خطر اسپویل اتفاقات آتی
وقتی صحبت از خاندان اژدهاست، گویا خود مارتین نیز نظرات متناقضی دارد. در حالی که سریال خیلی چیزها را به بهترین شکل اجرا کرده، تغییراتی نیز رخ داده که ممکن است مورد استقبال نویسنده قرار نگیرد. این موضوع اصلاً تعجبآور نیست و نویسنده برای اثر خود زحمت بسیاری کشیده است.
اگرچه، هیچکسی کامل نیست و زمانی که کسی چیزی را خلق میکند، میتواند اشتباه نیز داشته باشد. با اینحال، نباید فراموش شود که طرفداران هوشمند هستند و متوجه این نقصها و اشکالات میشوند. اپیزود ششم فصل دوم، به دلیل انحراف از داستان با درجهای بیشتر، موجب انتقاد برخی از طرفداران شده است. با این حال، طرفداران نِردتر این دنیا معتقدند که مارتین حق ندارد از این بابت گلهمند شود.
در قسمت ششم خاندان اژدها با عنوان اسمالفوک، صحنهای با حضور رینا تارگرین وجود دارد که او در آن متوجه حضور اژدهایی در ویل میشود. بلافاصله پس از آن، او از بانو جین در مورد آن اژدها میپرسد و جین پاسخ میدهد که اژدهایی وحشی است که برای پیدا کردن غذا به آنجا آمده است.
این موضوع به وضوح تغییر خط داستانی مربوط به این اژدهاست و انحراف بزرگی به نسبت کتاب به حساب میآید. در داستان اصلی، شیپاستیلرِ بدونِ سوار به هیچ وجه راهی ویل نمیشود. کلاً اژدهایان تا زمانی که سوار نداشته باشند، سرگردان نمیشوند و حتی خانهی اول خود را ترک نمیکنند. خود مارتین هم در مقالهای به این موضوع اشاره کرده است. اما کسی که اول این اصل را زیر سؤال برد، خود مارتین است. طرفداران، مارتین را متهم کردهاند که در هنگام نوشتن پایان رقص اژدهایان عجله کرده و در نهایت، این پایان با آنچه در اوایل داستان تنظیم کرده، تناقض دارد. آنها اشاره کردهاند که چگونه داستان با زنده ماندن و پرواز چهار اژدها به پایان رسید که گویا برخلاف ویژگیهای اصلی آنهاست:
جرج با توجه به اینکه چه قدر در پایان رقص تنبلی کرده، خودش رو توی شرایط بدی قرار داده. چهار اژدهای بزرگی که در نهایت زنده موندن و تمام اونا [همینطور] فقط پرواز کردن و رفتن… بنابراین، منطق جرج که میگه اونا در ویل شکار نمیکنن، نقض [کتاب] خودشه، و خودش باید [اشتباه] خودش رو توضیح بده؛ به خصوص در مورد سیلوروینگ در پایان.
بله، سیلوروینگ پس از رقص و در طول حکومت اگان سوم، به تنهایی در ردلیک زندگی میکند. طرفداران اشاره کردهاند که حتی اگر سریال این جنبه را به شدت تغییر داده باشد، برای بهتر شدن است و فقط به انسجام داستان و پویایی آن میافزاید و چیزی را از بین نمیبرد و چیزی هم زیر سؤال نمیرود.