وستروس اولین مرجع فارسی نغمه ای از یخ و آتش
جورج آر. آر. مارتین در پست اخیری که در وبلاگ خود گذاشت دربارهی احساسش نسبت به پایان بازی تاج و تخت، پروژه‌هایی که برای او و شورانرها پس از پایان سریال وجود دارد، و میزان تفاوت میان سریال و کتاب‌ها صحبت کرد.
او در پستی که در وبلاگش با عنوان «یک پایان» قرار داد، از نخستین جلسه‌ای که با شورانرها، دیوید بنیوف و دن ویس، حدود ده سال پیش داشت صحبت کرد. او اشاره کرد که چقدر سریع آن دوره گذشت و در آن زمان فکر نمی‌کرد که روزی این سریال به پرطرفدارترین برنامه‌ی تلویزیونی تبدیل شود.
او از کسانی که به قول خودش در «یک سواری طوفانی، اگر اغراق نکنیم» شرکت داشتند، قدردانی کرد. این افراد شامل بازیگران، دست‌اندکاران، دیوید و دن، تیم HBO به رهبری ریچارد رپلر، و بریان کاگمن فوق‌العاده که او را دوباره با عنوان «سومین سر اژدها» خطاب کرد، می‌باشند.
مارتین از برنامه‌های آینده‌ی خودش و شورانرها هم صحبت کرد. دیوید بنیوف و دن ویس قرار است روی سه‌گانه‌ی جدید جنگ ستارگان کار کنند، همچنین مارتین تصدیق کرد که بریان کاگمن قرار است نقش مشاور در سریال ارباب حلقه‌ها که توسط آمازون ساخته می‌شود را ایفا می‌کند. او گفت که خودش در کنار تمام کردن نغمه‌ای از آتش و یخ، روی هشت سریال(!) کار می‌کند، که شامل پنج سریال برای HBO، دو سریال برای هولو و یک سریال برای کانال تاریخ (History Channel) می‌باشد. اقتباس‌های بیشمار و پروژه‌های جدید که او را مشغول کند!
او همچنین درباره بحث داغ این روزهای اینترنت یعنی فصل پایانی بازی تاج و تخت هم صحبت کرد: آیا پایان کتاب با پایان سریال متفاوت است؟ تنها پاسخی که او داد این بود: «خب…آره. و نه. و آره. و نه. و آره. و نه. و آره.»
ممنونم که یک جواب درست و حسابی به ما دادید جناب مارتین! البته که کتاب و سریال دو موضوع متفاوت هستند. او قول داد که در کتاب‌ها ما پایان شخصیت‌ها و خطوط داستانی‌ای که تنها به رمان‌ها اختصاص داشت را متوجه خواهیم شد، همچنین قرار است در کتاب‌ها «اسب‌های تک شاخ…[البته] به نوعی»، وجود داشته باشند. او در آخر، صحبت‌هایش را با ارجاعی به تعداد فرزندان اسکارلت اوهارا (او در رمان «بر باد رفته» سه فرزند دارد، اما در اقتباس تلویزیونی تنها یک فرزند دارد.) تمام کرد. و گفت هرگاه کتابش را نوشت «همه می‌توانند پیش خودشان فکر کنند، و سپس در اینترنت دربارهی آن بحث کنند.» نصیحت حکیمانه‌ای بود!
