خاندان تارگرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه نغمه ای از یخ و آتش
(صفحه‌ای جدید حاوی «{{ناقص|در حال تکمیل}} {{خاندان | نام_خاندان = خاندان تارگرین | تصویر = [[پرونده:House...» ایجاد کرد)
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۲۹ ژوئن ۲۰۱۳، ساعت ۲۱:۵۳

Content.png
این مقاله ناقص است. با توسعه ی آن یا ویرایش متن موجود به دانشنامه نغمه ای از یخ و آتش کمک کنید.
در حال تکمیل.
خاندان تارگرین
House Targaryen.PNG
نشان یک اژدهای سه سر سرخ روی زمینه سیاه
شعار آتش و خون
جایگاه ردکیپ
درگن استون
لرد فعلی شهبانو دنریس تارگرین
منطقه بارانداز پادشاه

درگن استون

والریا
عنوان شاه هفت پادشاهی

فرمانروای اندال ها، روینارها و مردمان نخستین

شاهزاده درگن استون (لقب ولیعهد)
لرد بالا دست ندارد
شاخه ها بلک فایر
باراتیون
سلاح اجدادی دارک سیستر
بنیانگذار اگان فاتح
تاریخ شکل گیری 0 (حدود 300 سال پیش)
0-House Targaryen Family tree.jpg

خاندان تارگرین (House Targaryen) یکی از خاندان های نجیب زاده از نژاد والریا (Valyrian descent) هستند که توانستند از نابودی والریا (Doom) نجات یابند. آنان سال ها در جزیره درگن استون (Dragonstone) زندگی می کردند تا این که اگان تارگرین (Aegon Targaryen) و خواهرهایش سوار بر اژدهایانشان هفت پادشاهی را به زیر سلطه خود درآوردند. خاندان تارگرین به مدت سیصد سال به عنوان پادشاهان وستروس حکومت کردند تا این که در زمان شورش غاصب (War of the Usurper) سرنگون شدند. مقر آنان شهر مرکزی بارانداز پادشاه (King's Landing) و قلعه جزیره درگن استون بود.[۱]

فرهنگ

آداب و رسوم

نشان خاندان تارگرین یک اژدهای سه سر سرخ رنگ در حال دمیدن آتش روی زمینه سیاه است. اژدهای سه سر به اگان فاتح و دو خواهرش راینیس (Rhaenys) و ویسنیا (Visenya) اشاره میکند[۲][۳]، و شعار این خاندان «آتش و خون» است.[۴] شاهان تارگرین در شهر بارانداز پادشاه به تخت می نشستند، که مکانی بود که اگان و ارتشش نخستین بار پا به وستروس گذاشته و نخستین باروی خود را بنا کردند؛ اما با این وجود درگن استون همچنان مقر سنتی وارث تاج و تخت باقی ماند.

خاندان تارگرین در طول تاریخ از خدایان والریا پیروی میکردند؛ اما اندک زمانی پیش از فتح هفت پادشاهی پرستش خدایان والریا را رها کرده و به آیین هفت (Faith of the Seven) که مذهب غالب در وستروس بود گرویدند. با این حال آنان همچنان به سنت والریایی ازدواج با محارم مبادرت می ورزیدند، و برادران با خواهران و یا با برادرزادگان و خواهرزادگان خود ازدواج می نمودند، و این گونه خود را از دیگر خاندان های اشراف زاده وستروس جدا و برتر نگاه می داشتند.

جسد تارگرین ها پس از مرگ سوزانیده می شد.[۵]

منابع و یادداشت ها