۵٬۹۰۷
ویرایش
دوتراکی: تفاوت میان نسخه‌ها
←عادات فرهنگی، اعتقادی و اجتماعی
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
دوتراکی ها شهرها را محقر دانسته و معتقدند هر امر مهمی در زندگی یک مرد باید زیر آسمان آزاد صورت گیرد. دوتراکی ها معتقدند که ستارگان اسب هایی از آتش اند و رمه ای عظیم در طول شب در سراسر آسمان چهار نعل می تازد. اگر چه عده ای می گویند دوتراکی ها باور دارند که ستارگان ارواح مردکان خبیث اند. | دوتراکی ها شهرها را محقر دانسته و معتقدند هر امر مهمی در زندگی یک مرد باید زیر آسمان آزاد صورت گیرد. دوتراکی ها معتقدند که ستارگان اسب هایی از آتش اند و رمه ای عظیم در طول شب در سراسر آسمان چهار نعل می تازد. اگر چه عده ای می گویند دوتراکی ها باور دارند که ستارگان ارواح مردکان خبیث اند. | ||
=== ازدواج و آمیزش === | === ازدواج و آمیزش === | ||
عروسی از سپیده دم شروع شده و هنگام غروب پایان می یابد؛ یک روز عیش و نوش و دعوای بی وقفه. زنان با روبنده ی زرشکی و زرد و نارنجی به هنگام ضیافت عروسی با صدای تبل ها می رقصند و جنگجویان ممکن است جلوی چشم کالاسار آنها را آزادانه تصاحب کنند. اگر دو مرد یک زن را تصاحب کنند، تا سرحد مرگ می جنگند. ازدواج دوتراکی بدون حداقل سه مرگ، کسل کننده محسوب می شود. عروس سه هدیه ی سنتی دریافت می کند: شلاق، کمان و [[ارخ]] (Arakh). او آنها را به شیوه ای سنتی رد می کند و به شوهرش می دهد. پس از آنکه هدیه ی عروس داده شد و آفتاب غروب کرد، عروسی تمام می شود. | عروسی از سپیده دم شروع شده و هنگام غروب پایان می یابد؛ یک روز عیش و نوش و دعوای بی وقفه. زنان با روبنده ی زرشکی و زرد و نارنجی به هنگام ضیافت عروسی با صدای تبل ها می رقصند و جنگجویان ممکن است جلوی چشم ''کالاسار'' آنها را آزادانه تصاحب کنند. اگر دو مرد یک زن را تصاحب کنند، تا سرحد مرگ می جنگند. ازدواج دوتراکی بدون حداقل سه مرگ، کسل کننده محسوب می شود. عروس سه هدیه ی سنتی دریافت می کند: شلاق، کمان و [[ارخ]] (Arakh). او آنها را به شیوه ای سنتی رد می کند و به شوهرش می دهد. پس از آنکه هدیه ی عروس داده شد و آفتاب غروب کرد، عروسی تمام می شود. | ||
دوتراک ها مثل حیوانات گله هاشان جفت گیری می کنند. زندگی خصوصی در کالاسار معنا ندارد و درکشان از گناه و شرم با مردم شهرهای آزاد و [[هفت پادشاهی]] (Seven Kingdom) متفاوت است. | دوتراک ها مثل حیوانات گله هاشان جفت گیری می کنند. زندگی خصوصی در ''کالاسار'' معنا ندارد و درکشان از گناه و شرم با مردم شهرهای آزاد و [[هفت پادشاهی]] (Seven Kingdom) متفاوت است. | ||
=== رسومات === | |||
دوتراکی ها بسیار خرافاتی اند. لمس جسد مردی که خودت نکشته ای مثل عدد سیزده بد شانسی تلقی می شود. ساحران یا [[مغ|مغ ها]] (maegi) مثل شیاطین و ناسرشتان دشنام می شوند. پوشیدن زره کار ترسوهاست بنابراین معمولا هنگام نبرد لباسی نمی پوشند یا فقط جلیقه به تن می کنند. | |||
سوار گاری شدن مخصوص خواجه ها، معلولین، زنان حامله، خیلی کوچک ها و خیلی مسن هاست. کسی که سوار گاری شود و عضو هیچکدام از این گروه ها نباشد، سزاوار تمسخر است. ''کالاسار'' دو نوع درمانگر دارد. زنان علفی که با گیاه و معجون و ورد کار می کنند و برده های خواجه که از چاقو، سوزن و آتش استفاده می کنند. دوتراکی ها نوزادان معلول را برای خوراک سگ های وحشی پشت سرشان رها می کنند. | |||
دوتراکی ها شاید در شهرهای آزاد لباس های گران قیمت بپوشند و عطر بزنند، اما بین خودشان مرد و زن نیم تنه های چرمی پوشیده و سینه شان را باز می گذارند؛ شلوارشان که از موی اسب بافته شده، با مدال برنزی بزرگی بسته می شود و سندل های نوک باز سوارکاری که بندهایش تا زانو می آید. آنها زره نمی پوشند و آن را بزدلانه می دانند. زنان دوتراکی می توانند ردایی از پرنیان (ابریشم رنگ شده) بپوشند. | |||
نشان دلاوری دوتراکی ها موی بافته شده ی آنهاست. هرگاه در نبردی شکست بخورند باید موی بافته شده شان را به نشانه ی شکست کوتاه کنند. آنها پیروزی هایشان را با گذاشتن زنگ هایی روی گیسویشان علامت می زنند؛ زنگ هایی که معمولا از دوتراکی هایی که برده کرده اند، گرفته اند. | |||
بنابراین بلندی موی یک جنگجو، نشانی از قدرت اوست. | |||
دوتراکی ها بنایی نمی سازند. هزاران سال است که برای ساختن خانه، گودالی در زمین حفر می کنند و رویش را با علف می پوشانند. | |||
تاجران تا زمانی که صلح را رعایت کرده، به [[کوهستان مادر]] (Mother of Mountains) و [[زهدان جهان]] (Womb of World) بی حرمتی نکنند و هدایای سنتی نمک، نقره و بذر را به ''دوش کالین'' تقدیم کنند، آزادند بدون مزاحمت برای ویس دوتراک از دریای دوتراکی عبور کنند. | |||
=== بعد جنگی === | |||
دوتراک ها جنگجویانی چادرنشین اند؛ آنها بهتر از هر شوالیه ی وستروسی سواری می کنند. سواره نظام سریع اساس قدرتشان را تشکیل می دهد؛ به همراه جنگجویانی وحشی با شمشیرهایی خمیده به نام ''[[ارخ]]'' (arakh)، کمان خمیده و شلاق. آنها از زره اجتناب می کنند چون آن را بزدلانه می دانند و معمولا نیم تنه های منقش و شلوارهای بافته شده از موی اسب می پوشند. | |||
وقتی ''کالاسار'' در حال حرکت است، دیده بان هایشان بسیار دورتر به دنبال طعمه و دشمنان می گردند. سوارانی هم جناحین را نگهبانی می کنند. بعد از جنگ، [[جاکاران]] (Jaqqa Rhan) مرد رحمت، در میان اجساد حرکت می کند و از تبری سنگین برای جمع آوری سرهای مرده و زنده استفاده می کند، در حالی که دختر بچه ها تیرها را از اجساد در می آورند و در سبدها می اندازند تا بعدا دوباره استفاده شود. | |||
== الهام بخشی == | |||
[[جرج آر. آر. مارتین]] گفته که دوتراکی ها از روی ترکیبی از تعدادی از فرهنگ های دشت و صحرا ساخته شده است. عمدتا [http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%BA%D9%88%D9%84 مغول ها] (Mongols) و [http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%D9%88%D9%86 هان ها] (Huns) به علاوه ی [http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%86%D8%A7%D9%86 آلان ها] (Alans)، [http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%88 سایوکس ها] (Sioux)، [http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%D8%A7%DB%8C%D9%86_%28%D8%B3%D8%B1%D8%AE%E2%80%8C%D9%BE%D9%88%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%29 شایان ها] (Cheyenne)، و دیگر قبایل سرخپوستی با مقداری چاشنی فانتزی محض. شباهت ها با ترک ها و اعراب هم مطابقت دارد، در این حد که ترک ها هم اصالتا مردمانی اسب سوار در دشت ها بوده اند. | |||