شورش گریجوی

== شورش گریجوی ==

این مقاله ناقص است. با توسعه ی آن یا ویرایش متن موجود به دانشنامه نغمه ای از یخ و آتش کمک کنید.

شورش گریجوی (Greyjoy's Rebellion) عنوان شورشی است که توسط بیلون گریجوی (Balon Greyjoy) بر علیه تخت آهنین (Iron Throne) در سال ۲۸۹ پس از ورود اگان و ۹ سال قبل از شروع داستان کتاب بازی تاج و تخت صورت گرفت. بیلون تلاش داشت تا از سیطره ی هفت پادشاهی رهایی پیدا کند و با دادن استقلال به جزایر آهن (Iron Islands) روش کهن (Old Way) زندگی آهن زادگان را که حدود 300 سال قبل طی جنگ فتح (War of the Conquest) از بین رفته بود به آنها بازگرداند. این شورش در نهایت سرکوب و بیلون گریجوی مجبور به تسلیم و پذیرش پادشاهی رابرت براتیون (Robert Baratheon) شد.

ریشه ها و آغاز شورش

کوئلون گریجوی (Quellon Greyjoy) به عنوان لرد پایک (Pyke) علاقه داشت تا ارتباط بین جزایر آهن و هفت پادشاهی را مستحکم تر کند ولی او در نبردی در نزدیکی جزایر سپر (Shield Islands) در اواخر قیام رابرت (Robert's Rebellion) کشته شد. بزگترین پسر و جانشین او، بیلون گریجوی اصلاحات وی را نپذیرفت و تصمیم گرفت تا برای استقلال جزایر آهن مبارزه کند. برای این کار او ظرف ۵ سال ناوگانی عظیم از کشتی های جنگی تحت عنوان ناوگان آهنین (Iron Fleet) را ساخت. برخلاف باقی خاندان های بزرگ وستروس (Westeros) گریجوی ها (Greyjoys) در قیام رابرت حضور فعالی نداشتند و تلفات سنگینی هم نداده بودند.

در سال ۲۸۹ پس از ورود اگان و شش سال پس از به قدرت رسیدن رابرت براتیون بیلون گریجوی خود را پادشاه جزایر آهن اعلام کرد و شورش خود علیه تخت آهنین را آغاز کرد. کشیش تارل سه بار غرق شده (Tarle the Thrice Drowned) مراسم تاجگذاری وی را با تاجی ساخته شده از تخته پاره های شناور روی آب زیر تپه های ناگا (Nagga's Hill) انجام داد. بیلون باور داشت که پادشاهی رابرت لرزان است و با توجه به نداشتن پشتیبان در بین خاندان های بزرگ نمی تواند سپاهی برای مقابله با وی تدارک ببیند.

”	بیلون فکر می کرد که رابرت به عنوان یک غاصب نمی تواند هم چون یک تارگرین پشتیبانی سایر خاندان های بزرگ را جلب کند. او هم چنین فکر می کرد که می تواند رابرت را در دریا شکست دهد.	“
—جورج آر. آر مارتین

حمله ی آهن زادگان

زمانی که روسای خاندان های بزرگ غرب وستروس (استارک ها (Stark)، تالی ها (Tulleys) و لنیستر ها (Lannisters)) به دستور رابرت در حال جمع آوری نیروهای خود بودند بیلون گریجوی با چند حمله ی برق آسا آنها را غافل گیر کرد. از جمله ی این حمله ها می توان به حمله ی ناوگان آهنین به بندر لنیسپورت (Lannisport) و نابودی کشتی های لنگر انداخته در آنجا اشاره کرد. این حمله توسط برادر بیلون، یورون (Euron) برنامه ریزی و توسط فرمانده ی ناوگان آهنین و دیگر برادر بیلون یعنی ویکتاریون (Victarion) رهبری شد. ویکتاریون اولین مشعل این حمله را به سوی کشتی تایوین لنیستر (Tywin Lannister) پرتاب کرد.

پیروزی در لنیسپورت این اعتماد به نفس را به بیلون داد تا با کمک پسرش رادریک (Rodrik) حمله ای بزرگ را علیه سیگارد (Seagard) و حملاتی کوچک تر را در امتداد ساحل دریای مغرب (Sunset Sea) آغاز کند. رادریک توسط لرد جیسون ملیستر (Jason Mallister) در کنار دیوارهای سیگارد کشته شد و اموالی که او غارت کرده بود همگی به نشانه ی شکست وی به دریا ریخته شدند.

ضد حمله ی تخت آهنین

رابرت سربازان و منابع بیشتری داشت و از آنها برای سرکوب شورش استفاده کرد. برادر رابرت و فرمانده ی ناوگان دریایی او، استنیس براتیون (Stannis Baratheon) با کمک لرد پکستر ردوین (Paxter Redwyne) و سایر روسای خاندان های ریچ (The Reach) توانستند ناوگان آهنین به رهبری ویکتاریون گریجوی را در نبردی سرنوشت ساز در سواحل جزایر فریور (Fair Isles) شکست داده و نابود کنند.این نبرد به نیروهای رابرت اجازه داد تا از دریا عبور کرده و وارد جزایر آهن شوند. ارون گریجوی (Aeron Greyjoy) در این نبرد اسیر شد و باقی زمان شورش را در سیاه چالی زیر کسترلی راک (Casterly Rock) سپری کرد.

استنیس جزیره ی ویک بزرگ (Great Wyk) را به نام برادرش تصرف کرد و سر بریستان سلمی (Ser Barristan Selmy) حمله به جزیره ی ویک باستانی (Old Wyk) را رهبری کرد. تایوین لنیستر نیز رهبری حمله به یکی از جزایر را به عهده داشت ولی اینکه او به کدام جزیره حمله کرد دقیقا مشخص نیست.

محاصره ی پایک

نبرد اصلی در جزیره ی پایک به رهبری رابرت و دوست وفادار او ادارد استارک (Eddard Stark) صورت گرفت. قبل از شروع حمله ی اصلی به قلعه ی پایک قلعه ی باتلی (Botley) و شهر لردزپورت (Lordport) تصرف و نابود شدند. نیروهای رابرت از از سمت جنوب و با کمک منجنیق های خود به قلعه حمله ور شدند و توانستند برج دیدبانی اصلی و بخش هایی از دیوار قلعه را نابود کنند. مرون گریجوی (Maron Greyjoy) - پسر دوم در بین سه پسر بیلون - در این حمله کشته شد. ثوروس اهل میر (Thoros of Myr) که شمشیری اغشته به آتش جادویی (Wildfire) را در دست داشت اولین فردی بود که از دیوار تخریب شده عبور کرد. جورا مورمونت (Jorah Mormont) نیز فاصله ی چندانی با او نداشت و بعدها به خاطر شجاعتش در آن روز توانست لقب شوالیه را به دست آورد. نبرد شدیدی درون قلعه در گرفت ولی در نهایت قلعه تصرف شد. بیلون گریجوی مجبور شد تا مجددا سوگند وفاداری به رابرات را ادا کند و تنها پسر باقی مانده ی او - که در آن زمان ۹ سال داشت، تئون گریجوی (Theon Greyjoy) به عنوان ضامن صلح و فرمانبرداری پدرش به ادارد استارک تحویل داده شد.

نتیجه

بیلون گریجوی تسلیم شد، دو پسر بزرگ وی کشته شدند و پسر سومش به عنوان ضامن صلح نزد خاندان استارک باقی ماند. با این پیروزی پایه های حکومت رابرت مستحکم تر شد و به میمنت این پیروزی او مسابقه ای بزرگ در لنیسپورت ترتیب داد.

در نتیجه ی این شورش قلعه ی پایک به شدت آسیب دید. پیروان مذهب هفت (Faith of Seven) توسط پیروان افراطی خدای مغروق (Drowned God) آزار و اذیت شدند. بیلر بلک تاید (Baelor Blacktyde)، رئیس خاندان بلک تاید (House Blacktyde) در زمان این شورش نه ساله بود و پدر خود را در یکی از نبردها از دست داد. در نتیجه این موضوع او در پایان شورش به عنوان ضامن صلح به اولد تاون (Oldtown) برده شد و هشت سال بعد او به عنوان یکی از پیروان مذهب هفت به زادگاه خود بازگشت.

نقل قول ها

”	بعد از اینکه بیلون گریجوی علیه رابرت شورش کرد او باید جزایر آهن را نابود می کرد ... او ناوگانشان را نابود کرد، شهرهایشان را آتش زد و قلعه هایشان را خرد کرد ولی وقتی که آنها زانو زده بودند بهشان اجازه داد تا مجددا بایستند. او باید جزیره ای از جمجمه های آنها می ساخت.	“
—افکار سرسی لنیستر