنوان پسر ارشد تایوین لنیستر بر خلاف دستور پادشاهش ابتدا روزارت را به قتل رساند و سپس شاه ایریس را بر روی [[تخت آهنین]] (Iron Thrones) به قتل رساند. تایوین شوالیه هایش [[گرگور کلگان]] و [[آموری لورچ]] را مامور کرد تا کار خانواده سلطنتی را یکسره کنند و با کشتن تک تک تارگرین های باقی مانده نسلشان را منقرض کنند تا از این راه تخت را برای رابرت آماده کرده و جایگاه خود را در نزد رابرت تثبیت کند. گرگور گلکان نوزاد ریگار را در مقابل چشمان مادرش به قتل رساند و سپس به پرنسس [[الیا مارتل]] همسر ریگار تجاوز کرد و سپس او را به قتل رساند. آموری پرنسس [[رینیس تارگرین (دختر ریگار)|رینیس]] را که در زیر تخت پدرش مخفی شده بود یافت و او را به قتل رساند. زمانی کوتاه پس از این اتفاق لرد ادارد استارک به قلعه سرخ رسید و جیمی لنیستر را در حالی دید که بر روی تخت آهنین نشسته و ایریس غرق در خون به زمین افتاده است. تایوین لنیستر به نشانه وفاداری خود، جنازه الیا، اگان (نوزاد ریگار) و رینیس را به رابرت پیشکش کرد. لرد ادارد که نمی توانست چنین جنایاتی را برتابد به نزد رابرت شکایت کرد اما رابرت وقعی ننهاد و ادارد خشمگین از بی توجهی رابرت به این وحشیگری، به تنهایی به سوی سرزمین های جنوب تاخت تا جنگ را در جنوب به اتمام برساند.{{رف|بتت|12}}


=== محاصره ی استورمز اند ===
=== محاصره ی استورمز اند ===
{{مقاله اصلی|محاصره استورمز اند}}
با وجود این که بیشتر جنگ ها به پایان رسیده بود استورمزاند همچنان در محاصره قوای [[میس تایرل]] بود (شماره ۶ بر روی نقشه). در طول محاصره ارتش [[ریچ]] به رهبری میس و [[پاکستر رد واین]] مرتب در پای حصار های استورمزاند جشن به پا می کردند درحالی که [[استنیس براتیون]] و مردانش در داخل قلعه از نبود غذا به سختی گرسنگی می کشیدند. دریانوردی به نام [[داووس سی ورث|داووس]] که پیشتر به کار قاچاق پیاز مشغول بود به کمک استنیس شتافت و توانست از میان محاصره کنندگان عبور کند و به استنیس و مردانش غذا برساند. استنیس با کمک داوس توانست محاصره را تاب بیاورد، تا زمانی که قوای ادارد استارک برای کمک به استورمز اند رسید و لرد تایرل پرچم های جنگ خود را فرو آورد و محاصره پایان یافت.{{رف|بتت|39}}


=== دراگون استون ===
=== دراگون استون ===
{{مقاله اصلی|سقوط دراگون استون}}
پس از پایان یافتن محاصره استورمزاند، استنیس رهبری ناوگان دریایی را بر عهده گرفت تا آخرین قلعه تارگرین ها، [[درگون استون]] را تسخیر کند. پس از شکست خوردن ارتش سلطنتی در ترایدنت [[ریلا تارگرین|ملکه ریلا]] و [[ویسریس تارگرین|پرنس ویسریس]] به جزیره دراگون استون فرستاده شدند. دراگون استون در اختیار سر [[ویلم دری]] بود. ملکه در زمان عزیمت از بارانداز به دراگون استون از پادشاه باردار بود. زمانی که طوفانی سهمگین و کوبنده دراگون استون را احاطه کرده بود ملکه فرزند خود، [[دنریس تارگرین]] را به دنیا آورد، اما خودش پس از زایمان از دنیا رفت. گفته می شود طوفان چنان بود که ناوگان تارگرین ها را که در کنار جزیره لنگر انداخته بودند در هم کوبیده و نابود کرد از این رو لقب استورم بورن (مولود طوفان) را به کودک تازه متولد شده دادند.{{رف|بتت|3}}
قبل از این که استنیس به دراگون استون برسد، سر ویلم با تنی چند از مردانش، ویسریس و دنریس را از دریای باریک گذراند و به همراه آنها در [[براووس]] مسکن گزید. ویسریس و دنریس، آخرین تارگرین هایی بودند که از قیام رابرت نجات یافتند.


=== کشمکش در برج شادی - سقوط گارد پادشاه ایریس ===
=== کشمکش در برج شادی - سقوط گارد پادشاه ایریس ===
سر [[آرتور دین]]، سر [[اوسول دنت]] و فرمانده [[گارد پادشاه]] [[جرالد های تاور]] در نبردهای ترایدنت، بارانداز و استورمز اند حضور نداشتند. آنها را در حالی یافتند که از برجی کوچک به نام [[برج شادی]] در [[کوهستان سرخ]] [[دورن]] محافظت می کردند، برجی که در آن به دستور ریگار تارگرین از [[لیانا استارک]] نگه داری می شد.
لرد ادارد استارک پس از رفع محاصره استورمزاند به همراه [[هاولند رید]]، [[ویلم داستین]]، [[اتان گلاور]]، [[مارتین کسل]]، [[تئو وول]] و [[مارک رایسول]] به سوی برج جوی تاختند و در آنجا در نبردی خونین سه شوالیه گارد پادشاه را شکست دادند، هرچند در این کشمکش خونین از هفت نفرشان تنها هاولند رید و ادارد استارک زنده باقی ماندند.
اندکی بعد لیانا استارک برادرش را به دلایلی نامعلوم سوگند می دهد و در برج جان می دهد. ادارد برج را ویران می کند تا برای اجساد مردگان قبر بسازد. پس از آن ادارد به [[استارفال]] می تازد تا [[داون]]، شمشیر آرتور را به خواهرش [[آشارا دین]] بازپس دهد. آشارا مدتی پس از این واقعه خود را به [[دریای تابستان|دریا]] می اندازد.


== نتایج ==
== نتایج ==
پس از پایان موفقیت آمیز رابرت، خاندان تارگرین از اریکه قدرت سقوط کرد و اغلب افراد این خاندان از بین رفتند جز دو نفری که از دریای باریک عبور کردند و در شهر های آزاد مسکن گزیدند. [[رابرت براتیون]] به [[تخت آهنین]] تکیه زد و [[جان ارن]] را به عنوان [[دست پادشاه]] انتخاب کرد. از آنجا که لیانا نامزد سابق رابرت در جریان جنگ از بین رفت، رابرت با [[سرسی لنیستر]] ازدواج کرد، جان ارن مذاکراتی به منظور پایان دادن جنگ با دورن انجام داد. دورنی ها پیشنهاد صلح را پذیرفتند و اینگونه بود که تمام [[هفت پادشاهی]] وستروس رابرت را به عنوان پادشاه جدید خود شناختند.
{{جنگ های وستروس}}
{{الگو:قیام رابرت}}
{{الگو:قیام رابرت}}


خط ۱۲۸: خط ۱۵۵:
{{منابع|3}}
{{منابع|3}}
[[en:Robert's Rebellion]]
[[en:Robert's Rebellion]]
[[رده:جنگ ها]][[رده:وستروس]]
[[رده:جنگ ها]][[رده:وستروس]][[رده:قیام رابرت]]
[[رده:جنگ های خاندان براتیون|قیام رابرت]][[رده:جنگ های خاندان تارگرین|قیام رابرت]]
۵٬۹۰۷

ویرایش