آویژه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
اربابان آنها نوشیدنی مخصوصی به نام [[شراب دلیری]]با هر وعده غذا می‌دهند که لمس کننده حس درد می‌باشد و باعث می‌شود به مرور زمان درد را کمتر و کمتر حس کنند. | اربابان آنها نوشیدنی مخصوصی به نام [[شراب دلیری]]با هر وعده غذا می‌دهند که لمس کننده حس درد می‌باشد و باعث می‌شود به مرور زمان درد را کمتر و کمتر حس کنند. | ||
آنها به صورت روزانه از سطلی ,سکه ای رنگی بر می‌دارند که نامی روی آن نوشته شده که همراه با رنگ سکه لقب آن آویژه برای آن روز می‌شود. مانند [[کرم خاکستری]] | آنها به صورت روزانه از سطلی ,سکه ای رنگی بر می‌دارند که نامی روی آن نوشته شده که همراه با رنگ سکه لقب آن آویژه برای آن روز می‌شود. مانند [[کرم خاکستری]]. | ||
در زمانی که یک کودک برده جهت آویژه شدن عقیم می‌شود یک سگ به او داده می‌شود تا از آن نگهداری کرده و آن‌را تربیت کند.یک سال بعد٫ به او دستور خفه کردن آن سگ با دست را می‌دهند و اگر از اینکار سر باز بزند یا موفق به خفه کردن آن نشود٫ خوراک دگر سگ ها می‌شود. | |||
در مواقع تمرین اگر موفق به انجام تمرین پیش رو نشوند٫مجازات هایی نظیر کوه پیمایی در شب٫ دویدن با بار یا راه رفتن روی ذعال در انتظارشان خواهد بود . | |||
در مرحله آخر برای دریافت نیزه, می‌بایست به بازار برده فروشان رفته و کودکی تازه متولد شده را در جلوی مادرش سر ببرند و سکه ای نقره برای خرید آن کودک از اربابشان بپردازند. | |||
تنها گناه ممکن برای [[آنسالید]] ها خوردن غذاست به همین دلیل غالبا چاق می‌شوند. | |||
==تاکتیک های نظامی== | |||
نسخهٔ ۲۳ ژوئن ۲۰۱۶، ساعت ۲۰:۱۷
| هشدار توجه☟☟توجه |
| در حال ترجمه این موضوع توسط [[کاربر:IMahKam (بحث)]] در حال ترجمه است. این الگو برای این قرار داده شده است که سایر اعضا به صورت موازی این مقاله را ترجمه نکنند. |
سربازان آویژه سربازانی برده و عقیم می‌باشند که توسط اربابشان از کودکی و نوجوانی آموزش‌های سختی داده می‌شوند و به عنوان محافظان شهر های آزاد به کار گرفته می‌شوند. آویژه ها در شهر آستاپور آموزش می‌دیدند تا پیروی از دستورات را به صورت بلا منازعه فراگیرند.آویژه‌ها سربازانی عالی هستند زیرا نه تجاوز می‌کنند نه غارت.خدای آویژه‌ها خاص خودشان می‌باشد که نامش را به دیگران نمی‌گویند و همانند راز در میان خود نگه می دارند اما به عناوینی چون «بانوی نیزه ها»٫ «عروس مبارزات» و «مادر میزبانها» خوانده می شود.
سربازان آویژه بیش تر برای نبردکوهور شناخته شده‌اند.
بیشتر از نبرد کوهور بخوانید.
استخدام و آموزش
آویژه ها بردگانی هستند که بر اساس قدرت و ابعاد بدنی و همچنین سرعت عملشان در کودکی و جوانی از بقیه برده‌ها جدا می‌شوند. دنریس در اولین بازدیدش از آويژه‌ها متوجه شد که بیشتر از نصف آنها دوتراکی اند و بقیه بیشتر از لیسو کارتهستند و یا با اربابشان هم نژاد می‌باشند. تمرینات آن ها در ۵ سالگی شروع می‌شود و از طلوع تا غروب ادامه دارد و به طور وحشیانه و حیوان گونه می‌باشد.آموزش ها نه تنها از آن ها جنگجو می سازد بلکه عاطفه, شخصیت را در آنها از بین می‌برد. فقط ۱ نفر از هر ۳ نفر آنها موفق به ادامه می‌شود و باقی آنان که موفق نشده‌اند ٫در هر سنی که باشند کشته می‌شوند.
آنها کاملا عقیم هستند و آلتشان در پیشگاه بانوی نیزه ها سوزانده می‌شود تا نشانی از ناکامل بودن آنها باشد. اربابان آنها نوشیدنی مخصوصی به نام شراب دلیریبا هر وعده غذا می‌دهند که لمس کننده حس درد می‌باشد و باعث می‌شود به مرور زمان درد را کمتر و کمتر حس کنند.
آنها به صورت روزانه از سطلی ,سکه ای رنگی بر می‌دارند که نامی روی آن نوشته شده که همراه با رنگ سکه لقب آن آویژه برای آن روز می‌شود. مانند کرم خاکستری.
در زمانی که یک کودک برده جهت آویژه شدن عقیم می‌شود یک سگ به او داده می‌شود تا از آن نگهداری کرده و آن‌را تربیت کند.یک سال بعد٫ به او دستور خفه کردن آن سگ با دست را می‌دهند و اگر از اینکار سر باز بزند یا موفق به خفه کردن آن نشود٫ خوراک دگر سگ ها می‌شود. در مواقع تمرین اگر موفق به انجام تمرین پیش رو نشوند٫مجازات هایی نظیر کوه پیمایی در شب٫ دویدن با بار یا راه رفتن روی ذعال در انتظارشان خواهد بود . در مرحله آخر برای دریافت نیزه, می‌بایست به بازار برده فروشان رفته و کودکی تازه متولد شده را در جلوی مادرش سر ببرند و سکه ای نقره برای خرید آن کودک از اربابشان بپردازند. تنها گناه ممکن برای آنسالید ها خوردن غذاست به همین دلیل غالبا چاق می‌شوند.