رقص اژدهایان: تفاوت میان نسخه‌ها

در اوایل سال 2013 [[جرج آر. آر. مارتین]] اعلام کرد که مجموعهٔ ''Dangerous Women'' – که ابتدا قرار بود داستان چهارم [[دانک و اگ]] را شامل شود – در عوض رمان کوتاه ''[[شاهزاده و ملکه]]'' را دربر خواهد داشت. مارتین این اثر را «(…) داستان (تقریباً) واقعی منشأ رقص اژدهایان» توصیف کرد.{{رف|آوخ}} نسخهٔ خلاصه‌شده در ''شاهزاده و ملکه'' حدود ۳۰ هزار واژه دارد، در حالی که تاریخ کامل این جنگ داخلی (۸۰ هزار واژه) در کتاب ''[[آتش و خون]]'' منتشر شده است.<ref>[[Not A Blog]]: [http://grrm.livejournal.com/331218.html شاهزاده و ملکه]</ref>

در {{تاریخ|106}} ویسریس دوباره ازدواج کرد، این بار با [[آلیسنت های‌تاور]]، و از او چهار فرزند به دنیا آمد: [[اگان تارگرین دوم|اگان]]، [[هلاِنا تارگرین|هلاِنا]]، [[ایموند تارگرین|ایموند]] و [[دارون تارگرین (پسر ویسریس تارگرین اول)|دارون]].

در {{تاریخ|111}}، به مناسبت پنجمین سالگرد ازدواج ویسریس و آلیسنت، یک [[تورنی]] بزرگ در [[بارانداز پادشاه]] برگزار شد. در ضیافت آغازین، ملکه آلیسنت لباسی سبز رنگ پوشید، در حالی که رینيرا لباس‌های سرخ و سیاه خاندان [[تارگرین]] را بر تن داشت. از آن پس رسم شد که برای اشاره به گروه آلیسنت از واژهٔ «[[سبزها]]» و برای گروه رینيرا از واژهٔ «[[سیاهان]]» استفاده شود. در همان تورنی، [[کریستون کول]] با حمایت از رینيرا، همهٔ قهرمانان آلیسنت (از جمله دو پسرعمو و برادر کوچکترش [[گواین های‌تاور]]) را از اسب پایین انداخت.{{رف|آوخ|وارثان اژدها - مسئله جانشینی}}

رابطهٔ رینيرا و آلیسنت از همان اوایل ازدواج آلیسنت با ویسریس تیره شد، زیرا هر دو می‌خواستند بانوی نخست دربار باشند، اما جایگاه تنها به یکی تعلق می‌گرفت. همین دشمنی باعث شد فرزندان آلیسنت با فرزندان رینيرا دشمنی کنند. همچنین پدر آلیسنت، [[اتو های‌تاور]]، از همان آغاز سلطنت ویسریس با شاهزاده دیمون – شوهر دوم رینيرا – خصومت داشت.{{رف|آوخ|وارثان اژدها - مسئله جانشینی}}

پس از مرگ شاه [[ویسریس تارگرین اول]]، ملکه [[آلیسنت های‌تاور]] و [[فرمانده لرد نگهبانان شاهی|لرد فرمانده]] [[کریستون کول]]، اعضای [[نگهبانان شاهی]] را فرستادند تا اعضای [[شورای کوچک]] را گرد آورند. در این گردهمایی، گفت‌وگو خیلی زود به سوی تاج‌گذاری [[رینیرا تارگرین]] کشیده شد، اما [[اتو های‌تاور]]، [[دست پادشاه]]، اعلام کرد که شاهزاده [[اگان تارگرین دوم|اگان بزرگ‌تر]] باید تاج‌گذاری کند؛ در حالی که [[لایمن بیزبری]]، [[استاد خزانه]]، اصرار داشت که رینيرا باید به‌عنوان ملکه تاج‌گذاری شود.

چند تن دیگر از اعضای شورا با او مخالفت کردند. [[تایلند لنیستر]] استدلال کرد که سوگندهایی که در {{تاریخ|105}} به رینيرا خورده شده بود دیگر اعتبار ندارد، چون ۲۴ سال گذشته است. [[جسپر واید]] یادآور شد که [[جاهریس تارگرین اول]] دو بار وارث مذکر را بر وارث مونث و [[لینور ولاریون|فرزندان او]] ترجیح داده بود. همچنین سر اوتو استدلال کرد که رینيرا با شاهزاده [[دیمون تارگرین]] ازدواج کرده و در صورت رسیدن او به تاج‌وتخت، دیمون فرمانروای واقعی خواهد شد. هر دو های‌تاور تأکید کردند که اگر رینيرا ملکه شود، نه‌تنها خودشان بلکه فرزندان آلیسنت هم کشته خواهند شد. به گفتهٔ سپتون [[اوستاس]]، سر کریستون شاهزاده اگان را که در ابتدا مردد بود قانع کرد که تاج را بپذیرد، زیرا در غیر این صورت مادر، برادران، خواهر و فرزندانش توسط رینيرا کشته می‌شوند.{{رف|آوخ|مرگ اژدهایان - سیاهان و سبزها}}

[[تاج‌گذاری اگان تارگرین دوم]] به‌سرعت و با شتاب آماده شد. مکان [[دراگون‌پیت]] انتخاب شد، چرا که درهای برنزی بزرگ، سقف مستحکم و دیوارهای قطور آن را به محلی قابل دفاع تبدیل می‌کرد. سر [[کریستون کول]] تاج را بر سر اگان نهاد، در حالی که [[آلیسنت های‌تاور]]، همسر-خواهر او [[هلاِنا تارگرین|هلاِنا]] را ملکه کرد.

به‌عنوان نخستین اقدامش در مقام ملکه، رینيرا [[اتو های‌تاور]] و ملکه-بیوه [[آلیسنت های‌تاور]] را خائن و شورشی اعلام کرد، اما برای برادران و خواهران ناتنی‌اش امکان بخشش قائل شد، به شرطی که زانو بزنند؛ چرا که «[[خویش‌کش]]» همواره نفرین‌شده است.

وقتی خبر تاج‌گذاری  ناتنی‌اش به شاه [[اگان تارگرین دوم]] رسید، او [[رینیرا تارگرین]] و [[دیمون تارگرین|دیمون]] را خائن اعلام کرد و خواستار اعدام آن‌ها شد. با این حال، [[استاد اعظم اورویل]] خواستار مذاکره شد تا شاید از جنگ جلوگیری شود. این پیشنهاد از سوی [[آلیسنت های‌تاور]] و [[هلاِنا تارگرین|هلاِنا]] نیز پشتیبانی شد. سرانجام، شاه با اصرار مادر و همسر-خواهرش موافقت کرد و اورویل را با هیئتی و پرچم صلح به [[دراگون‌استون]] فرستاد تا «شرایطی سخاوتمندانه» ارائه دهد.

آنجا، ملکه [[آلیسنت های‌تاور]] را بستند و دهانش را با پارچه گرفتند و خدمتکارش را کشتند. وقتی [[هلاِنا تارگرین|ملکه هلاِنا]] همراه با سه فرزندش ظاهر شد، خون و پنیر درها را بستند و به او گفتند باید یکی از پسرانش را برای مرگ انتخاب کند. هلاِنا ناچار [[مایلور تارگرین|مایلور]] کوچک را برگزید، اما خون خلاف انتخاب او عمل کرد و [[جهیریس تارگرین (پسر اگان دوم)|جهیریس]] را سر برید. سپس سر کودک را با خود بردند و بقیه را زنده گذاشتند.{{رف|آوخ|مرگ اژدهایان - پسری برای پسری}}

بعدها، خون در [[دروازه خدایان]] دستگیر شد؛ سر شاهزاده جیهریس را در زین پنهان کرده بود. زیر شکنجه اعتراف کرد که راهی [[هارنهال]] بوده تا پاداشش را از شاهزاده دیمون دریافت کند. او همچنین زن بدکاره‌ای به نام [[میساریا]] را به‌عنوان واسطه معرفی کرد. نگهبانان طلایی به رهبری سر [[لوتور لارگنت]] سراسر [[خیابان ابریشم]] را جستجو کردند، اما نشانی از میساریا یا پنیر نیافتند. در خشم خود، شاه [[اگان تارگرین دوم]] فرمان داد همهٔ موش‌گیران شهر به دار آویخته شوند. پس از آن، سر [[اتو های‌تاور]] یکصد گربه را به قلعه آورد تا جای موش‌گیران را بگیرند.{{رف|آوخ|مرگ اژدهایان - پسری برای پسری}}

ملکه هلاِنا از آن پس در اندوهی عمیق فرو رفت؛ از خوردن و حمام کردن سر باز زد و حاضر نبود از اتاق‌هایش بیرون آید. او حتی نمی‌توانست در حضور مایلور دوام بیاورد، چون خود او را برای مرگ برگزیده بود. سرانجام شاه پسر را از او گرفت و به مادرش [[آلیسنت های‌تاور]] سپرد تا بزرگش کند. پس از این واقعه، شاه و ملکه جدا از هم زندگی کردند؛ هلاِنا بیشتر و بیشتر در جنون فرو رفت و اگان هم در خشم و می‌گساری غرق شد.{{رف|آوخ|مرگ اژدهایان - پسری برای پسری}}

سر [[اتو های‌تاور]]، [[دست پادشاه]]، تلاش کرد با جلب حمایت لردها، استخدام مزدوران، تقویت دفاعی [[بارانداز پادشاه]] و بستن اتحادهای تازه، جایگاه سبزها را محکم کند. او کلاغ‌ها را به [[وینترفل]]، [[اری]]، [[ریورران]]، [[وایت هاربر]]، [[گالتاون]]، [[بیتربریج]]، [[فِر آیل]] و ده‌ها قلعهٔ دیگر فرستاد. همچنین سواره‌نظام به نواحی نزدیک‌تر به پایتخت اعزام شد تا لردها و بانوهایشان را برای ادای سوگند وفاداری به شاه [[اگان تارگرین دوم]] به دربار فرا بخوانند. او حتی به [[دورن]] نیز پیام فرستاد، چون دیمون در [[جنگ استپ‌استون‌ها]] با آن‌ها جنگیده بود، اما شاهزاده [[کورِن مارتل]] از مشارکت خودداری کرد.{{رف|آوخ|مرگ اژدهایان - اژدهای سرخ و اژدهای زرین}}

سقوط [[هارنهال]] و شکست‌های آسیاب سوخته و استون‌هیج اگان دوم را ترساند. هراس او بیشتر شد وقتی کلاغ‌ها از [[ریچ]] بازگشتند: اگرچه خاندان [[های‌تاور]] در [[اولدتاون]] و خاندان [[ردواین]] در [[آربور]] همچنان پشتیبان شاه بودند، اما لردهای [[کاستین]] از [[تری‌تاورز]]، [[مولندور]] از [[آپ‌لندز]]، [[آلن تارلی]] از [[هورن هیل]]، [[تدیوس روان]] از [[گلدنگروو]] و [[گریم]] از [[گری‌شیلد]] به سود رینيرا اعلام وفاداری کرده بودند. این شکاف باعث شد سرپرستان و قیم‌های لرد خردسال [[لیونل تایرل]] از ورود به جنگ خودداری کنند.

سر اوتو از برادرزاده‌اش، لرد [[اورموند های‌تاور]] خواست تا شورش‌های ریچ را سرکوب کند. اما ناکامی‌های پیاپی و اختلاف در جبههٔ ریچ ضربهٔ سنگینی به سبزها زد. به این‌ها باید انکار حمایت از سوی [[ول]]، [[شمال]] و همچنین شکایت‌های بازرگانان از مسدود شدن [[خلیج بلک‌واتر]] به دست ناوگان [[مار دریایی]] را هم افزود.

رینیس کاملاً سوخته در کنار جسد میلیس یافت شد. پس از نبرد، شاهزاده [[ایموند تارگرین]] و کریستون روکزرست را تصرف کرده و تمام مدافعان را به قتل رساندند. سر اژدهای میلیس به بارانداز پادشاه فرستاده شد و رعبی عظیم میان [[مردمان عامی]] انداخت، به‌طوری‌که هزاران نفر از پایتخت گریختند تا این‌که ملکه-بیوه [[آلیسنت های‌تاور]] دستور داد دروازه‌ها را ببندند.

دو هفته بعد، لرد [[اورموند های‌تاور]] خود را میان دو ارتش گرفتار یافت:

لرد [[لاریس استرانگ]] همراه با شاه [[اگان تارگرین دوم]]، شاهدخت [[جهیرا تارگرین]] و شاهزاده [[مایلور تارگرین]] گریخت. او جیهیرا را به همراه سر [[ویلیس فِل]] به [[استورمز اند]] فرستاد و مایلور را با سر [[ریکارد ثورن]] نزد لرد [[اورموند های‌تاور]] برد.

دیگر اعضای شورای سبز که در بارانداز پادشاه مانده بودند تسلیم شدند و رینيرا بر [[تخت آهنین]] نشست. ملکه‌بیوه [[آلیسنت های‌تاور]] بخشیده شد، اما پدرش سر [[اتو های‌تاور]] گردن زده شد و همچنین لرد [[جسپر واید]]. سر [[تایلند لنیستر]] به دست شکنجه‌گران سپرده شد تا شاید مکان طلای پنهان‌شده‌اش را فاش کند.

زمانی که خبر رسید رینيرا قصد دارد علیه ایموند و دارون لشکرکشی کند و قصد ندارد در صورت شکست، آن‌ها را ببخشد، ملکه [[آلیسنت های‌تاور]] در حالی که در بند بود، خواستار صلح شد. او پیشنهاد کرد که هفت پادشاهی میان دو طرف تقسیم شود: اگان دوم بر [[ریچ]]، [[استورملندز]] و [[وسترلندز]] از [[اولدتاون]] فرمان براند و رینيرا بقیهٔ [[وستروس]] را از تخت آهنین حکومت کند. اما رینيرا این شروط را رد کرد و گفت فرزندان آلیسنت زمانی جایگاه خود در دربار را از دست دادند که حق موروثی او را ربودند و جان پسرانش را گرفتند.{{رف|آوخ|مرگ اژدهایان - رینيرا پیروزمند}}

ارتش لرد [[اورموند های‌تاور]] به همراه شاهزاده [[دارون تارگرین (پسر ویسریس تارگرین اول)|دارون]] و اژدهایش [[تساریون]] آرام‌آرام به سوی [[بارانداز پادشاه]] پیشروی کرد و هر جا نیروهای وفادار به [[رینیرا تارگرین]] را یافت، شکست داد. هنگام [[محاصره لانگ‌تیبل]]، شاهزاده [[مایلور تارگرین]] و محافظش، سر [[ریکارد ثورن]]، توسط جمعیتی از هواداران رینيرا در [[بیتربریج]] شناسایی شدند. مردم هجوم آوردند و در نزاعی خونین، پسر خردسال سه‌ساله را تکه‌تکه کردند. دارون که خشمگین شده بود، شهر را با [[غارت بیتربریج]] به آتش کشید.{{رف|آوخ|مرگ اژدهایان - رینيرا پیروزمند}}

[[اُلف سفید]] و [[هیو چکش]] بر پشت اژدهایانشان به تامبلتون پرواز کردند، اما سپاه سیاهان در آن‌جا بسیار کمتر از سپاه های‌تاور بود.{{رف|آوخ|مرگ اژدهایان - رینيرا پیروزمند}} برخی از پناهندگان در واقع مأموران سبز بودند که به‌طور مخفیانه در میان مدافعان نفوذ کرده بودند. در نهایت، اُلف و هیو ــ که بعدها به «[[دو خیانتکار]]» مشهور شدند ــ ناگهان به سبزها پیوستند.

هرچند در [[نبرد اول تامبلتون]] لرد اورموند و پسرعمویش سر [[بریندون های‌تاور]] به دست [[رادریک داستین|رادی ویرانگر]] کشته شدند (که خود نیز مرگبار زخمی شد)، اما سپاه های‌تاور همچنان دست بالا را داشت. اژدهایان [[ورمیثور]]، [[سیلور وینگ]] و [[تساریون]] آتش بر شهر ریختند و تامبلتون را به‌طور وحشیانه‌ای ویران کردند.

در همین زمان، هرج‌ومرج هم بارانداز پادشاه و هم تامبلتون را فرا گرفت. سر [[هوبِرت های‌تاور]] کوشید فرماندهی سپاه سبز را برعهده بگیرد، اما ناتوان بود. دارون فرمان توقف غارت را صادر کرد، ولی کارساز نشد. اُلف سفید رؤیای حکومت بر [[های‌گاردن]] را در سر داشت و هیو چکش به فکر تاج پادشاهی افتاد. ارتش سبز، بی‌رهبر و سرشار از فرار سربازان، هر روز ضعیف‌تر می‌شد.{{رف|آوخ|مرگ اژدهایان - رینيرا پیروزمند}}

خبر آشوب در [[بارانداز پادشاه]] به [[تامبلتون]] رسید و باعث شد ارتش [[های‌تاور]] تصمیم بگیرد به سوی شهر حرکت کند. اما سر [[هوبِرت های‌تاور]] مردد بود و [[دو خیانتکار]] ــ [[هیو چکش]] و [[اُلف سفید]] ــ تا زمانی که خواسته‌هایشان برآورده نمی‌شد، از همکاری سر باز زدند.

لرد [[انوین پیک]] و هوبرت های‌تاور یازده لرد و شوالیهٔ دیگر را گرد آوردند که به «[[کالتروپس]]» شهرت یافتند. آنان با موافقت دارون نقشه کشیدند تا دو خیانتکار را بکشند.

[[رده:جنگ‌های خاندان های‌تاور]]