وستروس اولین مرجع فارسی نغمه ای از یخ و آتش
در جریان برگزاری رویداد ورلدکان، تنشهایی شکل گرفت وقتی یکی از طرفداران جرج آر.آر. مارتین را بابت ناتمام ماندن بادهای زمستان مورد خطاب قرار داد و به او گفت که بهتر است نوشتن ادامهی مجموعه را به برندون سندرسون (نویسنده سری کتابهای Mistborn و The Stormlight Archive) بسپارد!
میدانیم که طرفداران از انتظار طولانی برای آخرین کتاب مجموعهی بازی تاجوتخت خسته و ناامید شدهاند؛ اما یک طرفدار در رویداد امسال ورلدکان، پا را از حد فراتر گذاشت و نویسنده را در برابر همکاران و طرفدارانش با اظهار نظری صریح درباره روند نوشتن کتاب، تحقیر کرد.
در این همایش سالانه در سیاتل، مارتین به همراه نویسندگانی چون برندون سندرسون، رابین هاب، ربکا روآنهورس و رایان کاهیل در یک پنل ویژه درباره آثارشان شرکت کرد. این پنل در اصل جشن و ستایشی از نویسندگان و آثار برجستهشان بود، اما یکی از حاضران از فرصت استفاده کرد تا با پرسشی مستقیم درباره مرگ و میر مارتین و آینده بادهای زمستان او را خجالتزده کند!!
در این رویداد در تاریخ ۱۵ اوت (که نخستین بار در بیش از یک دهه بود که مارتین و سندرسون در یک پنل مشترک حضور داشتند) یکی از «طرفداران» با صراحت به مارتین گفت که او «دیگر زیاد زنده نخواهد ماند» و سپس پیشنهاد داد مجموعه را به سندرسون بسپارد تا او نوشتن کتابها را ادامه دهد.
او گفت:
«ببین جرج، تو دیگه مدت زیادی اینجا نخواهی بود و من میخواستم یه سؤال سخت بپرسم. این بیشتر متوجه برندونه. اگه کسی دیگه بخواد ادامه بده و کتابها رو تموم کنه، تو چه حسی خواهی داشت؟»
فیلمی از این لحظه که در ردیت منتشر شده نشان میدهد سالن پر از هو شد و نویسندگان دیگر و اعضای پنل فوراً از مارتین دفاع کردند. در جایی از فیلم حتی به نظر میرسد سندرسون خودش با جدیت این ایده را رد میکند و یکی از اعضای پنل میگوید: «نه، من نیستم.»
بعد از این اتفاق، همان طرفدار ویدئویی منتشر کرد و گفت منظورش بیاحترامی نبوده است:
«من مزاحم نیستم، لطفاً اینطور خطابم نکنید. سؤالم بیاحترامی نبود. قصدم هم این نبود که بگم عجله کن و کتاب رو تموم کن. فقط میخواستم بدونم اگه روزی خودش نتونه، دوست داره چه کسی از طرفش بادهای زمستان رو تمام کنه. شاید برای بعضیها سؤال بدی باشه.»
با اینکه نیت این طرفدار احتمالاً بیاحترامی نبوده و ناامیدی طرفداران بابت تأخیر طولانی هم قابل درک است، چنین لحظاتی نشان میدهد که باید با خالقان آثار، با احترام برخورد کرد. مارتین، در نهایت، شایسته همان اندازه احترام است که داستانهایی که سالها برای ساختشان صرف کرده.
