۵۳۷
ویرایش
امپراطوری گیسکاری: تفاوت میان نسخه‌ها
←آیین‌ها و باورها
(←میراث) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
گیس در دوران اوج خود [[هنگ قدم رو|هنگی از سربازان قدم‌رو]] بشدت منضبط را به میدان می‌فرستاد که مشهور بود در میدان نبرد تقریبا شکست‌ناپذیرند. معماری گیس تحت سلطه‌ی برج‌هاو هرم‌های عظیم آجری بود که با نیروی کار [[برده داری|بردگان]] ساخته می‌شد. نماد امپراطوری هارپی بود. گیسکاری تا [[سوتوریوس]] نیز گسترش یافته بود و [[گوروش]] به عنوان مستعمره‌ای مجازاتی تاسیس شده بود.<ref>[[دنیایی از یخ آتش]]</ref> | گیس در دوران اوج خود [[هنگ قدم رو|هنگی از سربازان قدم‌رو]] بشدت منضبط را به میدان می‌فرستاد که مشهور بود در میدان نبرد تقریبا شکست‌ناپذیرند. معماری گیس تحت سلطه‌ی برج‌هاو هرم‌های عظیم آجری بود که با نیروی کار [[برده داری|بردگان]] ساخته می‌شد. نماد امپراطوری هارپی بود. گیسکاری تا [[سوتوریوس]] نیز گسترش یافته بود و [[گوروش]] به عنوان مستعمره‌ای مجازاتی تاسیس شده بود.<ref>[[دنیایی از یخ آتش]]</ref> | ||
امپراطوری گیسکاری بیش از ۵٬۰۰۰ سال پیش سقوط کرد. پس از آنکه [[ممالک مستقل والریا|والرین‌ها]] [[اژدها]] پیدا کردند و به سرعت به قدرت رسیدند، گیسکاری خواهان قدرت [[اژدها]]یان برای خود شد و با والرین‌ها وارد جنگ شد. پنج جنگ بزرگ بین گیسکاری و ممالک مستقل در گرفت؛ جنگ‌هایی که والریا با اژدهایان خود پیروز شدند.{{رف|یش|27}} گیسکاری در چند درگیری پیروز شد، همچنان که [[پرده منقش]] بزرگی در [[قلب (هرم بزرگ)|قلب هرم بزرگ]] [[میرین]] وجود دارد که واپسین بازماندگان یک ارتش شکست خورده‌ی والرین را نشان می‌دهد که که از زیر یوغ بندگی عبور کرده و در غل و زنجیرند.{{رف|ربا|67}} در آخرین جنگ بزرگ والرین‌ها هنگ‌های گیسکاری در هم شکستند و با استفاده از [[اژدها]]یان خود [[گیس قدیم|گیس]] و اهرام بزرگش را سوزاندند. پس از سوختن گیس، والرین‌ها به زمین‌ها نمک و گوگرد پاشیدند تا از بازگشت بازماندگان جلوگیری کنند. | امپراطوری گیسکاری بیش از ۵٬۰۰۰ سال پیش سقوط کرد. پس از آنکه [[ممالک مستقل والریا|والرین‌ها]] [[اژدها]] پیدا کردند و به سرعت به قدرت رسیدند، گیسکاری خواهان قدرت [[اژدها]]یان برای خود شد و با والرین‌ها وارد جنگ شد. پنج جنگ بزرگ بین گیسکاری و ممالک مستقل در گرفت؛ جنگ‌هایی که والریا با اژدهایان خود پیروز شدند.{{رف|یش|27}} گیسکاری در چند درگیری پیروز شد، همچنان که [[پرده منقش]] بزرگی در [[قلب (هرم بزرگ)|قلب هرم بزرگ]] [[میرین]] وجود دارد که واپسین بازماندگان یک ارتش شکست خورده‌ی والرین را نشان می‌دهد که که از زیر یوغ بندگی عبور کرده و در غل و زنجیرند.{{رف|ربا|67}} در آخرین جنگ بزرگ والرین‌ها هنگ‌های گیسکاری را در هم شکستند و با استفاده از [[اژدها]]یان خود [[گیس قدیم|گیس]] و اهرام بزرگش را سوزاندند. پس از سوختن گیس، والرین‌ها به زمین‌ها نمک و گوگرد پاشیدند تا از بازگشت بازماندگان جلوگیری کنند. | ||
با تخریب گیس، امپراطوری گیسکاری نیز سقوط کرد و بیشتر خط خونی اصیل گیسکاری از بین رفت. جمعیت بازمانده‌ی امپراطوری هر آنچه در توان داشتند از خرابه‌ها ساختند. در این میان مستعمرات دورافتاده‌ی [[خلیج برده داران]]: [[آستاپور]]، [[یونکای]] و [[میرین]]، خوش درخشیدند. این شهرها خود را به عنوان قطب جهانی تجارت برده معرفی کرده و بسیار ثروتمند شدند. شهر جزیره‌ای [[گیس جدید]] نیز بنا شد.{{رف|یش|23}} | با تخریب گیس، امپراطوری گیسکاری نیز سقوط کرد و بیشتر خط خونی اصیل گیسکاری از بین رفت. جمعیت بازمانده‌ی امپراطوری هر آنچه در توان داشتند از خرابه‌ها ساختند. در این میان مستعمرات دورافتاده‌ی [[خلیج برده داران]]: [[آستاپور]]، [[یونکای]] و [[میرین]]، خوش درخشیدند. این شهرها خود را به عنوان قطب جهانی تجارت برده معرفی کرده و بسیار ثروتمند شدند. شهر جزیره‌ای [[گیس جدید]] نیز بنا شد.{{رف|یش|23}} | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
مردم گیسکاری در واقع دورگه‌هایی از نژادها و مردمانی هستند که به واسطه‌ی امپراطوری و سقوطش گرد هم جمع شده‌اند. آن‌ها در سراسر منطقه‌ی وسیعی اطراف [[خلیج برده داران]] و غرب [[خلیج اندوه]] گسترده شده‌اند. | مردم گیسکاری در واقع دورگه‌هایی از نژادها و مردمانی هستند که به واسطه‌ی امپراطوری و سقوطش گرد هم جمع شده‌اند. آن‌ها در سراسر منطقه‌ی وسیعی اطراف [[خلیج برده داران]] و غرب [[خلیج اندوه]] گسترده شده‌اند. | ||
مردم گیسکاری پوست تیره و کهربایی رنگ و موهای ضخیم با رگه‌های سرخ دارند. معروف است که مردان شهرهای برده‌دار موهای خود را پوش داده، روغن زده و به اشکال شگرف می‌پیچند. آن‌ها رداهایی زرد رنگی به تن می‌کنند که صفحات مسی بر رویشان دوخته شده است. بالاپوش‌هایشان کتانی است و از کمر به پایین دامن‌های کتانی پرچین و | مردم گیسکاری پوست تیره و کهربایی رنگ و موهای ضخیم با رگه‌های سرخ دارند. معروف است که مردان شهرهای برده‌دار موهای خود را پوش داده، روغن زده و به اشکال شگرف می‌پیچند. آن‌ها رداهایی زرد رنگی به تن می‌کنند که صفحات مسی بر رویشان دوخته شده است. بالاپوش‌هایشان کتانی است و از کمر به پایین دامن‌های کتانی پرچین و صندل می‌پوشند. طبقات ثروتمند که عمدتأ از برده‌دارن تشکیل می‌شود، [[توکار]] می‌پوشند و شیفته غذاهای گرانبها همچون سگ، خوراک هشت‌پا، و تخم اردک هستند.{{رف|یش|23}} | ||
== میراث == | == میراث == | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
== آیین‌ها و باورها == | == آیین‌ها و باورها == | ||
مردم گیس مردگانشان را در | مردم گیس مردگانشان را در گوردخمه‌هایی در زیر محل اقامتشان می‌گذاشتند.{{رف|یش|71}} | ||
== عبارات == | == عبارات == | ||