اسب

شوالیه ی گل ها در تورنومنت دست (سریال تلویزیونی)

اسب ها پستاندارانی چها پا هستند که در وستروس بیشتر برای همان مقاصدی به کار گرفته می شوند که در دنیای واقعی - حمل و نقل، پیکار و منابع ارثی و نشانی از وضعیت اجتماعی.

در فرهنگ

دوتراکی اثر Rene Aigner

اسب ها در بیشتر فرهنگ های وستروس (Westeros) و ایسوس (Essos) بسیار ارزشمندند.

وستروس

در هفت پادشاهی (Seven Kingdoms)، از یک شوالیه (Knight) انتظار می رود که حداقل یک اسب داشته باشد و آن را در تمام مواقع آماده ی نبرد نگه دارد. حتی در شمال که به ندرت صحبتی از شوالیه ها می شود، اسب ها ارزشمندند و به همان روش در بقیه ی وستروس به کار گرفته می شوند.

آن سوی دیوار

نگهبانان شب (Knight’s Watch) و مردمان آزاد (Free Folk) (به آنها وحشی ها هم می گویند) هر دو به طور مرتب از گرون ها استفاده می کنند. دیگر گونه های اسب مناسب اقلیم، ناهمواری و کمبود غذای سرزمین های آن سوی دیوار (Beyond the Wall) نیستند.

دورن

دورن به توسن های شنی دورنیش (Dornish Sand Steeds) ارزشمندش معروف است، اسب های زیبا و قیمتی.

ایسوس

دوتراکی

دوتراک ها (Dothraki) ثروت را تا حد زیادی با مالکیت اسب ها می سنجند و بیشتر زندگی شان را سوار بر آنها می گذرانند. اسب قلب زندگی دوتراک هایی است که گاهی «اسب سالاران» (Horslords) نیز نامیده می شوند؛ برای دوتراک ها اسب هم غذاست، هم مرکب و هم منبع قدرتی برای شیر مادیان ها و گوشتشان و البته الهامی برای همه ی مهارت ها.

زندگی چادرنشینی مانند بسیاری از تابوهای فرهنگی مستقیما به اسب مربوط است (ترس از آب شوری که اسب هایشان نمی توانند مصرف کنند، اهانت به شهرها و غیره ...) در فرهنگ دوتراکی به افرادی که نمی توانند سواری کنند به دیده تحقیر نگریسته می شوند و قابلیت های سوارکاری با مقام اجتماعی ارتباط دارد.

در مرگ یک دوتراکی، اسبش ذبح می شود و بر روی توده هیزم مراسم تشییع صاحبش قربانی می شود. دوتراک ها تقریبا منحصرا گوشت اسب مصرف می کنند و آن را به گوشت گاو و خوک ترجیح می دهند و به آن خواص بسیاری را نسبت می دهند، خصوصا برای زنان حامله. آنها نوشیدنی کم الکلی می نوشند که از شیر مادیان بدست می آید.

انواع اسب

طبقه بندی به کار گرفته شده از سوی بازی تاج و تخت،صدر جدول RPG اسب ها را به نه نوع تقسیم می کند: کورسرها، دستریرها، گرون ها، پال فری ها، رونسی ها، استوت ها، پونی ها، قاطرها و توسن های شنی. شواهد در دسترس نشان می دهد که در بیشتر قسمت ها این گونه ها دقیقا مطابق همتایانشان در دنیای واقعی اند، به جز توسن های شنی دورنیش که در اصل ابداعی است.

طبقه بندی بر اساس گونه و کاربرد

• دستریر - دستریرها حیواناتی بلند قد، قوی و باشکوه اند و معمولا روحیه ی بالایی دارند. دستریرها به شوالیه ها ظاهری شاهانه در تورنومنت ها می دهند. آنها عموما ارزنده ترین نوع اسب اند، به خوبی پرورش یافته اند و تربیت بالایی دارند. بعضی حتی آنها را ارزشمندتر از آن می بینند که آنها را در جنگ به خطر بیاندازند بنابراین کورسرها مرکب های ترجیحی برای نبردند.
• کورسر – با وجود سبکتری و ارزانتری نسبت به دستریرها، کورسرها همچنان حیواناتی زیبا هستند. علاوه بر این کورسرها قوی و سریع و مناسب برای جنگ و شکارند. اسب های جنگی معمولا کورسر هستند، با این وجود در مواقع نادری می توانند دستریر باشند. آنها مرکب های پذیرفته شده ی شوالیه ها و نجیب زادگان هستند وقتی که در نبرد یا نیزه بازی سواره شرکت می کنند.
• چارجر - اسبی جنگی که توسط نجیب زاده ای زره پوش و سواره از خلیج برده داران (Slaver’s Bay) استفاده می شود.
• پال فری - خصوصیت برجسته ی یک پال فری مهارت قدم زنی آن است که آن را مرکبی راحت برای سفرهای سواره ی طولانی تبدیل می کند. یک پال فری خوب تربیت شده می تواند به اندازه ی یک دستریر گرانقیمت باشد. حتی خانواده ی سلطنتی و نجیب زادگان نیز اگر قصد نبرد یا نیزه بازی سواره نداشته باشند، معمولا سوار بر پال فری دیده می شوند. خوش قدم (Sweetfoot)، یکی از اسب های دانک، یک پال فری بود.
• گرون – در شمال دیوار (the Wall) گرون ها تنها انتخاب اسب معقول اند (با وجو آنکه دیگر حیوانات اسبی شکل نادرتر نیز ممکن است، وجود داشته باشد). نگهبانان شب و دشمنانشان هر دو، برای سواری و حمل بار از آنها در تعداد قابل ملاحظه ای استفاده می کنند. در میان اسب ها، گرون ها به خاطر توانایی مقابله با ناهمواری های ناهمگون و هوای سرد شاخص اند. تحت سرمای شدید، آنها بهتر از پال فری ها و بسیار بهتر از دستریرهایی هستند که نیازهای خوراکی به مراتب بالاتری دارند و توانایی ویژه ای در مقابله با برف ندارند.
• رونسی – مرکبی قوی و توانا که از گونه ی خاصی نمی باشد. با وجود آنکه رونسی ها اسب های جنگی کاملا توانمندی هستند، اما به شوالیه های آوراه (Hedge Knights)، اربابان محلی و مردان مسلح بدون شوالیه منتسب می شوند. رونسی ها اسب های معمول سواری اند و به عنوان حیوانات باربر نیز استفاده می شوند.
• توسن شنی (Sand Steed) – اسب معمول در دورن که از اسب های جنگی معمولی کوچکترند و تحمل وزن زره (زره اسب) را که یک اسب جنگی معمولا می پوشد، ندارد. آنها می توانند یک روز و نیم بدون خستگی بتازند.
• استات – اسبی کم ارزش و نامرغوب است. بلوطی (Chestnut) اسب دانک (Dunk) یک استات است. پادریک پین (Padrick Payne) در ضیافتی برای کلاغ ها (A Feast for Crows) و همینطور ریک (Reek) در رقصی با اژدهایان (A Dance With Dragons) سوار بر یک استات بودند.
• گوراسب (Zorse) - اسب راه راه سفید و سیاه و سرکشی از قاره ی شرقی (eastern continent) است.
• پونی – اسبی که به طور قابل ملاحظه ای کوچک است حتی وقتی که کاملا رشد یافته است. به عنوان مرکب کودکان، برای کشیدن گاری و حمل بار و حتی سواری (البته برای سواران سازگار از لحاظ اندازه) سودمند است. پونی ها ذاتا در تنومندی و توانایی کمتر از اسب های عادی نیستند.
• قاطر – کره ی حاصل از الاغ نر و اسب ماده است. معمولا عقیم اند، با این وجود امکان تولید مثل برای قاطرین ماده وجود دارد. به خاطر تحملشان و تطبیق پذیری با کارهای غیر رزمی ارزشمندند. قاطرها حیوانات کاری عالی هستند و حتی می توانند سواری دهند اما نه به منظور نبرد. دانک (Dunk) و اگ یک قاطر به نام استاد (Maester) دارند که عمدتا به عنوان حیوان بارکش از آن استفاده می کردند.
• دری – اسب های دری که اسب های گاوآهن نیز نامیده می شوند، اسب هایی قوی برای کارهای سنگین هستند. آنها لزوما برای سوارکاری نامناسب نیستند اما بهترین انتخاب برای موقعیت های مبارزه نیز نخواهند بود.

بر اساس توانایی تولید مثل

• عقیم – عقیم اسب اخته شده از هر نوع یا گونه ای است. اخته کردن برای کم هورمون تر کردن اسب مفید است و ظاهرا کار کردن با آن راحتتر است.
• مادیان – مادیان اسب ماده از هر نوع یا گونه ای است. یک مادیان جوان فیلی (Filly) نامیده می شود.
• نریان – نریان اسبی اخته نشده از هر نوع یا گونه ای است. وجود تستسترون باعث گیرایی فیزیکی بیشتر نریان ها نسبت به مادیان ها و عقیم های قابل مقایسه (از جهات دیگر) شده است اما رفتارشان را نیز ستیزه جویانه تر می کند.

همچنین ببینید

• رساله ی موجودات (Bestiary)
• تسلیحات نظامی (Armament)

منابع و یادداشت ها

• مقاله ی ویکی پدیا: اسب ها در قرون وسطی