خاندان تارگرین

Content.png
این مقاله ناقص است. با توسعه ی آن یا ویرایش متن موجود به دانشنامه نغمه ای از یخ و آتش کمک کنید.
در حال تکمیل.

خاندان تارگرین (House Targaryen) یکی از خاندان های نجیب زاده از نژاد والریا (Valyrian descent) هستند که توانستند از نابودی والریا (Doom) نجات یابند. آنان سال ها در جزیره درگن استون (Dragonstone) زندگی می کردند تا این که اگان تارگرین (Aegon Targaryen) و خواهرهایش سوار بر اژدهایانشان هفت پادشاهی را به زیر سلطه خود درآوردند. خاندان تارگرین به مدت سیصد سال به عنوان پادشاهان وستروس حکومت کردند تا این که در زمان شورش غاصب (War of the Usurper) سرنگون شدند. مقر آنان شهر مرکزی بارانداز پادشاه (King's Landing) و قلعه جزیره درگن استون بود.[۱]

خاندان تارگرین
House Targaryen.PNG
نشان یک اژدهای سه سر سرخ روی زمینه سیاه
شعار آتش و خون
جایگاه ردکیپ
درگن استون
لرد فعلی شهبانو دنریس تارگرین
منطقه بارانداز پادشاه

درگن استون

والریا
عنوان شاه هفت پادشاهی

فرمانروای اندال ها، روینارها و مردمان نخستین

شاهزاده درگن استون (لقب ولیعهد)
لرد بالا دست ندارد
شاخه ها بلک فایر
باراتیون
سلاح اجدادی دارک سیستر
بنیانگذار اگان فاتح
تاریخ شکل گیری 0 (حدود 300 سال پیش)
0-House Targaryen Family tree.jpg

فرهنگ

آداب و رسوم

نشان خاندان تارگرین یک اژدهای سه سر سرخ رنگ در حال دمیدن آتش روی زمینه سیاه است. اژدهای سه سر به اگان فاتح و دو خواهرش راینیس (Rhaenys) و ویسنیا (Visenya) اشاره میکند[۲][۳]، و شعار این خاندان «آتش و خون» است.[۴] شاهان تارگرین در شهر بارانداز پادشاه به تخت می نشستند، که مکانی بود که اگان و ارتشش نخستین بار پا به وستروس گذاشته و نخستین باروی خود را بنا کردند؛ اما با این وجود درگن استون همچنان مقر سنتی وارث تاج و تخت باقی ماند.

خاندان تارگرین در طول تاریخ از خدایان والریا پیروی میکردند؛ اما اندک زمانی پیش از فتح هفت پادشاهی پرستش خدایان والریا را رها کرده و به آیین هفت (Faith of the Seven) که مذهب غالب در وستروس بود گرویدند. با این حال آنان همچنان به سنت والریایی ازدواج با محارم مبادرت می ورزیدند، و برادران با خواهران و یا با برادرزادگان و خواهرزادگان خود ازدواج می نمودند، و این گونه خود را از دیگر خاندان های اشراف زاده وستروس جدا و برتر نگاه می داشتند.

جسد تارگرین ها پس از مرگ سوزانیده می شد.[۵]

ویژگی ها

عبارت «نژاد اژدها» (blood of the dragon) نشان دهنده آن چیزی است که به عنوان ویژگی ظاهری عمده تارگرین ها شناخته می شود: موهای طلایی-نقره ای و چشمان بنفش رنگ.

تارگرین ها از توانایی تحمل گرمای بیشتری نسبت به مردم معمولی برخوردار بودند، اما همه آنان به هیچ وجه نسبت به آتش کاملا ایمن نبودند.[۶]

ویژگی مشخص دیگر تارگرین ها که به خاندان مشتق شده از آنان، خاندان بلک فایر (House Blackfyre) نیز به ارث رسیده بود، توانایی دیدن رویاهایی اخطار گونه بود.[۷] پیش از نابودی والریا، یکی از بزرگان والریا که اینار تارگرین (Aenar Targaryen) نام داشت، دختر دوشیزه ای به نام داینیس (Daenys) داشت که رویاهایش موجب شد تا او دوازده سال پیش از نابودی والریا خانواده اش را به درگن استون نقل مکان کند. رویاهای او در کتابی به نام «نشانه ها و علامت ها» (Signs and Portents) که اکنون از دست رفته، گرد آوری شده است.

احتمالا به دلیل ازدواج با محارم، تارگرین ها مستعد دیوانگی بودند. از پادشاه جیهیریس دوم (Jaehaerys II) نقل شده است که هنگام تولد یک نوزاد تارگرین، خدایان سکه می اندازند تا تصمیم بگیرند که او بزرگ باشد یا دیوانه.[۸]

اژدهایان

مقاله اصلی: اژدهایان تارگرین ها اربابان اژدها (Dragonlords) نامیده می شوند، و به نظر می رسد نسبت به هر انسان دیگری رابطه نزدیک تری با اژدهایان دارند. اگان یکم هنگام فتح وستروس اژدهایان را به مردم آن سرزمین شناساند، و تارگرین ها تا زمان مرگ آخرین اژدها در زمان پادشاهی اگان سوم «بلای جان اژدها» (Dragonbane) بر آنان سوار می‌شدند.

تارگرین ها برای مدت زمانی طولانی در دوران فرمانروایی شان بر هفت پادشاهی از اژدهایان نگهداری کردند. آن‌ها برای سکونت اژدهایان سازه گنبدی شکل عظیمی در بارانداز پادشاه ساختند که چاله اژدها یا درگن پیت (Dragonpit) نامیده می شود. اژدهایان جدید از تولید مثل سه اژدهای اصلی اگان یعنی وگار (Vhagar)، مراکسس (Meraxes) و بالریون (Balerion) رعب انگیز حاصل آمدند. کشته شدن اژدهایان در نبردها و ضعف پیشرونده آنان در نسل های بعدی موجب شد که جثه این نژاد رفته رفته کوچک‌تر گردد. آخرین اژدها موجودی ناقص و نابارور بود که بسیار زود و در سن پایینی در گذشت. این که دقیقا چه چیزی موجب شد تا واپسین اژدهایان این گونه منقرض شوند مشخص نیست. بر طبق یک افسانه این اگان سوم بود که آنان را مسموم کرد، اما استاد بزرگ ماروین (Archmaester Marwyn) اذعان کرده است که استادان به نحوی با این موضوع در ارتباط بوده‌اند. همچنین افراد دیگری ادعا دارند که نگهداری اژدهایان در مکان های بسته، حتی درگن پیت، با طبیعت آنان ناسازگار بوده و موجب از رشد باز ماندن آنان شده است.


منابع و یادداشت ها