براووس
براووس (Braavos) بزرگترین و قوی ترین شهر آزاد است و در تالابی در گوشه ی شمال غربی ایسوس قرار دارد، جایی که دریای باریک و دریای لرزان به هم می رسند.[۱] درامتداد جنوبی براووس سرزمینی قرار دارد که سرزمین های ساحلی براووس خوانده می شود و براووس مدعی مالکیت آن است.[۲] حاکم براووس دریاسالار (Sealord) نامیده می شود زیرا قدرت و ثروت براووس از دریا نشات می گیرد.
| براووس شهر آزاد | |
|---|---|
 | |
| مکان | ایسوس، شهرهای آزاد |
| حاکم | دریاسالار براووس |
| مذهب | تمام خدایان در براووس محترم اند. |
| بنیانگذار | آوازه خوانان ماه و دیگر مهاجرین فراری از امپراطوری والریا |
| مکانهای مهم | تایتان براووس، شهر غرق شده خانه سیاه و سفید، اسکله ارغوانی، اسکله کهنه فروشان، معبد آوازه خوانان ماه |
| سازمانها | مردان بی چهره، بانک آهنین براووس، آوازه خوانان ماه |
تاریخ
برخلاف سایر شهرهای آزاد براووس هیچ گاه جزئی از مستعمرات والریا نبوده است. براووس ۵۰۰ سال قبل از فتوحات اگان به وسیله ی پناهندگان فراری از والریا ساخته شد. آوازه خوانان ماه (Moonsingers) دنبال جایی می گشتند که اژدهایان والریایی نتوانند آن ها را پیدا کنند، آنها در پی این تلاش تالاب و براووس را یافتند. آن ها پناهندگان را به تالاب هدایت کردند.[۳] برای قرن ها براووس شهر سری نامیده می شد و برای سایر مردم جهان نسبتا ناشناخته بود. براووس بعد از سرنوشت شوم والریا یعنی تقریبا چهارصد سال بعد از تاسیسش برای سایر مردمان آشکار شد. براووس گاها پسر حرامزاده ی والریا نامیده می شود.[۴]
شهر
شهر یکصد جزیره را در داخل تالابی وسیع در بر می گیرد.[۵] خشکی اصلی نزدیک عمدتا لجنزار است. در حالی که قسمت رو به دریا را جزیره های کوهستانی مرتفع احاطه کرده که فرمی نیم دایره ای در اطراف شهر تشکیل می دهند. چوب مورد استفاده برای هیزم به وسیله ی کرجی هایی به داخل آورده می شود در حالی که کاج های روئیده شده در جزایر اطراف را نگه می دارند تا به عنوان بادشکن از اسکله های شهر حفاظت کنند. قطع این کاج ها غیر قانونی است.[۶] تنها یک مجرا وجود دارد که اندزه و عمقش برای تردد کشتی های اقیانوس پیما مناسب است. این مجرا به وسیله مجسمه ی غول پیکری به نام تایتان براووس محافظت می شود. این مجسمه نقش راهنما، فانوس دریایی و باروی دفاعی را دارد. درست پشت سر تیتان، ارگ و کشتی سازی بزرگی است که زرادخانه (Arsenal) نامیده می شود. تمام شهر در پشت آن قرار دارد، مجموعه عظیمی از گنبدها، برج ها و پل ها در رنگ های خاکستری، طلایی و سرخ.[۳]
شهر از یکصد جزیره تشکیل شده که به وسیله ی پل های سنگی کوچک به هم متصلند. درختی در داخل شهر دیده نمی شود و همین موضوع براووس را به شهری با معماری سنگی و یادبودهای گرانیتی تبدیل کرده است. خیابان ها هم راستا با خانه هایی هستند که به وسیله سنگ خاکستری ساخته شده اند و چنان نزدیک همند که به هم تکیه دارند. بعضی خانه ها بر بالای آبراه ها ساخته شده اند. این خانه ها، معمولا ساختمان هایی باریک با سقف های نوک تیز سفالی اند که چهار یا پنج طبقه ارتفاع دارند. بر بالای خانه ها و کانال ها مجرای آبی قرار دارد که رود آب شیرین نامیده می شود. این مجرا آب آشامیدنی شهر را فراهم می کند درحالی که آب تالاب ها شور، بدمزه و غیر قابل نوشیدن است.[۳]
براووس دو اسکله ی اصلی دارد. اسکله ی ارغوانی (Purple Harbor) در شمال که تنها به وسیله بومی ها استفاده می شود و اسکله کهنه فروشان در غرب که کشتی های خارجی در آن لنگر می اندازند. همه ی کشتی های اسکله کهنه فروشان باید قبل از وروود به اسکله، به وسیله ی ماموران دریاسالار در بندر چکوی (Chequy Port) بازرسی شوند. در سراسر شهر باراندازها و اسکله های کوچکی برای ماهیگیر ها و قایق رانان قرار دارد.[۶]
همه ی خدایان و همه ی مذاهب در براووس محترمند. بیشتر معابد در جزیره ای در مرکز شهر متمرکزند که «جزیره ی خدایان» نامیده می شود. در میان آن ها معبد آوازه خوانان ماه قرار دارد که فراریان براووسی را به این جزایر هدایت کردند. در بین معابد قابل ذکر دیگر یکی معبد پدر آب هاست که هرگاه عروسی جدید برگزید معبد بازسازی می شود. همچنین معابد خدای بی نهایت چهره و رلور و سپتی متعلق به هفت به نام «سپت آن سوی دریا». حتی خدایانی که دیگر پیروان چندانی ندارند در معبدی به نام پناه گاه مقدس و یا به زبان محاوره ای، قفس های خرگوش ها گرامی داشته می شوند.[۳]
محله ی غرق شده (Drowned Town) قسمتی از براووس است که به زیر تالاب رفته و تنها گنبدها و برج های ساختمان های قدیمی بر بالای سطح آب پیداست.[۴]
در کنار محله ی غرق شده یک سلسله بارانداز قرار دارد.[۷] یکی از اماکن قابل توجه براووس استخر ماه (Moon Pool) است. براوس ها اغلب شب ها در استخر ماه به دوئل با هم می پردازند.[۴] شفاگرها را می توان در خانه دست سرخ ها (House of the Red Hands) یافت و استخدام کرد. بهترین مهمانخانه ها و فاحشه خانه ها را در نزدیکی استخر ماه یا اسکله ی ارغوانی می توان یافت. در نزدیکی اسکله ی کهنه فروش می توان مهمانخانه مارماهی سبز (Inn of the Green Eel)، کرجی ران سیاه (Black Bargeman)، مهمانخانه ی موروگو(Moroggo)، مهمانخانه ی مطرود، خانه ی هفت فانوس و فاحشه خانه ای به نام کتتری (گربه خانه) (Cattery) را پیدا کرد. در زیر دومین طاق پل نابو، مهسرا (Foghouse) قرار دارد. بنایی کوچک، کثیف و تنگ که به زحمت ۱۰ نفر در آن جای می گیرند. در بین سایر بناها می توان از کشتی هنرپیشگان و بندر شاد (Happy Port) نام برد.[۶] در سرداب لکه دار، نزدیک دروازه های محله ی غرق شده، می توان نزاع مارماهی ها را تماشا کرد.[۴]
مجسمه هایی از دریاسالاران گذشته در طول کانال اصلی گذاشته شده اند. این مجسمه ها با لباس هایی برنزی و حکاکی شده پوشانده شده اند و اشیا مختلفی در دست دارند از جمله کتاب، خنجر یا پتک. یکی از مجسمه ها ستاره ای طلایی را نگه داشته و دیگری تنگی سنگی در دست دارد که از آن آب پاک و تمیزی سرازیر است.[۳]
آبراهی عریض به نام کانال دراز تا جنوب و تا بازار ماهی در جریان است. در امتداد کانال دراز قصر حقیقت قرار دارد، ساختمانی با گنبدهای سبز از جنس مس. برج های بلند و مربعی شکل پرستاین ها و آنتاریون ها نیز در طول کانال قرار دارد. بعد از آن باید از زیر مجرای آب بزرگ و خاکستری رنگ رود آب شیرین عبور کرد. از آنجا به بعد محدوده ی محله ای شروع می شود که محله لجنی نامیده می شود. در محله لجنی خانه ها کوچکتر و کم شکوه ترند. کانال دراز شاهراه اصلی شهر است بنابراین غالبا پر از کرجی است و ترافیک سنگینی از قایق ها در آن به وجود می آید.[۴]
توصیفات اضافی
مجراهای آب
آب تالاب شورمزه و نمکین است و آب کانال تنها بعد از جوشاندن قابل آشامیدن است.[۳] در همه جای شهر در بالای خانه ها و کانال ها مجرای آبی قرار دارد از جنس سنگ خاکستری که با سه ردیف طاق حمایت می شوند. مجرای آب بر بالای خانه ها و کانال ها جلوه گر است و رود آب شیرین نامیده می شود. این مجرا آب تمیزی را از خشکی و از پشت لجنزارها و گودال های نمکی به داخل شهر می آورد. ثروتمندان مستقیما از مجرا به داخل خانه ی خود لوله کشی کرده اند. سایر مردم سطل های خود را از فواره های عمومی پر می کنند.
اسکله ها
در تالاب براووس ماهی و صدف به وفور وجود دارد لذا ماهی و صدف قوت اصلی شهر را تشکیل می دهد. جزیره ها عاری از درختند. هیزم با کرجی به شهر آورده می شود، در حالی که کاج های روی جزایر اطراف شهر قطع نمی شوند تا به عنوان بادشکن از اسکله ها محافظت کنند. قطع این دختان غیرقانونی است.
- اسکله ارغوانی که تنها بومی ها در آن اجازه ی تردد دارند و در شمال و زیر گنبدها و برج های قصر دریا سالار قرار دارد.[۴]
- اسکله کهنه فروش که برای تمامی کشتی های خارجی باز است. این اسکله پر سر و صدا تر، کثیف تر و حقیرانه تر از اسکله ارغوانی است.[۴] بسیاری از مردم در اطراف این اسکله امرار معاش می کنند از جمله حمالان، هنرپیشه گان، طناب دوزان، بادبازان سازان، میخانه دارها، آبجو سازها، نانواها، گداها و فاحشه ها.
- بندر چکوی محلی است که ماموران دریاسالار کشتی های تجار را تفتیش می کنند. بازرسی می تواند نصف روز طول بکشد.[۳]
جزیره خدایان
تمام خدایان در براووس محترمند:
- خانه سیاه و سفید، معبد خدای بی نهایت چهره و مقر مردان بی چهره.
- معبد آوازه خوانان ماه بزرگترین و پرجمعیت ترین معبد است که از مرمر سفید ساخته شده، با گنبدی نقره گون و پنجره هایی از شیشه های شیری رنگ که تمام چهره های ماه را نشان می دهند. یک جفت دوشیزه ی مرمرین در دو طرف دروازه های آن قرار دارند.
- معبد رلور از سنگ سرخ ساخته شده است. برج مربعی عظیمی دارد با آتشی در منقلی آهنین که ۲۰ فوت بالاتر از برج قرار دارد. بر گوشه ی هر در آتش قرار گرفته است.
پل ها
- پلی سنگی و حکاکی شده با بیش از پنجاه نوع ماهی، خرچنگ و هشت پا.
- پلی حکاکی شده با شبکه ای از تاک های پر شاخ وبرگ.
- پلی منقش به تصویر یک هزار چشم نقاشی شده روی آن.
کانال ها
- کانالی عظیم از آبی سبز رنگ که تا قلب شهر ادامه دارد.
- کانال هایی کوچکتری که به کانال اصلی مرتبط اند.
- کانال های کوچک بسیاری که خانه ها را دسته دسته از هم جدا می کنند.
فرهنگ
براووس فرهنگ تجاری دریانوردی دارد. کشتی های براووسی بدنه شان را به رنگ ارغوانی می کنند و کشتی های تجار براووسی به سرزمین های بسیاری سفر می کنند و ثروت و محصول تجارتشان را به خانه باز می گردانند.[۳] بادبان های ارغوانی در آشایی و جزایر دریای یشم نیز دیده می شوند.
براووس وام دهندگان بسیاری دارد و بانک آهنین براووس حتی به ملت های خارجی از جمله هفت پادشاهی نیز وام می پردازد.[۸]
دلبران براووسی در سراسر دنیا معروفند. هر دلبر قایق و خدمتکاران مخصوص خود را دارد. زیبایی دلبران مشهور الهام بخش بسیاری از ترانه ها بوده است. آن ها زیر بارانی از هدایای زرگران و پیشه وران قرار دارند که نظر لطفشان را گدایی می کنند. تاجران ثروتمند و نجیب زاده پول های گزافی به آن ها می دهند تا در مراسمات در کنار آن ها قرار گیرند و معروف است که براوس ها یکدیگر را به نام آن ها می کشند.[۴]
فرهنگ براووس فرمی منحصر به فرد از شمشیر بازی به نام «رقص آب» را به وجود آورده است. این استایل فرمی لطیف از شمشیر بازی است که در آن شمشیر باز به پهلو می ایستد و شمشیری باریک به دست می گیرد. براوس های ستیزه جو در شهر برای نشان دادن توانایی خود، همواره در حال دوئل هستند.
براوس ها لباس هایی با رنگ های براق و پر زرق و برق می پوشند.درست برخلاف براووسی های ثروتمند که لباس هایی به رنگ توسی و بنفش زغالی، آبی بسیار تیره و سیاه به رنگ شب های بدون مهتاب می پوشند.[۶] ماموران براووسی که کلیدداران و دادرسان نامیده می شوند، کت هایی به رنگ خاکستری و قهوه ای می پوشند.
فصل هایی که در براووس رخ داده اند
نقل قول ها
” براووس بندری عجیب در میان نه شهر آزاد است، اما همچنان در اصل خود بیشتر والرین است تا آندال.[۹] “
” ما براووسی ها از نسل فراریان والریا و اژدهاسالاران ظالمش هستیم. ما فریب اژدهایان رو نمی خوریم. “
منابع و یادداشت ها
- ↑ نزاع شاهان، فصل 41، تیریون.
- ↑ رقصی با اژدهایان، نقشه شهرهای آزاد
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ ۳٫۵ ۳٫۶ ۳٫۷ ضیافتی برای کلاغ ها، فصل 6، آریا.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ ۴٫۴ ۴٫۵ ۴٫۶ ۴٫۷ ضیافتی برای کلاغ ها، فصل 34، گربه ی کانال ها.
- ↑ بازی تاج و تخت، فصل 41، جان.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ ضیافتی برای کلاغ ها، فصل 26، سمول.
- ↑ ضیافتی برای کلاغ ها، فصل 22، آریا.
- ↑ بازی تاج و تخت، فصل 20، ادارد.
- ↑ و چنین گفت مارتین، سوالات بیشتر، 22 جولای، 2001