جرج آر.آر. مارتین آرزو می‌کند که گندالف در ارباب حلقه‌ها مرده باقی می‌ماند.

طرفداران «بازی تاج‌وتخت» خوب می‌دانند که جرج آر.آر. مارتین عاشق پیچ‌وخم‌های داستانی است. او بسیاری از قواعد مرسوم را در آثارش برهم زد؛ مثلاً ظاهراً ند استارک را به‌عنوان قهرمان حماسه معرفی کرد، اما او را در میانه‌ی کتاب اول کشت. سپس با اتفاقات تکان‌دهنده‌ای مثل عروسی سرخ ادامه داد و به خوانندگان فهماند که هیچ‌کس در این قصه در امان نیست.

مارتین در جریان گفت‌وگویی در سیاتل ورلدکان ۲۰۲۵ در یک پنل شرکت کرد و درباره‌ی علاقه‌اش به این پیچش‌ها سخن گفت و آن را به دوران کودکی خود ربط داد. او همچنین دیدگاهی جالب درباره‌ی «ارباب حلقه‌ها» مطرح کرد.

همان‌طور که خیلی‌ها می‌دانند، مارتین همیشه «ارباب حلقه‌ها» را به‌عنوان بزرگ‌ترین تأثیر اولیه بر نویسندگی‌اش یاد کرده است. او تنها نیست؛ چرا که حماسه‌ی تالکین الهام‌بخش بسیاری از نویسندگان نوپا بوده است. هرچند او طرفدار پر و پا قرص این آثار است، اما به این معنا نیست که چیزهایی وجود ندارد که دلش بخواهد تغییرشان بدهد.

او در این نشست گفت:

«می‌دانم، گندالف برگشت. اما راستش، من او را مرده نگه می‌داشتم. این موضوعی است که باید یک روز با تالکین درباره‌اش صحبت کنم. هنوز عاشق تالکینم و هیچ شکی نیست که تأثیر او بسیار بزرگ بود. اما من به‌عنوان یک خواننده، کتاب‌هایی را دوست دارم که برایم قابل پیش‌بینی نباشند. من غافلگیری و پیچش‌های داستانی را دوست دارم.»

با توجه به علاقه‌ی مارتین به غافل‌گیری، تعجبی ندارد که او آرزو کند روند داستان «ارباب حلقه‌ها» کمی متفاوت پیش می‌رفت.

دیدگاه او جالب است؛ چون بسیاری از خوانندگان کتاب (و تماشاگران اولین فیلم) از مرگ گندالف شوکه شدند و بازگشت او در «دو برج» نیروی تازه‌ای به داستان داد. اما راحت می‌توان تصور کرد که مارتین (که همیشه در آثارش به واقع‌گرایی بیشتر گرایش دارد) هرگز به گندالف اجازه‌ی بازگشت نمی‌داد. او گندالف را مرده نگه می‌داشت و این فقدان تأثیر بزرگی بر داستان می‌گذاشت.

بدون گندالف، به احتمال زیاد اوضاع خیلی بد پیش می‌رفت؛ چون او نمی‌توانست تئودن را از نفوذ سارومان آزاد کند یا نبرد با شاه جادوگر در گاندور را رهبری کند. در واقع، نبود او احتمالاً به معنای پیروزی سائورون بود. از طرف دیگر، این می‌توانست خطرات و چالش‌های قهرمانان را بیشتر کند و پیروزی نهایی آنان را پرمعناتر و احساسی‌تر سازد.

در هر صورت، نگاه مارتین به ارباب حلقه‌ها بیشتر روشن می‌کند که چرا او در سبک نوشتن خود دست به تغییرات بنیادین زد و ژانر فانتزی را متحول کرد.