نبرد چمنزار سرخ

نبرد چمنزار سرخ
جنگ	شورش بلک فایر
تاریخ	سال 196 پس از ورود اگان
مکان	چمنزار سرخ
نتیجه	پیروزی وفاداران به سلطنت
نیروهای درگیر نیروهای وفادار به سلطنت که از پادشاه دیرون دوم حمایت می‌کنند. نیروهای شورشی که از ادعای دیمون بلک فایر پشتیبانی می‌کنند. فرماندهان بیلور تارگرین، میکار تارگرین اول، بریندن ریورز دیمون بلک فایر، ایگور ریورز قدرت نظامی نامعلوم نامعلوم تلفات لرد هی فورد، ویل وین وود، شوالیه‌ی نه ستاره، راجر از پنی تری دیمون بلک فایر، ایمون بلک فایر، اگان بلک فایر، سر ادوین آسگری، سر هارولد آسگری، آدام آسگری

نبرد چمنزار سرخ یکی از بزرگترین نبردهای رخ داده در جریان شورش بلک فایر می‌باشد که به شکل موثری به آن پایان داده و سلطنت پادشاه دیرون دوم را بر هفت پادشاهی تثبیت کرد.

معرفی

اگان تارگرین چهارم دیمون بلک فایر، پسر نامشروع دینا تارگرین، را به عنوان پسر نامشروع خود معرفی کرد و شمشمیر والریایی بلک فایر را که شمشیر پادشاهان تارگرین بود به او داد. اگان در بستر مرگ، تمامی فرزندان نامشروعش را قانونی اعلام کرد و با این کار آنان را وارد خط وراثت تاج و تخت کرد. در گذز سال‌ها، دیمون که لقب بلک فایر را به خاطر نام شمشیرش بر خود نهاده بود، به این باور رسید که او باید به جای دیرون دوم، که پدر و مادرش مورد سوال بودند، پادشاه شود. دیمون در نهایت ادعا کرد که پادشاه بر حق است و شروع به جمع‌آوری ارتش کرد. مملکت بین «اژدهای سرخ و اژدهای سیاه» تقسیم شد. لرد آمبروس باترول، دست پادشاه دیرون دوم هیچ کاری برای آرام کردن اوضاع نمی‌کرد، بعضی حتی مشکوکند که آیا او در این پیش‌آمدها دست داشته است یا خیر. چند روز پیش از نبرد، لرد هی فورد، از وفاداران برجسته، جانشین او شد.

نبرد

دو ارتش در یک زمین بی‌نام و نشان به یکدیگر رسیدند. دیمون آن روز توقف ناپذیر بود، او ابتدا پیشقراول لشکر دشمن، لرد ارن را در هم شکست و پیش از رو در رو شدن با سر گواین کوربری از گارد پادشاه، ویل وین وود و شوالیه نه ستاره را از پای درآورد. نبرد خونینی بین این دو در گرفت، دیمون شمشیر والریایی بلک فایر را در دست داشت و گواین شمشیر والریایی لیدی فورلورن، پیش از آنکه دیمون موفق شود حریفش را به شدت مجروح کند، او را در حالیکه خونریزی داشت و بینایی‌اش را از دست داده بود رها کرد. دیمون دست از کار کشید و سپس، برای اینکه مطمئن شود آسیب بیشتری به گوان نمی‌رسد، به ردتاسک دستور داد تا او را به عقب سپاه نزد استادان ببرد.

در همین زمان، بلاد ریون و همراهانش دندان های غراب، به بالای برآمدگی گریان(weeping ridge) رفتند و با بدست آوردن زمینی مرتفع، موقعیت دیمون را تیرباران کردند. بلاد ریون از آنجا که میدانست دیمون هیچگاه پسرانش را در میدان نبرد رها نمی‌کند ابتدا پرچمدار دیمون را پیدا کرد و پسر بزرگتر دوقلوهای دیمون،اگان، را کشت و سپس دیمون را با هفت تیر زخمی کرد و از پای درآورد. برادر کوچکتر، ایمون، پس از مرگ پدرش بلک فایر را برداشت، و بلاد ریون او را هم کشت.

با سقوط رهبران جنگ، شورشیان پا به فرار گذاشتند، تا اینکه بیتراستیل که فرماندهی جناج راست را از آغاز جنگ برعهده داشت، توانست این فرار را تبدیل به یک یورش بزرگ به سمت دشمن کند و شخصا وارد نبرد تن به تن بزرگی با بلاد ریون شود و در حین نبرد یکی از چشمان او را کور کند. در همان زمان، شاهزاده بیلور نیزه شکسته، با ارتشی از استورم لردها و دورنیش‌ها عقبه‌ی سپاه شورشیان را مورد هجوم قرار داد، خطوط جنگیشان را در هم شکست و جنگ پایان یافت. در همان حال میکار باقی قوا را رهبری کرد تا شورشیان را از وسط در هم بشکند.

عواقب

ده هزار نفر در جایی که بعدها به چمنزار سرخ معروف شد (احتمالا به خاطر همه‌ی خون‌هایی که ریخته شد)، کشته شدند. دیمون بلک فایر و هر دو پسرهای دوقلویش اگان و ایمون در نبرد کشته شدند، که این امر موجب پایان جنگ و تثبیت حمکرانی پادشاه دیرون دوم بر هفت پادشاهی بود. هر چند که بیتر استیل به همراه بسیاری دیگر (که پنج پسر دیگر دیمون نیز جزو آنها بودند) به شهرهای آزاد(free cities) گریختند و مدعیان بلک فایر تا زمانیکه میلیس هیولا در استپ استونز کشته شد، به آزار [[خاندان تارگرین|تارگرین]‌]‌ها ادامه دادند.

گفته می‌شود که جنگ پایاپای بوده است و اگر دیمون برای گواین متوقف نمی‌شد، می‌توانست پیش از آنکه بلاد ریون بر روی برآمدگی مستقر شود و بیلور از راه برسد، جناج چپ ارتش میکار را در هم شکند. سپس، با کشته شدن دست پادشاه و باز شدن جاده‌ی منتهی به بارانداز پادشاه، دیمون با مقاومت کمتری رو به رو می‌شد.

در راس کشته شدگان شوهر اول بانو روهان وبر، پادوی لرد وایمن وبر، راجر از پنی تری، پادوی سر آرلان از پنی تری و لرد هی فورد بودند که به دست لرد گورمون پیک (gormon peake)کشته شد.