پرش به محتوا

آویژه: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۷۶۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۳ ژوئن ۲۰۱۶
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:


'''سربازان آویژه''' سربازانی برده و عقیم می‌باشند که توسط اربابشان از کودکی و نوجوانی آموزش‌های سختی داده می‌شوند و
'''سربازان آویژه''' سربازانی برده و عقیم می‌باشند که توسط اربابشان از کودکی و نوجوانی آموزش‌های سختی داده می‌شوند و
به عنوان محافظان شهر های آزاد به کار گرفته می‌شوند. آویژه ها در شهر [[آستاپور]] آموزش می‌دیدند تا پیروی از دستورات را به صورت بلا منازعه فراگیرند.آویژه‌ها سربازانی عالی هستند زیرا نه تجاوز می‌کنند نه غارت.خدای آویژه‌ها خاص خودشان می‌باشد که نامش را به دیگران نمی‌گویند و همانند راز در میان خود نگه می دارند اما به عناوینی چون «[[بانوی نیزه‌ها]]»٫ «عروس مبارزات» و «مادر میزبانها» خوانده می شود.
به عنوان محافظان شهر های آزاد به کار گرفته می‌شوند. آویژه ها در شهر [[آستاپور]] آموزش می‌دیدند تا پیروی از دستورات را به صورت بلا منازعه فراگیرند.آویژه‌ها سربازانی عالی هستند زیرا نه تجاوز می‌کنند نه غارت.خدای آویژه‌ها خاص خودشان می‌باشد که نامش را به دیگران نمی‌گویند و همانند راز در میان خود نگه می دارند اما به عناوینی چون «[[بانوی نیزه ها]]»٫ «عروس مبارزات» و «مادر میزبانها» خوانده می شود.
 
 


سربازان آویژه بیش‌ تر برای نبرد[[کوهور]] شناخته شده‌اند. <br/>
سربازان آویژه بیش‌ تر برای نبرد[[کوهور]] شناخته شده‌اند. <br/>
خط ۱۲: خط ۱۰:


==استخدام و آموزش==
==استخدام و آموزش==
آویژه ها بردگانی هستند که بر اساس قدرت و ابعاد بدنی و همچنین سرعت عملشان در کودکی و جوانی از بقیه برده‌ها جدا می‌شوند.
[[دنریس ]] در اولین بازدیدش از آويژه‌ها متوجه شد که بیشتر از نصف آن‌ها [[دوتراکی]] اند و بقیه بیشتر از [[لیس]]و [[کارت]]هستند و یا با اربابشان هم نژاد می‌باشند.
تمرینات آن ها در ۵ سالگی شروع می‌شود و از طلوع تا غروب ادامه دارد و به طور وحشیانه و حیوان گونه می‌باشد.آموزش ها نه تنها از آن ها جنگجو می سازد بلکه عاطفه, شخصیت را در آنها از بین می‌برد. فقط ۱ نفر از هر ۳ نفر آنها موفق به ادامه می‌شود و باقی آنان که موفق نشده‌اند ٫در هر سنی که باشند کشته می‌شوند.
آنها کاملا عقیم هستند و آلتشان در پیشگاه [[بانوی نیزه ها]] سوزانده می‌شود تا نشانی از ناکامل بودن آنها باشد.
اربابان آنها نوشیدنی مخصوصی به نام [[شراب دلیری]]با هر وعده غذا می‌دهند که لمس کننده حس درد می‌باشد و باعث می‌شود به مرور زمان درد را کمتر و کمتر حس کنند.
آنها به صورت روزانه از سطلی ,سکه ای رنگی بر می‌دارند که نامی روی آن نوشته شده که همراه با رنگ سکه لقب آن آویژه برای آن روز می‌شود. مانند [[کرم خاکستری]]
۶۵

ویرایش