خاندان تارگرین: تفاوت میان نسخه‌ها

با وجود ایمان آوردن به [[مذهب هفت]]، تارگرین ها خود را برتر از قوانین خدایان و انسان ها می‌پنداشتند؛ و همچنان از سنت والریایی ازدواج با محارم که از دیدگاه مذهب هفت گناهی بزرگ بود، پیروی می کردند. در واقع اگان با هر دو خواهرش ازدواج کرد. هنگامی که اگان 37 سال پس از ورودش به وستروس درگذشت، پسر و وارثش [[اینیس تارگرین اول|اینیس اول]] (Aenys I) که حاصل ازدواج او با خواهرش بود، جانشین او گشت. در نتیجه جمعیت های محلی علیه او شوریدند، که این واقعه به [[قیام پیروان مذهب هفت]] (Faith Militant uprising) شهرت دارد. پادشاهان نخستینِ تارگرین، کسانی را که از نژاد پادشاهی بودند به عنوان [[دست پادشاه|دست]] خود (Hand of the King) انتخاب می‌کردند؛ از این رو اینیس برادر ناتنی و پسر خاله بی رحمش، شاهزاده [[میگور تارگرین اول|میگور]] (Maegor) را به عنوان دست خود برگزید. میگور شورشیان را سرکوب کرد و پس از مرگ برادرش اینیس، تخت پادشاهی را برای خود تصاحب نمود. به دلیل مبادرت میگور در سرکوب شدید شورشیان، به او لقب «بی رحم» (the Cruel) داده شده است. ساخت [[قلعه سرخ]] (Red Keep) در زمان پادشاهی او به پایان رسید. پس از مرگ مرموز او در سال 48 پس از ورود اگان، پسر اینیس، [[جیهیریس تارگرین اول|جیهیریس اول]] (Jaehaerys I) به پادشاهی رسید. او با عفو عمومی شورشیان، به قیام پیروان هفت پایان بخشید و از این رو به جیهیریس «آشتی دهنده» (The Conciliator) شهرت یافت. فرمانروایی او خردمندانه بود و مدت زمان زیادی به طول انجامید.