بارانداز پادشاه

بارانداز پادشاه پایتخت هفت پادشاهی
مکان	سرزمین های سلطنتی، وستروس
حاکم	پادشاه آندال ها، روینار و نخستین انسانها ، جامعه ی فئودال.
جمعیت	(حدودا) 400,000 نفر
مذهب	مذهب هفت
بنیانگذار	300 سال پیش، وقتی اگان نخستین بار در وستروس به خشکی نشست.
دلیل نامگذاری	اگان تارگرین اول، موسسش
مکانهای مهم	قلعه سرخ، سپت اعظم بیلور
سازمانها	گارد پادشاهی، صنف کیمیاگران، نگهبانان شهر

بارانداز پادشاه

سرزمین های سلطنتی و موقعیت بارانداز پادشاه

1: جاده ی رازبی-2: دروازه اژدها-3: دروازه آهنی-4: چاله اژدها-5: عمارت شی-6: فاحشه خانه ی شاتایا-7: دروازه قدیمی-8: چاله کک-9: قلعه سرخ-10: خیابان خواهران-11: دروازه خدایان-12: میدان پینه دوزان-13: تالار صنف کیمیاگران-14: قلاب-15: سپت اعظم بیلور-16: راه گلی-17: میدان ماهی فروشان18: دروازه رودخانه-19: مغازه ی توبو موت-20: خیابان فولاد-21: خلیج-22: دروازه شیر-23: راسته ی رودخانه-24: بازار ماهی-25: زمین تورنومنت-26: دروازه پادشاه-27: جاده شاهی

خیابانی در بارانداز پادشاه- اثر Marc Fishman

بارانداز پادشاه پایتخت هفت پادشاهی (Seven Kingdoms) است و در ساحل شرقی وستروس (Westeros)، مشرف بر خلیج بلک واتر (Blackwater Bay)، واقع شده است. آنجا جایگاه تخت آهنین (Iron Thrones) و قلعه سرخ (Red Keep)، مسند پادشاه است. شهر اصلی با دیواری احاطه شده که نگهبانان شهر بارانداز پادشاه (City Watch of King’s Landing) بر آن گماشته شده است، نگهبانانی که به ردا طلایی ها هم شناخته می شوند. مردم عادی فقیرتر بیرون شهر ماندگاه های کلبه مانند می سازند. بارانداز پادشاه بسیار پرجمعیت است، اما در مقایسه با دیگر شهرها زشت تر و کثیف تر است. بوی بد زباله های شهر از آنسوی دیوارهایش به مشام می رسد. آنجا بندرگاه اصلی هفت پادشاهی است که تنها با اولد تاون (Oldtown) رقابت می کند.

تاریخچه

نواحی اطراف بارانداز پادشاه محل مناقشه بین پادشاهی های ریچ (Reach)، سرزمین های رودخانه (Riverlands) و طوفان (StormLands) بودند؛ فقط تپه ها و جنگل ها با یک مشت ماهیگیر عادی که در شمال بلک واتر راش زندگی می کردند؛ تا آنکه سیصد سال پیش، وقتی اگان فاتح (Aegon the Conqueror) در دهانه ی بلک واتر راش لنگر انداخت و اولین دژش را بر فراز بلندترین تپه با چوب و خاک ساخت. بعدها، وقتی اگان فتحش را به پایان رساند، تصمیم گرفت پایتختش را اطراف دژ بسازد، زیرا آنجا نسبت به سایر پادشاهی های سابق بیشتر در مرکز واقع شده بود و جزو هیچ یک از آنها نبود، و بنابراین پادشاه را از واسال هایش (Vassals) جدا می کرد.

در آن زمان، شهر توسط پادشاهان تارگرین گسترش یافت. قلعه ی سرخ در دوره ی سلطنت میگور بی رحم (Maegor the Cruel) کامل شد، سپت اعظم (Great Sept) ساخته شد تا پرهیزکاری تارگرین ها و پیرویشان از مذهب هفت (Faith of the Seven) را پس از دست کشیدن از خدایان قدیم والریا، نشان دهد (آنجا تا پس از مرگ بیلور مقدس، سپت اعظم بیلور نام نداشت)، و چاله ی اژدها (Dragonpit) بنا شد تا خانه ی اژدهایان تارگرین باشد.

بارانداز پادشاه در طول موجودیتش حملات و مصیبت های گاه به گاه را از سر گذرانده است. طی شورش بلک فایر (Blackfyre Rebellion)، ارتش برادر ناتنی و حرامزاده ی شاه دیرون دوم (Daeron II) شهر را تهدید کرد، اما به موقع در نبرد چمنزار سرخ (Battle of the Redgrass Field) متوقف شد. طی بیماری بهار بزرگ ( the Great Spring Sickness)، چهار تن از هر ده نفر ساکن شهر از شیوع بیماری کشته شدند و هیزم های تشییع در چاله ی اژدها بی وقفه می سوخت، طوری که آسمان شب با سبز غیر طبیعی آتش وحشی نقاشی می شد. برجسته تر از همه، طی جنگ مدنی که به شورش رابرت (Robert Rebellion) شناخته می شود، پادشاه دیوانه ایریس (Mad King Aerys) در نظر داشت شهر را تا بیخ و بن بسوزاند تا آن را از شورشیان «حفظ کند»، و مدت کوتاهی پس از آن بود که توسط سپاه لنیستر غارت شد.

غارت بارانداز پادشاه (Sack of King’s Landing) را ببینید.