استنیس براتیون: تفاوت میان نسخه‌ها

| القاب = شاه دریای باریک{{سخ}}{{اسپویلر|شاه روی دیوار}}

| کتابها = بازی تاج و تخت (اشاره شده){{سخ}}نزاع شاهان (حضور دارد){{سخ}}یورش شمشیر ها(حضور دارد){{سخ}}ضیافتی برای کلاغ ها(اشاره شده){{سخ}}رقصی با اژدهایان(حضور دارد){{سخ}}باد های زمستان(حضور دارد)

| بازیگر = استفن دیلان

| سریال = فصل دوم{{سخ}}فصل سوم

استنیس مردی جدی، سر سخت و نا بخشنده است با دیدگاهی انعطلف ناپذیر در مورد وظیفه و عدالت. او نه ریاکار و نه چاپلوس است، و از بی اعتنایی های هم واقعی و هم توهمی در آزار است. او مداوما دندان هایش را می خاید. استنیس فرمانده، دریانورد و جنگجوی بزرگی است، با این وجود شخصیتش مانع آن می شود که تبدیل به یک رهبر بزرگ شود. هر چند به او احترام می گذارند و از او می ترسند، با این وجود استنیس دوست داشته نمی شود و اشراف و مردم عادی علاقه و محبتی به او ندارند.

استنیس فرزند دوم [[کاسانا استرمونت]] و [[استفن براتیون]] است، جوان تر از [[رابرت براتیون]] و مسن از [[رنلی براتیون]]. پدر و مادرش در زمانی که او سیزده ساله بود از دست رفتند و همان روز ایمانش به [[مذهب هفت|مذهب]] را از دست داد. او سوگند خورد خدایانی را که این قدر بی رحمند که پدر و مادرش را آن گونه از او می گیرند، هرگز پرستش نخواهد کرد.  

عزم و سرسختی استنیس افسانه ای است و این خصوصیت در هنگام [[قیام رابرت]] (Robert's Rebellion) به کار استنیس آمد. او توانست با موفقیت استورمز اند ،قلعه ی براتیون ها را که تا پایان جنگ در زیر [[محاصره ی استورمز اند|محاصره]] قوای [[میس تایرل]] (Mace Tyrell) بود، نگه دارد و مانع پیروزی یکی از بزرگترین لشکریان وفادار به سلطنت در جبهه ی جنوب شود. قوای او تحت شرایط بسیار ناگواری بود، تا آن که قاچاقی ای به نام [[داووس سی ورث|داووس]] به موقع سر می رسد، و آن ها را از گرسنگی نجات می دهد. محموله ی پیاز او باعث می شود تا آن ها بتوانند قلعه را برای ادامه ی مدت نبرد نگه دارند. بعد از آن که لرد [[ادارد استارک]] (Eddard Stark) سر می رسد و محاصره را برمی دارد، استنیس داووس را به خدمت می گیرد، به او عنوان "شوالیه ی پیاز" (Onion Knight) می دهد و اجازه می دهد نام خانوادگی [[خاندان سی ورث|سی ورث]] را برای خاندانش انتخاب کند. البته با توجه به عدالت تخطی نا پذیر استنیس، او داووس را به علت سال های قاچاقچی گری اش مجازات کرده، سر انگشتان پنج انگشت دست چپ او را قطع می کند. داووس مجازات استنیس را پذیرفته، خودش انگشتان خود را قطع می کند.

پس از رخ دادن [[غارت بارانداز پادشاه]] (Sack of King's Landing)، شاه جدید، [[رابرت براتیون]] استنیس را در راس ناوگانی به سوی [[دراگون استون]] روانه می کند، تا این قلعه را که هنوز به [[خاندان تارگرین|تارگرین ها]] (Targaryen) وفادار است، به چنگ آورد. بعد از پایان این ماموریت رابرت بر خلاف میل استنیس، او را لرد دراگون استون می کند، در عوض استورمز اند ثروتمند تر را به برادر جوان تر [[رنلی براتیون|رنلی]] می دهد که در طی جریان جنگ هیچ کار خاصی نکرده بود. با این وجود رابرت نیازمند یک حاکم قوی در مقر وفاداران شاه دیوانه بود، و از این رو استنیس گزینه ی مناسب تری نسبت به رنلی برای این امر بود. ضمن این که این مزیت را داشت که استنیس تنش زا را از خشکی اصلی وستروس خارج می کرد. با توجه به خصوصیاتش، استنیس توانستی حاکمی موثر و کارا در دراگون استون شود.

استنیس همچنین تحت عنوان ارباب کشتی ها به شورای کوچک رابرت راه یافت. در طی [[قیام گریجوی]] (Greyjoy Rebellion)، استنیس فرمانده ناوگان سلطنتی بود و توانست [[ناوگان آهن]] (Iron Fleet) را به دام اندازد و [[نبرد جزیره ی زیبا|در هم شکند]]. کمی بعد او [[ویک بزرگ]] (Great Wyk) را تحت نام برادرش رابرت فتح کرد. زمانی که استنیس در پایتخت بود سر [[اکسل فلورنت]] (Axell Florent) را به عنوان قلعه بان دراگون استون می گماشت.

در شب ازدواج استنیس با [[سلیس فلورنت]] ، رابرت در بستر ازدواج استنیس، دوشیزگی [[دالنا فلورنت]] (Dalena Florent) را برداشت. این رخداد موجب به دنیا آمدن فرزند حرام زاده ای به نام [[ادریک استورم]] (Edric Storm)، تنها حرام زاده ی رسمی رابرت شد. استنیس تاکید داشت که این فرزند حرام زاده لکه ننگی بر خاندان همسرش است و او را به عموی دیگرش [[رنلی براتیون|رنلی]] در استورمز اند سپرد.

با وجود خدمات بسیار استنیس به برادرش رابرت، رابرت در ازایش به او بی محلی بسیارزی کرد. به جای آن که از استنیس به خاطر نگه داشتن استورمز اند تشکر کند، از ادارد استارک که محاصره را برداشت قدر دانی کرد. به جای آن که به خاطر فتح دراگون استون از او ممنون باشد، او را به خاطر فرار [[ویسریس تارگرین|ویسریس]] (Viserys) و [[دنریس تارگرین]] (Daenerys Targaryen) سرزنش کرد. در حالی که آن ها خیلی پیش از رسیدن ناوگان تازه تاسیس استنیس از [[دراگون استون]] فرار کرده بودند. طبلق نظر سرسی رابرت [[دراگون استون]] را برای بی اعتنایی به استنیس به او داد. استنیس به [[جان ارن]] (Jon Arryn)، [[دست پادشاه]] (Hand of the King) کمک کرد تا مملکت را اداره کند، اما هیچ تشکر و قدر دانی ای از رابرت که وقتش را با شکار و مستی و فاحشه بازی می گذراند، دریافت نکرد. استنیس هیچ گاه در ملا عام از این موضوع شکایت نکرد، زیرا خدمت بدون انتظار جایزه نیازمند استنیس در آن موقعیت بود.

بعد از مرگ [[جان ارن]]، استنیس به [[دراگون استون]] گریخت تا نیرو جمع آوردی کند و برای قدم های بعد خود برنامه بریزد. [[ادارد استارک]] که از نبود استنیس در دربار شگفت زده شده بود، گمان می برد علت آن اطلاع یافتن استنیس از طریقه ی مرگ [[جان ارن]] باشد. او خبر نداشت که استنیس از تصمیم رابرت برای انتخاب [[ادارد]] به عنوان [[دست پادشاه|دست جدید پادشاه]] دلسرد شده است. هنگامی که ادارد علت مرگ [[جان ارن]] را وا کاوی می کرد، او در یافت که استنیس و جان مدت زمان زیادی را در کنار هم سپری می کرده اند. زمانی که دانست استنیس و جان ارن از فاحشه خانه ای در پایتخت دیدار کرده اند، جایی با خصوصیت پرهیزکاری سخت گیرانه ی استنیس تناقض داشت، او به حقیقت نزدیک تر شد. رابرت بعد از یک شکار گراز مرد، و وارثش [[جافری براتیون]] (Joffrey Baratheon) بر تخت نشست. ادارد به عنوان نایب السلطنه سعی کرد به شاه حقیقی، استنیس کمک کند، ولی بیوه ی رابرت، سرسی لنیستر پیش دستی کرد و او را به زندان انداخت. جافری شاه بچه دستور اعدام ادارد را داد.

[[سلیس فلورنت|سلیس]] زیر نفوذ [[ملیساندر]] (Melisandre) از راهبه های [[رلور|لرد روشنایی]] (Lord of Light)بود. او اعتقاد داشت که استنیس باید به جنوب بادبان بکشد، و پرچم داران [[ریچ]] (The Reach) و [[سرزمین های طوفان]] را به تملک خود در آورد، با این وجود نتوانست استنیس را قانع کند. سلیس از استنیس خواست تا به [[رلور|لرد روشنایی]] ایمان بیاورد. او مدعی شد که ملیساندر در آتش مرگ رنلی را دیده است. استنیس در طلب قدرتی که ملیساندر پیش نهادش را داد، [[مذهب هفت]] (Faith of Seven) را کنار گذاشت و به پیروان [[رلور|لرد روشنایی]] گروید. مجسمه های هفت در [[دراگون استون]] چون قربانی هایی سوختند. ملیساندر ادعا کرد که استنیس [[آزور آهای]] (Azor Ahai) تجدید حیات یافته است، سمبلی مسیحایی در آیین [[رلور]] (R'hllor)، لرد روشنایی. تغییر مذهب استنیس به رلور باعث شد تا مردان استنیس به دو دسته تقسیم شوند، [[مردان شاه]] (King's Men) که ایمان خود را به مذهب هفت حفظ کردند و مردان ملکه (Queen's Men) که پیرو رلور بودند.

در اولین اقدام برای رسیدن به تخت آهنین، استنیس صد ها نامه به لرد های [[هفت پادشاهی]] (Seven Kingdoms) می فرستد، خود را شاه حقیقی وستروس می خواند و مدعی می شود که [[جیمی لنیستر|شاه کش]] (Kingslayer)، سر [[جیمی لنیستر]] (Jaime Lannister) پدر فرزندان سرسی است و نه رابرت براتیون. به جای حمله ی مستقیم به بارانداز پادشاه، استنیس [[استورمزاند]] را زیر م[[حاصره ی استورمز اند (299)|محاصره]] می گیرد، به امید آن که برادر کوچک ترش قوایش را به او ملحق کند. او به رنلی پیش نهاد وراثت و مقامی در شورای کوچک را می دهد. رنلی پیش نهاد را به سخره می گیرد و نزاعی بین دو برادر رخ می دهد. آن ها موافقت می کنند که نیرو هایشان در صبح به جنگ هم بروند. در آن شب [[ملیساندر]] از جادویش استفاده می کند و یک [[سایه ی قاتل|سایه ی متحرک]] (Animated shadow) به دنیا می آورد، و این سایه رنلی را در هنگام سپیده دم می کشد. با این اتفاق اکثر قوای همراه رنلی به استنیس می پیوندند.  

===طوفان شمشیر ها===

استنیس بعد از [[نبرد بلک واتر]] (Battle of Blackwater)، با لشکری در هم شکسته به [[دراگون استون]] بر می گردد. او دستور زندانی کردن دست خود، [[آلستر فلورنت]] (Alester Florent) را می دهد، که تلاش کرده بود صلحی را با لنیستر ها بر قرار کند و پیش نهاد گروگانی دادن [[شیرین براتیون]]، دختر استنیس را به آن ها داده بود.

زمانی که [[داووس سی ورث]] به [[دراگون استون]] بر می گردد، ابتدا به زندان انداخته می شود. سپس استنیس او را به نزد خود می خواند، تا پیش نهاد [[اکسل فلورنت]] را برای حمله به [[جزیره ی پنجه]] (Claw Isle) و در هم شکستن آن، در تلافی تسلیم شدن لرد آن، [[آردریان سلتیگار]] (Ardrian Celtgar) در برابر شاه [[جافری براتیون|جافری]]، بشنود. داووس این نظر را شیطانی خوانده، می گوید مردم عادی جزیره ی پنجه خیانتکار نیستند. استنیس نظر او را تایید کرده [[داووس سی ورث]] را دست پادشاه می کند، زیرا او از معدود افرادی است که شجاعت آن را داشته که به شاهش حقیقت را بگوید، حتی اگر این حقیقت خلاف نظر شاه باشد.

[[ملیساندر]] سه زالو را وارد خون [[ادریک استورم]]، حرام زاده ی رابرت می کند و استنیس با خواندن نام شاهان غاصب [[جافری براتیون]]، [[راب استارک]] و [[بیلون گریجوی |بالون گریجوی]] (Balon Greyjoy) آن ها را در آتش می اندازد. ملیساندر معتقد است که خون ادریک که همخون با شاه سابق است، قدرت های خاصی دارد. کمی بعد هر سه شاه به روش های مختلف می میرند. ملیساندر سپس از استنیس می خواهد تا [[ادریک استورم]] را قربانی کند تا جادویی را که مدعی است از سنگ اژدها بر می خیزاند کامل کند. جادویی که قدرتی برتر به استنیس می دهد. استنیس هر چند در ابتدا مخالفت می کند، اما در یک قدمی پذیرش این خواسته است تا آن که داووس قاچاقی پسرک را فراری داده، از استنیس می خواهد به شمال برود و از [[دیوار]] (The Wall) دفاع کند.

استنیس با قوایش به شمال می رود. او سلیس [[فلورنت|سلیس]] و [[شیرین براتیون|شیرین]] را در [[ایست واچ]] (East Watch-by-the-sea) باقی می گذارد و خود در طول دیوار به غرب لشکر می کشد. قوای او درست به موقع می رسد و لشکر [[وحشی ها]]ی (Wildings) [[منس رایدر]] (Mance Ryder) را در [[نبرد کسل بلک]] (Battle of Castle Black) در هم می شکنند. او در برج پادشاه (King's Tower) کسل بلک اقامت می گزیند، تا با وحشی ها کند. و به [[جان اسنو]] (Jon Snow)، حرام زاده ی [[ادارد استارک]] پیش نهاد می کند که او را در ازای حمایت از سلطنت استنیس مشروع کند و به مقام لرد [[وینترفل]] (Winterfell) برساند. با این وجود با رسیدن جان به مقام [[لرد فرمانده نگهبانان شب]] (Lord Commander of the Night's Watch) پیش نهاد استنیس نیز رد می شود. استنیس سپس تلاش می کند حمایت شمال را به روش های دیگر به دست بیاورد.}}

{{اسپویلر|استنیس از دیوار نامه هایی را برای سراسر لرد های شمال می فرستد و از آن ها می خواهد که به زیر فرمانش در آیند. تنها جواب او سکوت و مخالفت از جانب برخی از لردهاست، و تنها [[آرنولف کاراستارک]] (Arnulf Karstark) قلعه بان [[کارهولد]] (Karhold) پیش نهاد او را می پذیرد.}}

{{اسپویلر|طبق نظر [[گنجشک اعظم|سپتون اعظم جدید]] استنیس از حقیقت [[مذهب هفت]] روی برگردانده و [[رلور|اهریمن سرخ]] را پرستش می کند، و مذهب دروغین او جایی در هفت پادشاهی ندارد.

استنیس [[داووس سی ورث]] را به [[وایت هاربور]] (White Harbor) فرستاده، تا از جانب او با لرد [[وایمن مندرلی]] (Wyman Manderly) مذاکره کند. استنیس از جانب لرد های شمالی مخالفت های بسیاری را شنیده، اگر چه او توانسته بخشی از قوای [[خاندان آمبر]] (House Umber) را به فرماندهی [[مورس آمبر]] (Mors Umber) از آن خود کند. استنیس منس رایدر، [[شاه آن سوی دیوار]] (King-Beyond-the-Wall) را به جرم ترک [[نگهبانان شب]] (Night's Watch) سوزاند. او سپس به باقی ماندگان [[مردم آزاد]] (Free Folk) حق انتخاب داد، زانو زدن یا برگشتن به طبیعت وحشی آن سوی دیوار. وحشی ها از تهدید [[آدر ها]] (Others) در آن سوی دیوار وحشت زده بودند، لذا نه نفر از هر ده نفر آن ها حاضر به زانو زدن می شوند. منس رایدر سوخته بر خلاف تصور استنیس در حقیقت [[رتل شرت]] (Rattleshirt) تغییر شکل یافته بود.

[[آرنولف کاراستارک]] به استنیس پیش نهاد می دهد تا با به هم پیوستن قوایشان به [[درد فورت]] (Dreadfort)، قلعه ی [[محافظ شمال|محافظ جدید شمال]] (Warden of The North)، روس بولتون حمله کنند. استنیس موافقت می کند و برنامه می ریزد، زمانی که [[رمسی بولتون]] (Ramsay Bolton) با قوایش به جانب [[موت کیلین]] (Moat Cailin) که در اختیار [[آیرن بورن|آیرن بورن ها]] (Ironborn) حرکت می کنند، حمله را شروع کند. استنیس نمی داند که آرنولف کاراستارک در حقیقت تحت اختیار [[روس بولتون]] است، و خواهان به تله انداختن اوست. با این وجود زمانی که لرد فرمانده [[جان اسنو]] ار نقشه خبر دار می شود، به استنیس توصیه می کند که برنامه اش را متوقف کند، زیرا می داند [[درد فورت]] حتی با یک ساخلوی کوچک چقدر مستحکم است.

در عوض، استنیس به غرب حرکت می کند تا [[دیپ وود موت]] را از چنگال [[آیرن بورن]] هایی که آن را درتصرف دارند، در آورد. جان اسنو به او پیش نهاد می دهد از دل کوهستان بگذرد تا حمایت [[قبایل کوهستان شمال|قبایل کوهستان]] (Mountain Clans) از جمله [[خاندان فلینت از کوهستان|فلینت ها]] (Flints)، [[خاندان وول|وول ها]] (Wulls)، [[خاندان نوری|نوری ها]] (Norreys) و [[خاندان لیدل|لیدل ها]] (Liddles) را به دست آورد. قبایل کوهستان عمیقا به [[ادارد استارک]] وفادارند و از دیدار یک شاه خشنود و مغرور خواهند شد. استنیس حمایت بسیاری از روسای قبایل از جمله [[تورگن فلینت|تورگن فلینت پیر]] (Old Torghen Flint) و [[هوگو وول|هوگو وول "گنده جعبه"]] (Hugo "Big Bucket" Wull) را جلب کند. با سه هزار نفر جدیدی که به استنیس می پیوندند، او می تواند [[دیپ وود موت]] را [[باز پس گرفتن دیپ وود موت|باز پس]] بگیرد. استنیس چندین نفر از آیرن بورن ها، از جمله [[آشا گریجوی]] (Asha Greyjoy) را اسیر می گیرد و [[دیپ وود موت]] را به [[خاندان گلاور]] (House Glover) باز می گرداند. اقدامی که موجب محبوبیت او در شمال می شود و حمایت [[خاندان گلاور|گلاور ها]] و [[خاندان مورمونت]] (House Mormont) را برایش به ارمغان می آورد. همچنین تعدادی از بازماندگان [[غارت وینترفل]] (Sack of Winterfell)، که در [[جنگل گرگ ها]] (Wolfswood) پنهان شده اند به استنیس می پیوندند. او به سمت [[وینترفل]]  لشکر می کشد و قوای [[مورس آمبر]] و [[آرنولف کاراستارک]] نیز به او می پیوندد. طوفان شدید سرعت حرکت آن ها را کند می کند. جان که به وسیله [[آلیس کاراستارک]] (Alys Karstark) از خیانت [[آرنولف کاراستارک|آرنولف]] مطلع می شود، پیکی را به جانب استنیس گسیل می کند. در نزدیکی وینترفل، [[مورس آمبر]] [[تیان گریجوی]] (Theon Greyjoy) و "[[جین پول|آریا استارک]]" ("Arya Stark") را که از [[وینترفل]] فرار کرده اند، پیدا کرده به همراه یک بانکدار [[براووس|براووسی]] (Braavosi) که از دیوار به ملاقات استنیس آمده، به جانب او می فرستد.

طبق [[نامه ی حرام زاده|نامه ی توهین آمیزی]] که رمسی بولتون به جان می فرستد، استنیس و اکثر قوایش در جریان [[محاصره ی وینترفل]] (Winterfell) کشته شده اند. آخرین موقعیت استنیس روستایی پر از برف، در فاصله ی سه روزی غرب [[وینترفل]] است. مشخص نیست که استنیس واقعا مرده، یا آن که نامه تنها دروغی از جانب رمسی بوده است.}}

{{اسپویلر|اگر چه لشکر استنیس در دل برف و کولاک منزوی شده، اما او خودش را برای نبرد پیش رو با [[خاندان بولتون|بولتون ها]] آماده می کند. [[تایکو نستوریس]] (Tycho Nestoris)، نماینده ی بانک [[آهنین براووس|بانک آهنین]] (Iron Bank) از [[براووس]]  با استنیس دیدار کرده ، و این دو قراردادی را امضا می کنند. استنیس تصمیم دارد، او را به دیوار بفرستد، تا احیانا در موقع نبرد دستگیر نشود.

استنیس موقعیت خود را برای مقابله با پیش قراول [[روس بولتون]]، به فرماندهی سر [[هوستین فری]] (Hosteen Frey) آماده می کند. استنیس سر [[جاستین مسی]] (Justin Massey) را به عنوان اسکورت "[[جین پول|آریا استارک]]" به دیوار می فرستد، تا او را به برادرش [[جان اسنو]] برساند، تا از جان برای راهنماییش که [[قبایل کوهستان شمال]] را برای استنیس به ارمغان آورده بود، قدردانی کند.

استنیس به [[جاستین مسی]] دستور می دهد تا به همراه تایکو نستوریس به براووس برود. در آن جا او باید با پولی که از [[بانک آهنین براووس|بانک آهنین]] می گیرد، حداقل بیست هزار سرباز مزدور اجیر کند و به [[وستروس]] برگردد. استنیس همچنین جاستین را موظف می کند در صورتی که خودش در نبرد پیش رو کشته شد، از این ارتش را در جهت به تخت رساندن دخترش، [[شیرین براتیون]] استفاده کند.

 

استنیس همچنین برنامه دارد تیان گریجوی را اعدام کند، تا بدین وسیله حمایت لرد های شمالی را با کشتن قاتل [[برن استارک|برن]] (Bran) و [[ریکان استارک]] (Rickon Stark) به دست آورد.}}

'''کرسن''': پس [[رنلی براتیون|رنلی]] نه، بقیه ممکنه به کمکت بیان. [[راب استارک|پسر ادارد استارک]] ادعای [[پادشاه شمال|پادشاهی شمال]] رو کرده، با حمایت تمام قوای [[وینترفل]] و [[ریورران]] (Riverrun)

'''استنیس''': یک پسر خام و یک شاه دروغین دیگر، آیا باید یه مملکت تکه تکه رو بپذیرم.

'''کرسن''': مطمئنا یه مملکت نصفه بهتر از هیچه. و اگر به پسره کمک کنی تا انتقام پدرش رو بگیره-

'''استنیس''': چرا باید انتقام [[ادارد استارک]] رو بگیرم؟ اون مرد برای من اهمیتی نداشت. اوه، رابرت مطمئنا عاشقش بود. مثل یک برادر دوستش داشت، چقدر این رو شنیدم؟ من برادرش بودم، نه ادارد استارک، اما با رفتاری که با من می کرد نمی تونستی متوجه بشی. من [[استورمز اند]] رو براش حفظ کردم. گرسنگی کشیدن مردان خوب رو می دیدم، در حالی که [[میس تایرل]] و [[پاکستر ردواین]] (Poxter Redwyne) جلوی دید دیوار ها جشن می گرفتند. رابرت ازم تشکر کرد؟ نه. از ادارد استارک تشکر کرد که محاصره رو رفع کرد، اون هم در حالی که ما دیگه مجبور به خوردن موش و تربچه شده بودیم. به دستور رابرت یه ناوگان ساختم، و [[دراگون استون]] رو براش گرفتم. دستم رو گرفت بگه آفرین برادر، بدون تو چه کار می کردم؟ نه، من رو به خاطر این که گذاشتم [[ویلم دری]] (Willem Darry) [[ویسریس تارگرین|ویسریس]] (Viserys) و [[دنریس تارگرین|بچه]] رو ببره سرزنش کرد، انگار می تونستم جلوش رو بگیرم. پانزده سال توی [[ارباب کشتی ها|شوراش]] نشستم، به جان ارن کمک کردم مملکت رو اداره کنه زمانی که رابرت کارش زن و شراب بود، اما زمانی که جان مرد، برادرم من رو دست کرد؟ نه، چهار نعل رفت پیش دوست عزیزش ند استارک و [[دست پادشاه|افتخار]] رو بهش پیش نهاد داد. بگذریم که چقدر هم به نفع هر دوشون شد.|استنیس به استاد [[کرسن]]}}

{{نقل قول|[[خاندان استارک|استارک ها]] می خوان نصف مملکت من رو بدزدند، مثل [[خاندان لنیستر|لنیستر ها]] که [[تخت آهنین|تختم]] رو دزدیدند و برادر عزیز خودم که سرباز ها، پرچمداران و قلعه هایی که قانونا حقه منه رو دزدیده. اون ها همشون غاصبند. همشون دشمن منند.}}

{{نقل قول|مردان خوب و شریفی برای [[جافری براتیون|جافری]] می جنگند، با این اعتقاد غلط که اون پادشاه به حقه. یک شمالی ممکنه همین رو در مورد [[راب استارک]] بگه. ولی این لرد هایی که دور [[رنلی براتیون|برادر من]] جمع شدن می دونستند که او غاصبه. دلیلشون برا پشت کردن به پادشاه حقیقیشون چیزی بهتر از رویایی قدرت و افتخار نبوده، و برای من مشخص شده که چی هستند. عفوشون کردم، بله بخشیده شدند ولی فراموش نشدند.|استنیس به [[داووس سی ورث]]}}

{{نقل قول|من پادشاه حقیقی هستم و [[راب استارک|پسر شما]] هم کمتر از [[رنلی براتیون|برادرم]] خائن نیست. نوبت به او هم خواهد رسید.|استنیس به [[کتلین تالی]](Catelyn Tully)}}

{{نقل قول|پادشاه ها دوستی ندارند، فقط رعیت و دشمن دارند.|استنیس به [[کتلین تالی]]}}

{{نقل قول|من پرستش خدایان را روزی ترک کردم که [[مغرور بال]] (Windproud) در داخل خلیج شکست. هر خدایی که این قدر هیولاست که مادر و پدرم رو غرق می کنه، هرگز پرستش من رو نخواهد داشت. سپتون اعظم پیشم وراجی می کرد که چطور تمام عدالت و خوبی ها از خدایان نشات گرفته، اما تمام چیزی که من از این دو می دیدم، به دست بشر صورت گرفته است.|استنیس به [[داووس سی ورث|داووس]]}}

{{نقل قول|من هرگز این رو نخواستم، همین طور که هرگز نمی خواستم شاه بشم. با این وجو آیا می تونم بهش بی اعتنا باشم؟ ما سرنوشت خودمون رو انتخاب نمی کنیم. با این وجود ما باید...باید وظیفه مون رو انجام بدیم، نه؟ بزرگ و کوچک، ما باید وظیفه مون رو انجام بدیم.|استنیس به [[داووس سیورث|داووس]]}}

{{نقل قول|من هرگز این تاج رو نخواستم. طلا سرده و روی سر سنگینه، اما تا زمانی که من شاهم، وظایفی دارم... اگه من باید [[ادریک استورم|یک کودک]] رو قربانی آتش کنم تا یک میلیون کودک رو از تاریکی نجات بدم... قربانی... هرگز آسان نیست داووس، در غیر این صورت یک قربانی واقعی نیست.|استنیس به [[داووس سی ورث|داووس]]}}

{{نقل قول|مساله خواستن نیست. به عنوان وارث رابرت، تخت مال منه. این قانونه.|[[استنیس به داووس سی ورث|داووس]]}}

{{نقل قول|من شاهم. خواستن دخیل نیست. من وظیفه ای نسبت به دخترم دارم. نسبت به مملکت. و حتی نسبت به رابرت. او من رو خیلی کم دوست داشت، می دونم، با این وجود او هنوز برادرم بود. زن لنیستری به او یک جفت شاخ داد و یک دلقک کامل از او ساخت. ممکنه حتی اونو کشته باشه، همون طوری که جان ارن و ند استارک رو کشت. برای چنین جنایاتی باید عدالت برقرار بشه. شروعش با سرسی و فرزندان پلیدشه. اما فقط شروعش. من می خوام دربار رو تمیز کنم. همون طور که رابرت باید بعد از ترایدنت این کار رو می کرد.|استنیس به [[داووس سی ورث|داووس]]}}

{{نقل قول|رابرت می تونست توی یک فنجون بش...ه و مردم به اون بگن شراب، ولی من بهشون آب سرد تمیز پیش نهاد می دم و اونا با شک اخم می کنند و به هم می گن چقدر مزه ی عجیبی می ده.|استنیس به [[داووس سی ورث|داووس]]}}

{{نقل قول|به نظر می رسه ازدواج خطرناک تر از جنگیدان شده.}}

{{نقل قول|آدر ها|اهریمن هایی از برف و یخ و سرما، دشمن قدیمی، تنها دشمنی که اهمیت داره.}}

{{نقل قول|کاش تمام لرد های هفت پادشاهی یه گردن داشتند...}}

'''استنیس''': من فکر می کردم که اون پرساتار دختر [[کرستر]]ه (Craster).

ملیساندر:هم دختر و هم همسرش، اعلی حضرت. [[کرستر]] با تمام دختراش ازدواج کرده. پسر [[گیلی]] (Gili) محصول جفت شدن این دو نفره.

استنیس: پدر خودش ازش صاحب بچه شده؟ پس، خوب شد از شرشون خلاص شدیم. من همچین موجودات پلیدی رو این جا تحمل نمی کنم. این جا [[بارانداز پادشاه]] نیست.|استنیس به [[ملیساندر]]}}

{{نقل قول|ما همه می دونیم [[رابرت براتیون|برادرم]] اگه بود چی کار می کرد. رابرت تنهایی به طرف دروازه های وینترفل می تاخت، با پتک جنگیش در هم خوردشون می کرد به داخل خرابه ها می رفت و [[روس بولتون]] رو با دست چپش و [[رمسی بولتون|حرامزاده]] رو با دست راستش می کشت. من رابرت نیستم. ولی ما لشکر خواهیم کشید، و [[وینترفل]] رو آزاد می کنیم... یا در این راه کشته می شیم.}}