ایسوس

سرزمین‌های ایسوس (قرمز رنگ) در غرب کوهستان استخوان و کارازاج زاسکا بر روی نقشه جهان

ایسوس (Essos) بزرگترین قاره در بین چهار قاره ی شناخته شده ی دنیا(world) می باشد. ایسوس در شرق وستروس (westeros)و شمال سوتوریوس (sothoryos)و اولتوس (ulthos)، از دریای لرزان (shivering sea)در شمال تا دریای تابستان(summer sea) در جنوب و از دریای باریک (narrow sea) در غرب تا سرزمین های اطراف دریای یشم (Jade sea)در شرق گسترده است. ایسوس محل زندگی بسیاری از مردمان گوناگون می باشد و جغرافیای وسیع و متنوعی دارد.

در مجموعه نغمه ای یخ و آتش (A song of ice and fire) این قاره، قاره‌ی شرقی، آنسوی دریای باریک و یا شرق نامیده می شود. جرج آر. آر. مارتین (George R.R. Martin) اولین بار در یک مصاحبه در اواسط سال ۲۰۰۸ این قاره را ایسوس نامید و بعدها رسما این نام را تایید کرد. در ضمیمه‌ی (Appendix) کتاب رقصی با اژدهایان (A dance with dragons) قاره‌ی شرق دریای باریک، رسما ایسوس اعلام می‌شود.

جغرافیا

ایسوس تقریبا به اندازه اوراسیا و با طول و عرض جغرافیایی مشابه است و بسیار بزرگتر از وستروس می باشد. با این حال وسعت حقیقی آن به علت اینکه در حال حاضر نقشه جامعی از آن وجود ندارد، نامشخص است.

دریای لرزان ساحل شمالی قاره را از قطب جدا کرده‌است. در جنوب، در امتداد دریای تابستان، قاره ی ناشناخته‌ی سوتوریوس واقع شده است. در شرق دور، در امتداد دریای یشم، آشایی (Asshai)، یی تی (Yi Ti)، و منطقه‌ی مرموز سرزمین های سایه (the shadow lands) قرار دارند. در جنوب سرزمین های سایه، قاره آلتوس واقع است.

جغرافیا و آب و هوای ایسوسی بسیار متنوع است. ایسوس به علت جدا شدن از قطب سرزمین همیشه زمستان (Land of always winter) و واقع شدن در منطقه‌ی جنوبی، نسبت به وستروس کمتر تحت تاثیر زمستان قرار می گیرد.

خط ساحلی غربی در بخش‌های شمالی معتدل، و در بخش‌های جنوبی خشک‌تر و گرم‌تر می‌شود و با تپه‌های سبز مدور، جنگل پهناور کوهور(forest of Qohor) و جزایر وسیع زنجیرواری همچون براووس (Braavos)و لایس (Lys) شناخته می شود. میانه‌ی قاره با مراتع مسطح و دشت‌های علف دریای دوتراکی (Dothraaki sea) پوشیده شده و در شرق، زمین های بایر و خشک پوشیده از شن سرخ معروف به برهوت سرخ (red waste) قرار دارد، جایی که هیچ چیز نمی روید.

در آنسوی این بیابان، شهر کارث (Qarth)در کنار دروازه های یشم (Jade Gates) قرار دارد که به دریای یشم ختم می شوند. جنوب پوشیده از تپه‌های مدور خشک است و آب و هوای مدیترانه‌ای دارد، با خطی ساحلی که در امتداد دریای تابستان ولانتیس (volantis) را به شبه‌جزیره‌ی والریا (valyria) و خور بزرگی معروف به خلیج برده دارن (slaver’s bay) متصل می شود.

ایسوس با کوهستان استخوان (bone mountains)و کرازاج زاسکا (Krazaaj Zasqa)احاطه شده، رشته کوه‌هایی طولی که قاره را به دو نیمه جدا می کنند، بخش غربی که تا حدی شبیه به وستروسی‌ها و بخش عجیب شرقی که کمتر شناخته شده است.

قلمروها

شهرهای آزاد

مقاله اصلی: شهرهای آزاد

همچنین ببینید: نقشه‌ی شهرهای آزاد و موقعیتش

شهرهای آزاد(The free cities) نه شهر مستقل هستند که در ساحل غربی ایسوس واقع شده‌اند. هفت شهر از این نه شهر یا ساحلی‌اند (براووس ،میر، پنتوس و ولانتیس) یا جزایر لنگرگاهی (لوراث، لایس، تایروش) که در مجاورت دریای باریک واقع شده‌ند. این در حالی است که دو شهر دیگر(نورووس و کوهور)داخل سرزمین واقع‌اند. به جز براووس، که توسط برده های پناهنده تاسیس شده است، سایر شهرها از مستعمرات نابود شده‌ی والریا (valyrian freehold) هستند؛ به طوری که هنوز هم عناصری از فرهنگ آن را حفظ کرده‌اند. آن‌ها پیشرفته‌تر و تجارتی‌تر از شهرهای وستروس، حتی بارانداز پادشاه(King’s Landing)، هستند. هریک از شهرهای آزاد مسئولیت اداره بخش مشخصی از قلمروی اطرافش شامل شهرهای کوچک و روستاها را برعهده دارد. محدوده‌ی شهر های آزاد از ساحل غربی تا جنگل کوهور و رود بزرگ روین (River Rhoyne)در شرق گسترده است؛ رودی که آنها را از دریای دوتراکی و پادشاهی سارنور (Kingdom of sarnor) جدا می کند.

در گوشه‌ی شمال غربی این محدوده، بین براووس و پنتوس، تپه های آندالوس (Andalos)، قرار دارد؛ میهن باستانی اندال‌ها و بنا بر افسانه ها منشا مذهب هفت (Faith of the seven).

پادشاهی سارنور

مقاله اصلی: پادشاهی سارنور

در شرق جنگل کوهور و شمال دریایی دوتراکی دشت‌های پادشاهی سارنور قرار دارد که توسط رودخانه‌ی بزرگ سارن (river sarne) و انشعاباتش آبیاری می شود. بیشتر این قلمرو به دست دوتراکی‌ها به خرابه‌ای بدل شده است.

دریای دوتراکی

مقاله اصلی: دریای دوتراکی

شرق شهرهای آزاد و سارنور را علفزارهای وسیعی، معروف به دریای دوتراکی قرار دارد که بیشتر سرزمین‌های داخلی ایسوس را پوشانده است. دوتراکی‌ها ساکنین این منطقه‌اند، نژادی از جنگ‌سالاران عشایر با پوستی مسی رنگ و زبان و فرهنگ سوارکاری منحصر به فرد خودشان. با اینکه دوتراکی ها تجارت نمی کنند، اما بردگان حاصل از غارت‌هایشان نیروی محرکه‌ی اقتصاد ایسوس می‌باشد. تعداد زیادی شهرهای ویران شده با فرهنگ های کهن در درون یا نزدیکی دریای دوتراکی وجود دارند.

دریای لرزان

مقاله اصلی: دریای لرزان

در شمال دریای دوتراکی و در امتداد سواحل دریای لرزان، پادشاهی سارنور، امبر (Omber) و قلمروی جنگلی ایفکورون (Kingdom of the Ifequevron) قرار دارند. در شمال سرزمین ایسوس جزایر ایبن (Ibben) واقع می‌باشند.

شبه‌جزیره‌ی والریا

مقاله اصلی: شبه جزیره والریا

شبه‌جزیره والریا (valyrian peninsula) دماغه پهناوریست که از جنوب ایسوس تا دریای تابستان امتداد یافته‌است. این شبه‌جزیره زمانی قلب ممالک مستقل والریا (the heartland of valyrian freehold) و محل شهر والریا بوده است که در جریان سرنوشت شوم والریا (Doom of valyria) تا حد زیادی نابود شد؛ حادثه‌ای که طی آن جزایر بسیاری ایجاد، مناطق کم ارتفاع دچار آبگرفتگی، و والریا تبدیل به خرابه‌ای شد. شبه جزیره و دریای دودزا (smoking sea) که بقایای آن را احاطه کرده، نفرین شده و مملو از بخارات سمی می دانند. به جز چند مورد استثنا، آنهایی که برای جستجوی خرابه‌های والریا یا گنج‌های آن به این منطقه مسافرت کردند، هرگز بازنگشتند.

خلیج برده‌داران و گیسکار

مقاله اصلی: خلیج برده دارن و گیسکار

در جنوب دریای دوتراکی، شرق والریا و غرب لازار (Lhazar)، خلیج برده داران و گیسکار واقعند. این محدوده دارای تعداد زیادی شهر کوچک و سه بندرگاه بزرگ برده‌داری به نام‌های یونکای (Yunkai)، میرین (Meereen) و آستاپور (Astapor) است. شهرها از خرابه‌های گیس قدیم (Old Ghis)و امپراطوری گیسکاری (Ghiscari Empire) ساخته شده‌اند، رقیب باستانی والریا که هزاران سال پیش توسط والریا خرد و جایگزین شد. شهرهای برده داری هنوز هم از طریق شبکه‌ی راه‌های والریایی (valyrian road network) به شهرهای آزاد متصل است. شهر جدید گیس(New Ghis) در جزیره ای در جنوب گیسکار واقع شده است. اما کتاب ها مطالب کمی درباره آن منتشر کرده اند. اسکازادهان (Skahazadhan) بزرگترین رودخانه‌ی این ناحیه است.

لازار

مقاله اصلی: لازار

لازار (Lhazar) در جنوب شرق دریای دوتراکی و شمال شرق خلیج برده‌داران واقع شده است. لازار سرزمینی نیمه خشک با مراتع و تپه‌هاست. اسب سالاران، لازارین‌ها و مردمان چوپانش را، اهدافی راحت و برده های خوبی می دانند و آنها را «هیش راخی» (مردمان بره) می‌نامند.

کارث

مقاله اصلی: کارث

کارث (Qarth) شهری باستانی در شرق دور است، آنسوی برهوت سرخ، و در سواحل دریای یشم. کارث محل زندگی ساحران (warlocks) و شاهزادگان بازرگان می باشد. موقعیت شهر نسبت به دروازه های یشم، آن را به دروازه تجارت و فرهنگ بین شرق و غرب (همچون خلیج برده‌داران و شهرهای آزاد) و سرزمین های شرقی‌تر (همچون آشایی، سرزمین های سایه و یی تی) تبدیل کرده‌است. کارثی‌ها به دلیل ثروت سرشار و کمال همراه با غرورشان، درگیر دسیسه‌های بی‌پایان بین جناحین قدرتمند جامعه‌یشان هستند.

در جنوب کارث جزیره ای بزرگ به نام مراک بزرگ (Great Moraq) وجود دارد که بین دریای تابستان و دریای یشم واقع شده است.