اتو های‌ تاور

دیمون تارگرین

اتو های تاور، اثر Enife ©
القاب	شوالیه (Ser) دست پادشاه (Hand of the King)
عنوان	سر (Ser)
خاندان	خاندان های تاور (House Hightower) سبزها (Greens)
تابع	سبزها (Greens)
نژاد	انسان (Human)
فرهنگ	ریچ (Reach)
تولد	در یا پیش از سال ۷۶ پس از ورود اگان در —
مرگ	در سال ۱۳۰ پس از ورود اگان در بارانداز پادشاه (King’s Landing)
همسر	ناشناخته
کتاب(ها)	جهان یخ و آتش (The World of Ice & Fire) (ذکرشده) آتش و خون (Fire & Blood) (ذکرشده) ظهور اژدها (The Rise of the Dragon) (ذکرشده) شاهزاده سرکش (The Rogue Prince) (ذکرشده) شاهزاده و ملکه (The Princess and the Queen) (ذکرشده) توفانی از شمشیرها (A Storm of Swords) (ذکرشده)
خاندان های تاور – مشعل سپید بر زمینه سبز (Hightower sigil)
بازیگر	ریس ایفانس (Rhys Ifans)
سریال	خاندان اژدها (House of the Dragon): فصل ۱ | ۲ | ۳

اتو های تاور (knight شوالیه) از خاندان های تاور (House Hightower) در اولدتاون (Oldtown) بود که به عنوان دست پادشاه (Hand of the King) به سه پادشاه خدمت کرد، اگرچه دو تن از آن‌ها او را در مقاطعی از سمتش برکنار کردند. او برادر کوچک‌تر لرد های تاور بود، و عموی اورموند های تاور، لرد خاندان. فرزندان او شامل آلیسنت های تاور، دومین ملکه ویسریس تارگرین یکم، و گواین های تاور (Ser Gwayne Hightower)، دومین فرمانده شنل‌های زرین بود. اتو به عنوان هشداری در یادها مانده است که دانش همه چیز نیست.

در اقتباس تلویزیونی خاندان اژدها (House of the Dragon)، نقش اتو را ریس ایفانز ایفا می‌کند.

شخصیت

اتو های تاور در زمان خود مردی با دانش فراوان شمرده می‌شد، اما در عین حال مغرور، متکبر، بی‌پرده و سلطه‌جو بود. او مردی محتاط، روشمند، و جاه‌طلب بود. بسیاری او را مورد کینه و حسادت قرار می‌دادند.

بزرگ‌ترین رقیب اتو، دیمون تارگرین، شاهزاده بود.

تاریخچه

دوران جوانی

در سال 101 پس از ورود اگان، پس از مرگ شاهزاده بالئون تارگرین، پسر و وارث جهریس تارگرین یکم و دست پادشاه (Hand of the King)، جهریس، سِر اتو های تاور را به عنوان دست جدید خود فراخواند. سِر اتو همسر و فرزندانش را به دربار در بارانداز پادشاه (King's Landing) آورد، از جمله دختر پانزده‌ساله‌اش آلیسنت. شاه جهریس از مرگ بالئون و همسر محبوبش، ملکه آلیسانه تارگرین، به شدت داغدار و اندوهگین شد و با وخامت اوضاع سلامتی‌اش زمین‌گیر گشت. اتو در دو سال پایانی سلطنت جهریس، به‌طور مؤثر بر هفت پادشاهی حکومت می‌کرد، در حالی که دخترش آلیسنت از پادشاه بیمار پرستاری می‌کرد.

اتو به عنوان دست ویسریس تارگرین یکم، نوهٔ جهریس که در سال 103 پس از ورود اگان بر تخت نشست، ادامه خدمت داد. گفته می‌شد هرچه دوران خدمت اتو طولانی‌تر می‌شد، غرورش بیشتر می‌گردید و بسیاری از لردها نسبت به او کینه و حسادت می‌ورزیدند. اتو به رقیب سرسخت برادر پادشاه و وارث محتمل او، شاهزاده دیمون تارگرین، بدل شد؛ کسی که به عنوان استاد سکه (master of coin) منصوب شده بود. اتو پادشاه را متقاعد کرد که دیمون را از سمتش برکنار کند، و بار دیگر نیز چنین کرد هنگامی که ویسریس دیمون را استاد قوانین (master of laws) نامید. با این حال، اتو از این کار پشیمان شد زمانی که دیمون به عنوان فرمانده نگهبانان شهر (commander of the City Watch) منصوب شد، زیرا این سمت دو هزار مرد را زیر فرمان دیمون قرار می‌داد و شاهزاده در این مقام شکوفا شد. اتو بیم داشت که اگر دیمون روزی بر تخت آهنین (Iron Throne) بنشیند، به دومین مگار بی‌رحم بدل گردد. او این ترس‌هایش را با برادرش، لرد برج های تاور، در میان گذاشت. بدین ترتیب، در آن زمان، اتو خواستار آن بود که شاهدخت رینيرا تارگرین جانشین پدرش شود (با وجود تصمیم شورای بزرگ سال 101 بعد از فتح، که بسیاری باور داشتند این سابقة عدم انتقال تخت به زنان را تثبیت کرده بود). ویسریس غالباً می‌کوشید میان اتو و دیمون صلح برقرار کند، اما دشمنی میان آن دو همچنان ادامه داشت.

پس از مرگ اِما ارن در هنگام زایمان در سال 106 پس از ورود اگان، شاه ویسریس رسماً شاهدخت رینيرا را به عنوان وارث تخت آهنین معرفی کرد، و همچنین دختر اتو، آلیسنت را به همسری دوم خود برگزید. اگرچه ملکه آلیسنت به زودی در سال 107 پس از ورود اگان پسری به دنیا آورد، شاهزاده اگان، اما ویسریس هیچ تغییری در ترتیب جانشینی ایجاد نکرد و بر این باور بود که این مسئله فیصله یافته است. در سال 109 پس از ورود اگان، اتو به دلیل «سرزنش و اصرار بیش از حد» بر ویسریس برای جایگزینی رینيرا با اگان به عنوان وارث، از سمت دست عزل شد. اتو که دیگر جایی در دربار نداشت، به اولدتاون بازگشت. با این حال، اهداف اتو در دربار باقی ماند، زیرا گروهی به نام «حزب ملکه»، که به سبزها شهرت یافت، شکل گرفت؛ گروهی از لردهای قدرتمند که دوستان ملکه آلیسنت بودند و از حقوق پسران او حمایت می‌کردند.

در سال 120 پس از ورود اگان، جانشین اتو در سمت دست، لرد لیونل استرانگ، در هارنهال درگذشت. استاد اعظم ملوس مردی جوان‌تر را برای جانشینی پیشنهاد داد، اما شاه ویسریس آشنایی و اعتماد را ترجیح داد و اتو دوباره به مقام دست بازگشت. در دربار، دشمنی میان سبزها، حامیان ملکه آلیسنت، و سیاهان، حامیان شاهدخت رینيرا، همچنان شدت گرفت. در نخستین روز سال 127 پس از ورود اگان، شاه ویسریس ضیافتی برای جشن بازگشت سلامتی‌اش برگزار کرد. در نشانه‌ای از آشتی، رینيرا و آلیسنت لباس‌هایی به رنگ یکدیگر پوشیدند و آنان و خانواده‌هایشان ابراز محبت‌های فراوانی به یکدیگر کردند. شاهزاده دیمون در سلامتی سِر اتو باده نوشید و از خدمت وفادارانه‌اش به عنوان دست سپاسگزاری کرد، در حالی که اتو در پاسخ از شجاعت دیمون سخن گفت. با این حال، پس از خروج پادشاه از ضیافت، نزاع دوباره سر برآورد.

در طول دههٔ پایانی سلطنت ویسریس تارگرین یکم، اتو تا حد زیادی موفق شد شورای کوچک (small council) را با حامیان خود پر کند. هرچند زمان دقیق ورود این افراد به شورا روشن نیست، اما تا آخرین سال سلطنت ویسریس در سال 129 پس از ورود اگان، شورا عمدتاً از سبزها تشکیل شده بود: لارس استرانگ لرد، استاد نجواها (master of whisperers) بود، تایلند لنیستر (Ser Tyland Lannister) استاد کشتی‌ها (master of ships) بود و جاسپر وایلد (Lord Jasper Wylde) استاد قوانین (master of laws) بود. کریستون کول (Ser Criston Cole)، فرمانده کل گارد پادشاهی (Lord Commander of the Kingsguard)، از پیش از اعضای پرشور جناح آلیسنت بود، در حالی که استاد اعظم اورویل بی‌طرف سیاسی محسوب می‌شد (بخشی به دلیل سوگندهایش به عنوان مَیستر (maester)). تنها مخالف آنان لرد سالخورده لایمن بیزبری بود که از اواخر سلطنت جهریس یکم به عنوان استاد سکه (master of coin) خدمت کرده بود. تا ماه دوم سال 129 پس از ورود اگان، شاه ویسریس غالباً بیش از حد بیمار بود که بتواند حکومت کند و ترجیح می‌داد امور مملکت را به سِر اتو بسپارد.

وقتی ویسریس در سومین روز از سومین ماه سال 129 پس از ورود اگان در خواب درگذشت، اتو نقشی حیاتی در تاج‌گذاری نوهٔ ارشدش به عنوان شاه اگان تارگرین دوم ایفا کرد، در مخالفت با وصیت‌نامهٔ نهایی ویسریس یکم که رینيرا تارگرین را به عنوان جانشین معرفی کرده بود. این سرپیچی، جنگ داخلی‌ای را آغاز کرد که به رقص اژدهایان (Dance of the Dragons) شهرت یافت.

رقص اژدهایان

پرونده:The Greens by naomimakesart.jpg

سبزها: از چپ به راست، شاهزاده دیرون، شاهزاده ایموند، سِر اتو های تاور، شاه اگان دوم، ملکه بیوه آلیسنت های تاور، ملکه هلاِنا، شاهزاده میلور، شاهزاده جهریس، شاهدخت جههرا. اثر از Naomimakesart ©

مقاله اصلی: رقص اژدهایان

در سال 129 پس از ورود اگان، صبح روزی که شاه ویسریس تارگرین یکم مرده یافت شد، ملکه آلیسنت و کریستون کول، اعضای شورای کوچک را به اقامتگاه‌های ملکه فراخواندند. استاد اعظم اورویل بحث را با تدابیری که باید پس از مرگ شاه اتخاذ می‌شد و تدارکات برای تاج‌گذاری رینيرا آغاز کرد، اما اتو های تاور سخن او را قطع کرد و گفت نخست باید دربارهٔ جانشینی تصمیم‌گیری شود. سِر اتو به شورا گفت که به عنوان دست پادشاه، بر هفت پادشاهی فرمان خواهد راند تا زمانی که شاه اگان تاج‌گذاری کند. اتو اظهار داشت که نباید اجازه دهند رینيرا ملکه شود، زیرا شوهرش، شاهزاده دیمون تارگرین، فرمانروای واقعی خواهد بود و بی‌درنگ آلیسنت و خود او را اعدام خواهد کرد. در بحثی که به دنبال آمد، تنها لایمن بیزبری لرد اصرار داشت که رینيرا باید به عنوان ملکه تاج‌گذاری شود و قصد ترک جلسه را داشت. بنا به گفتهٔ اورویل، سپس اتو دستور بازداشت و زندانی کردن لرد سالخورده بیزبری را در سیاه‌چال‌ها (black cells) صادر کرد، جایی که او بر اثر سرما جان سپرد.

پس از کنار گذاشتن بیزبری، شورای سبز نقشه‌های خود را طراحی کردند و به تحریک لارس استرانگ لرد، سوگند خون خوردند تا وفاداری‌شان را به یکدیگر و به شاه جدید اعلام کنند. سِر اتو دستور بازداشت همهٔ کسانی را صادر کرد که در بارانداز پادشاه ممکن بود به رینيرا وفادار باشند. او پسرش، سِر گواین های تاور را به عنوان دومین فرمانده شنل‌های زرین (gold cloaks) منصوب کرد و به او دستور داد که لوتر لارجنت، فرمانده نگهبانان شهر، را زیر نظر داشته باشد تا نشانه‌ای از خیانت به شاه اگان دوم در او بیابد. در حالی که اتو مشغول سنجش حامیان و نیروهای احتمالی رینيرا بود، کلاغ‌ها به سوی همهٔ لردها و شوالیه‌هایی که احتمالاً به اگان وفادار می‌ماندند فرستاده شدند. اتو همچنین کلاغی برای دالتون گری‌جوی لرد فرستاد و در برابر اتحاد و استفاده از ناوگانش، منصب استاد کشتی‌ها را به او پیشنهاد داد.

هنگامی که استفان دارکلین (Ser Steffon Darklyn) از گارد پادشاهی و دیگر وفاداران به سیاهان (black loyalists) از بارانداز پادشاه گریختند و تاج شاه ویسریس را با خود بردند، اتو جایزه‌ای برای دستگیری آنان تعیین کرد و آنان را خائن تغییر‌وفا (turncloak) نامید. در همین حال، رینيرا در دراگون‌استون (Dragonstone) باقی مانده بود و تنها پس از تاج‌گذاری اگان از غصب (usurpation) خود آگاه شد. پس از رسیدن سِر استفان به دراگون‌استون، او نیز تاج‌گذاری کرد و به عنوان ملکه رینيرا تارگرین یکم شناخته شد. نخستین اقدام او اعلام خیانت و طغیان اتو های تاور و ملکه آلیسنت بود.

اتو نوه‌اش، شاهزاده ایموند تارگرین را بر پشت وگار (Vhagar) اژدها به استورمزاند (Storm's End) فرستاد تا با پیشنهاد یک نامزدی (betrothal) به یکی از چهار طوفان (Four Storms)، وفاداری بوروس براتیون لرد را به سبزها جلب کند. او موفق شد، اما زمانی که شاهزاده لوسریس ولاریون، پسر رینيرا، برای پیشنهاد اتحاد با ملکه نزد بوروس آمد، ایموند با خشونت پاسخ داد، چرا که سال‌ها پیش لوسریس او را زخمی کرده بود. آنان بر فراز خلیج کشتی‌شکن (Shipbreaker Bay) بر اژدهایانشان جنگیدند و این نبرد به مرگ لوسریس و آرکس (Arrax) انجامید. هنگامی که ایموند به بارانداز پادشاه بازگشت، اتو ناخشنود بود و گفت: «تو فقط یک چشم از دست دادی. چگونه می‌توانی چنین نابینا باشی؟»

شاهزاده دیمون تارگرین برای مرگ پسرخوانده‌اش سوگند به انتقام یاد کرد و آدمکشانی را به قلعه سرخ (Red Keep) فرستاد؛ قصابی به نام بلاد و موش‌گیری که به چیز معروف بود. آنان شاهزاده جهریس تارگرین، پسر شاه اگان را کشتند و گریختند. (در حالی که بلاد دستگیر و تا مرگ شکنجه شد، چیز هرگز یافت نشد، و در خشم، اگان دستور داد همهٔ موش‌گیران بارانداز پادشاه اعدام شوند. اتو صد گربه به قلعه سرخ آورد تا جایگزین آنان شوند.) پس از مرگ دو شاهزاده، لوسریس و جهریس، هر دو طرف خواستار انتقام شدند و درگیری میان شاه و ملکهٔ رقیب به جنگ آشکار بدل گشت.

با آغاز نخستین نبردهای جنگ، سِر اتو سرگرم جلب حمایت لردها، استخدام سربازان اجیر (sellswords)، تقویت استحکامات بارانداز پادشاه و جستجوی متحدان دیگر بود. او پیام‌هایی برای اورموند های تاور، برادرزاده‌اش، فرستاد و از او التماس کرد که نیروهای اولدتاون را برای سرکوب شورش‌های متحدان رینيرا در دریادل (Reach) به کار گیرد. اتو تلاش کرد تا حمایت کورِن مارتل (Qoren Martell)، شاهزاده دورن، را به دست آورد که پیش‌تر در جنگ بر سر سنگ‌های پله‌ای (War for the Stepstones) با شاهزاده دیمون جنگیده بود، اما ناکام ماند. از آنجا که دالتون گری‌جوی به پیشنهادش پاسخ نداده بود، اتو به دشمن دیگر شاهزاده دیمون، یعنی اتحاد سه‌گانه (Triarchy) شامل میر (Myr)، لیس (Lys) و تایروش (Tyrosh) روی آورد و وعدهٔ حقوق انحصاری تجارت در بارانداز پادشاه را در برابر شکستن محاصرهٔ خاندان ولاریون‌ (House Velaryon) بر گالت (Gullet) به آنان داد، و همچنین کنترل سنگ‌های پله‌ای را پیشنهاد کرد.

با این حال، شاه اگان تارگرین دوم دیپلماسی اتو را در زمانی که شاهزاده دیمون هارنهال را تسخیر کرده بود و بسیاری از خاندان‌ها به سیاهان پیوسته بودند، کند و بزدلانه تلقی کرد. به گفتهٔ سپتون یوستاس، روزی اگان وقتی اتو را در حال نوشتن نامه‌ای دیگر دید، دوات را روی دامن پدربزرگش ریخت و به او گفت «خون بریز، نه جوهر.» بازرگانان بارانداز پادشاه هر صبح از محاصره نزد شاه شکایت می‌کردند و اتحاد سه‌گانه هنوز به پیشنهاد اتو پاسخی نداده بود. سرانجام، اگان از صبر کردن برای «انجام کاری» از سوی اتو به تنگ آمد. به‌رغم التماس‌های ملکه آلیسنت، شاه اگان دوم زنجیر منصب را از گردن پدربزرگش کند و مقام دست پادشاه را به کریستون کول، فرمانده کل گارد پادشاهی، سپرد.

سقوط بارانداز پادشاه (Fall of King's Landing)، اثر Jota Saraiva ©

تنها پس از برکناری‌اش بود که تلاش‌های دیپلماتیک اتو به ثمر نشست. شورای عالی اتحاد سه‌گانه (High Council of the Triarchy) پیشنهاد اتو را برای اتحاد پذیرفت و نود کشتی جنگی (warship) به سوی گالت (Gullet) فرستاد. در پنجمین روز از سال 130 پس از ورود اگان، ناوگان اتحاد سه‌گانه در نبرد گالت (Battle of the Gullet) خونین با ناوگان ولاریون جنگید، که به تلفات سنگین از هر دو طرف انجامید. با این حال، اتحاد سه‌گانه نتوانست سلطهٔ ناوگان ولاریون بر سواحل شرقی وستروس را بشکند.

پس از آن‌که رینيرا و سیاهان بارانداز پادشاه را گرفتند در سال 130 پس از ورود اگان، اتو نخستین کسی بود که همان‌گونه که پیش‌بینی کرده بود، به جرم خیانت سرش از تن جدا شد.

رویدادهای اخیر

یش

دavos سی‌ورث لرد، که اکنون دست پادشاه استنیس براتیون است، نگران است که از اصل و نسب فروتنانه‌اش بیش از اندازه بالا رفته باشد. وقتی دavos پیشنهاد می‌کند که دست باید فردی دانشمند باشد، مَیستر پیلوس یادآور می‌شود که اتوی دانشمند هم دست ناموفقی بود.

گفته‌ها

ریس ایفانز (Rhys Ifans) در نقش اتو های تاور در خاندان اژدها (House of the Dragon)

”	بهتر دلشاد قلمرو باشد تا ارباب کپرنشین.	“
—اتو، خطاب به لرد های تاور برادرش

”	به خطا نروید؛ اگر رینيرا بر تخت آهنین نشیند، این ارباب کپرنشین خواهد بود که بر ما حکم می‌راند، همسری پادشاهی به همان اندازه بی‌رحم و سخت‌گیر که مگار بود. سر خودم نخستین سری خواهد بود که از تن جدا می‌شود، شکی ندارم، اما ملکهٔ شما، دخترم، به زودی به دنبال خواهد آمد.	“
—اتو، خطاب به شورای سبز

”	اتو: به ایشان آسیبی نرسانید، مگر آنکه مقاومت کنند. کسانی که زانو خم کنند و به شاه اگان سوگند وفاداری یاد کنند، از جانب ما آسیبی نخواهند دید. اورویل: و آنان که نپذیرند؟ جاسپر: خائن‌اند، و باید مرگی درخور خائنان یابند.	“
—اتو، اورویل و جاسپر وایلد

”	تو فقط یک چشم از دست دادی. چگونه می‌توانی چنین نابینا باشی؟	“
—اتو، خطاب به ایموند تارگرین

”	تخت‌ها با شمشیر به دست می‌آیند، نه با قلم‌نی. خون بریز، نه جوهر.	“
—اگان تارگرین دوم، خطاب به اتو

”	باتروِل لرد به机‌هوشی، مایلز اسمال‌وود به شجاعت، و سِر اتو های تاور به دانش مشهور بودند، اما هر یک به‌عنوان دست پادشاه شکست خوردند.	“
—پیلوس، خطاب به داووس سی‌ورث

خانواده

سِر اتو های تاور یک دختر داشت، آلیسنت، و تعداد نامعلومی پسر؛ که کوچک‌ترینشان سِر گواین بود. اتو چهار نوه و سه نتیجه داشت.

همسر اتو در کتاب‌ها هرگز معرفی نشد و تنها یک‌بار گذرا از او یاد شده است: «سِر اتو همسر و فرزندانش را به دربار آورد و با وفاداری برای شاه جهریس خدمت کرد تا آخرین سال‌های او.» سریال خاندان اژدها جزئیات بیشتری افزود: اینکه او در اوایل سلطنت شاه ویسریس تارگرین یکم درگذشته است و نامش الیریه فلورنت (Alyrie Florent) بوده است. در دنیای سریال، الیریه زنی دیندار بود.