بادزده

بادزده گروهی مزدور با دو هزار سرباز سواره و پیاده است که در شهرهای آزاد (Free Cities) تاسیس شده است. آنها توسط فرماندهی مشهور به شاهزاده ی ژنده پوش (Tattered Prince) رهبری می شوند. پرچم آبی و سفید دم چنگالی، پرچم رسمی بادزده است که ابریشم آبی رنگ پریده ی آن از نیزه های بادزدگان در اهتزاز است.

بادزده
پرچم	پرچم آبی و سفید دم چنگالی
فرمانده فعلی	شاهزاده ی ژنده پوش
تعداد نفرات	دوهزار سواره و پیاده
تاریخ تاسیس	270 AL
بنیانگذار	شاهزاده ی ژنده پوش

بادزده

چادر فرماندهی بادزدگان بادبان خاکستری عظیمی به شکل چادر صحرایی است که شاهزاده ی ژنده پوش دوست دارد آن را قلعه ی کرباس خود بنامد. در بعضی چادرهایشان تا ده مرد نیز می خوابد. بادزدگان می توانند در کمتر از یک ساعت اردوگاهی برپا کنند.

تاریخچه

شاهزاده ی ژنده پوش گروه مزدور خود را حدود سی سال پیش از وقایع کتاب تاسیس کرد. او بیست و سه ساله بود که سران پنتوس (Pentos) پس از زدن سر شاهزاده ی قبلی، او را به عنوان شاهزاده ی جدیدشان انتخاب کردند. او بجای پذیرش پیشنهاد آنها به سرزمین های مورد مشاجره (Disputed Lands) فرار کرد و هرگز به پنتوس بازنگشت. او با پسران دوم (Second Sons)، سپر آهنی ها (Iron Shields) و مردان باکره (Maiden’s Men) سوارکاری کرد، اما بعدها با پنج مرد دیگر بادزده را تاسیس کرد. از بین شش موسس گروه، او تنها کسی است که زنده است.

شاهزاده ی ژنده پوش به

کویینتین مارتل (Quentyn Martell)

گفت که هر خیانت پیشه ای داستان خودش را دارد و دیگران برای خدمت به او سوگند می خورند، سکه هایش را می گیرند و می گریزند. یکی از کسانی که گریخته بود، گفته بود که غذا او را مسموم کرده، شاهزاده ی ژنده پوش هم پاهایش رابرید، بریان کرد و به خوردش داد. سپس او را آشپز اردوگاه کرد و غذا به طرز قابل ملاحظه ای بهبود یافت و وقتی قراردادش تمام شد، یکی دیگر را امضا کرد. هیو هانگرفورد (Hugh Hungerford) برای مدتی مدیر دستمزد گروه بود، اما شاهزاده ی ژنده مچ او را حین دزدی از خزانه گرفت و سه تا از انگشتهایش را قطع کرد و او را به گروهبان تنزل داد.

خصومتی بین بادزدگان و گروه گربه (Company of the Cat) وجود دارد. آنها یک سال پیش در سرزمین های مورد مشاجره در دو سوی مخالف نبردی بودند و دشمنی و کینه همچنان وجود دارد. ریش خونی (Bloodbeard) از تحقیر شاهزاده ی ژنده پوش هیچ ابایی ندارد و او را ریش خاکستری پیر و ژنده می نامد.

فرهنگ

مردان بادزده از هر اسمی که بخواهند استفاده می کنند و هرگاه بخواهند آن را عوض می کنند.

شاهزاده ی ژنده پوش دیدی منفی نسبت به فراری ها دارد و بسیار سختگیرانه با آنها برخورد می کند. او شکارچیانی به دنبال آنها می فرستد و اگر دستگیر شوند و خوش شانس باشند، یکی از پاهایشان را می برد تا مطمئن شود که دیگر هرگز فرار نمی کنند. اگر خوش شانس نباشند، به مریس (Meris) خوشگله داده خواهند شد.

دیک استراو (Dick Straw) می گوید که 60 وستروسی (Westerosi) در یک گروه وجود دارد. مهمترین چیز آن است که باید زبان یک گروه، والریایی اصیل (High Valyrian) و کهن باشد.

اعضای شاخص

حوادث اخیر

رقصی با اژدهایان

اهالی یونکای (Yankai) با بادزدگان قرار داد بسته و آنها را از ولانتیس (Volantis) آوردند تا برای شهر زرد بجنگند. فرمانده ی ارشد یانکای ها یورخاز زو یونکاز (Yurkhaz zo Yunkaz) قرارداد بادزدگان را در عوض نصف شهر یانکای، امضا کرد.

پیش از ترک شهر به طرف یانکای، چهار گروهبان بادزده، میزی سه پایه بیرون خانه ی بازرگان (Merchant’s House) برپا کرده و هر مرد و پسر در حال گذر را که به دنبال گوشت تازه بود، برای پر کردن خطوطشان فرا می خواندند. آنها آواز میخواندند:

”	ما بادزدگانیم. به شرق می وزیم، به خلیج برده داران، ما شاه قصاب رو می کشیم و به ملکه ی اژدها تجاوز میکنیم.	“

پیش از آنکه بادزدگان ولانتیس را ترک کنند، کویینتین مارتل (Quentyn Martell) و همراهانش به عنوان راهی برای رسیدن به دنریس تارگرین (Daenerys Targaryen)، به بادزدگان پیوسته و با علامت زدن تکه ای پوست، شمشیر و خدمتشان را برای یک سال به شاهزاده ی ژنده پوش تسلیم کردند.

در راه رسیدن به یونکای (Yankai)، بادزدگان سوار بر یک کشتی شلوغ شدند که با باد و دریا بالا و پایین می رفت. نان سفتی می خوردند که پر از شپشک بود و نوشیدنی بلک تار (قیر سیاه) (Black Tar Rum) برای فراموشی خوشایند می نوشیدند و بر کپه های کهنه و فاسد کاه می خوابیدند. پس از آن بادزدگان در محاصره ی آستاپور (Siege of Astapor) و بعدا میرین (Meereen) حاضر بودند. هنگام آغاز پیش روی به سوی میرین، شاهزاده ی ژنده پوش به مزدورانش گفت که آستاپور تنها مزه ای بود، میرین ضیافت اصلی خواهد بود.

شاهزادهی ژنده پوش با مشاهده ی ناکارآمدی فرماندهان یانکای، دو دوجین از مزدوران وستروسی اش را، که کویینتین مارتل و دو تن از شوالیه های دورنی اش با لباس مبدل در میان آنها بودند، برداشت و پیش دنریس تارگرین رفت چون می خواست بعدا خیانت کند.

گروه وستروسی به صورت موفقیت آمیزی با داریو ناهاریس (Daario Naharis) تماس گرفتند و پیشنهاد به عضویت درآمدن خودشان در کلاغ های طوفان (Stormcrows) او را دادند.4 پس از آنکه کویینتین و همراهانش خودشان را به دنریس معرفی کردند و مقصودشان را توضیح دادند ، دیگر بادزدگان وستروسی دستگیر شدند. اما عاقبت دنریس تصمیم گرفت مریس (Meris) را که ظاهرا از طرف شاهزاده ی ژنده پوش حرف می زد، آزاد کند . او سپس حمایت بادزدگان را در صورتی که پنتوس (Pentos) را به عنوان دستمزد دریافت کنند، به دنریس پیشنهاد داد. مریس و شاهزاده ی ژنده پوش کمک به کویینتین در گرفتن یک اژدها را نیز باز هم در عوض پنتوس پیشنهاد دادند.

سر باریستان سلمی (Barristan Selmy)، که در غیاب دنریس به عنوان دست عمل می کرد، درنهایت از گروه بادزده ی اسیر، سرباز گرفته، آنها را آزاد کرده و با پیشنهاد اتحاد در طی نبرد پیش رو با یانکای، به شاهزاده ی ژنده پوش پس داد.